10 yillik evlilim 2 de evladım var eşimle cok büyük sorunlarim yok ama suskunlugu iletisimsizligi beni deli ediyor icine atıyor konuşmuyor konusacak olsada bagiriyor bagirma konusalim diyorum çözelim üstü kapali kaliyo olmuyor diyorum iyi benim sorunum yok kendin çöz yine basladin deyip bagirip çağırıyor hep bu sekilde az öncede ayni şeyi yaşadım ve bosanalim dedim iyi boşanırsan bosan konusma dedi gitti yatti.Kimle konusayim kime derdimi anlatayım nerelere gideyim bilmiyorum boylede ömür geçer mi geçmez bide siz soyleyin ben ne yapayım.
Benimki de aynı.
Fazla bagirmaz ama konusturmaya calissam da konusmaz, yapisi öyle kabul ama dediginiz gibi insanı deli ediyor.
Benimki susarak is kurmaya kalkıştı, susarak işi batirdi, susarak hicbir sey yokmus gibi davrandi, susarak borc icinde kaldı ve bizi de borc icinde birakti. Bir yere gidecek olur, haber vermez, son dakika "ben suraya gidiyorum" der, plan yaptirmaz(dı) bana fazla. Bu olaylar yüzünden psikolojisi bozuktu, sinirliydi, ellemedim artik. Tedaviye gitmesini söyledim, tabii ki sinirlerinin bozuk oldugunu kabul etmedi, doktora gitmedi.
Kendimce bir çözüm buldum, ona aynısı gibi davranmaya basladim, nereye niye ne zaman gittigimi haber vermedim, duyunca da "hee evet gittik kizimla, filani falani gördüm" diye havali havali anlattım, biraz bozuldu :) Kendisi evdeyken tatil gununde de ona haber vermeden cocugumla hazirlanip carsilara gezmeye gittim, dönünce memnun rahat oturdum, pek bir sey anlatmadim. Tabii benim böyle yapmama alışkın degil, niye haber vermedigimi sorunca "senin gibi yapiyorum" dedim, bozdum.
Cocugumla sinemaya gittik, gelince mutlu mutlu anlattik :)
Baktı biz böyle onsuz takiliyoruz, düzelmeye, yumusamaya başladı, siniri azaldi, normale yakin davranmaya basladi cocuga ve bana.
Ben zaten bu borc şoklari sebebiyle psikiyatrik tedaviye basladim, onu da haber vermedim, uykusuzdur yorgundur demedim, cocugu ona birakip birakip gittim doktorlara. Kullandigim ilaclari görünce ve doktorun anlattiklarini (benden) duyunca acıdı galiba, düzgün olmaya başladı.
Son gittigimiz sinemaya bizimle gelmek istedi :)
Hala aynı huyu. Ama arada sag olsun, haber verip çıktığı da olur, ama o da adım attı.
Konusmamasi da hala ayni, niye evlendim ki dedirtecek cinsten ama esref saatimdeysem bi gidip agzini arar bir seyler sorarim, "konus rahatlarsin" derim, her zaman yapmam artik bunu.
Ben de ona her seyi anlatmiyorum artik, annemle konusurken filan duyunca "bana niye demediniz, haberim yok" diyor, "anlatmamis miyiz haa" filan diye gecistiriyorum
Kabullendim. Ama ben de ona göre mecburen degistim. O free ise ben de free'yim bundan böyle, hadi bakalim :)
Hani bildiginiz bir sıkıntısı, derdi varsa sormaya, paylasmaya çalışın ama tabii ki biz kadinlar gibi uzun uzadiya anlatmasini beklemeyin. Ha bir derdi yoksa, "huyum bu, degismem" deyip gicikligina suskun durup böyle yapiyorsa kendiniz bilirsiniz ne dusuneceginizi.
Benimkinin bir huyu daha olustu akıllı telefonlar çıkalı. Adam hem evde kendi başına film izlerken, hem nette takilirken video izlerse filan diye kulaginda kulaklikla duruyor, soylediklerimi duymuyor. Her zaman bir sey soyleyecegimde yanina gidip kulaginda kulaklik mi var diye bakamam ya, "tek kulaginda kulaklik olsun, tek kulaginla da bari beni duyarsin" diyorum ama yok, neymis ille yanina gidip konusacakmisim, uzaktan seslenerek konusmayi sevmiyormus, ille 2 kulagina birden takacakmis, yoksa izledigini tam duyamiyormus. Biraz tepki verdim. Simdi bir sey oldu mu korkarak, irkilerek (aman tartismayalim diyerek galiba) cikarir birini kulagindan, "hı bana mi dedin, bir sey mi dedin" der, "yok derim tak sen tak" (icimden de "ayril yine aramizdan, baska dunyaya git" derim).
Simdiki sorun bu. Bakalim onu nasil bir yola koyacagiz. Uzun oldu kusura bakmayin :)))
bademmelek
Ha ama bu kadar şeye ragmen, seviyor muyum, eh baya azalmıştı ama kiyamiyorum yine seviyorum ülen :))