Esimle son durumumuz:
Dun uzun zaman sonra ilk defa bana yaklasti, ben kovdum basimdan, ben bosanmak istiyorum sen hala durumun ciddiyetinin farkinda degilsin dedim. Bosanmayacagiz dedi, bu net ve kesin dedi. Bosanmamiz lazim dedim, mutsusuz dedim, bosaninca ne yapacaksin dedi. Bunlari konusmamiz lazim dedim. Tamam haydi konusalim ne yapacaksin dedi, para yok, pul yok, dogru duzgun is guc yok, cocuga nasil bakacaksin dedi. Ben de is bulurum elim armut toplamiyor ya, cocuga da sen tazminat verirsin dedim, bunu deyince istemsiz guldu, ne tazminati ya dedi. Gel haydi gel bosver bunlari dedi. Ben de o gulunce konuyu kapattim. Durum bu. Ben o kadar uzun zamandir bosanmanin uzerinde duruyorum, o pek umursamiyor bu durumu bunu gordum.
Arkadaslar daha once de dedigim gibi ben bosanma konusunda emin degilim, sadece cok mutsuz hayatimi kurtarip yoluma bakabilirim diye bosanmayi dusunuyorum. Ama ABD de tek basima cocukla neler yapabilirim bilmiyorum, ailem de pek destek degil zaten, onlara artik bosanmak istedigimi soylemiyorum kesinlikle karsi cikiyorlar diye.
