- 11 Eylül 2025
- 7
- 2
- 1
- 23
- Konu Sahibi gencbiryenianne
- #1
Merhaba hanımlar,
Doğum yaptım ve bu dönemde kendimi çok sorguluyorum. Bizim evliliğimizde cinsellik hep çok aktifti, hâlâ da öyle. Eşim bana karşı hep ilgili, yaklaşan taraf hep o oluyor; öper, sever. Ama ben çok cilveli biri değilim, nasıl olunur onu bile bilmiyorum. Eşim bana bazen ‘sen benimle erkek gibi inatlaşıyorsun, testosteron savaşı mı yapıyorsun’ diyor.
Aslında bunun sebebini biraz kendimde buluyorum. Ben çocukken çok kavgalı, bağırış çağırış dolu bir evde büyüdüm. Hep sustum, ama gördüğüm iletişim hep kavga ve bağırmak üzerinden olduğu için konuşmak bana öyleymiş gibi geliyor. Şimdi de sanki kendi içimde savaş veriyorum. Bir yanım eşimle uyumlu, huzurlu olmak istiyor; diğer yanım ise sürekli tartışmaya hazır gibi davranıyor.
Tahammülsüzüm, takdir etmeyi unutuyorum, mutlu olmayı beceremiyorum. Eşim çoğu zaman yardım etmiyor gibi görünse de, bunun da benden kaynaklandığını biliyorum. Hamileyken çok yardım etmeye çalışıyordu, ama ben hep kızdım, hiçbir şeyi beğenmedim. Şimdi o da geri çekildi gibi…
Kısacası bir çıkmazdayım. Hem eşime haksızlık etmek istemiyorum, hem de kendimi bu döngüden çıkaramıyorum. Çocuklu hayat, evlilik, kadınlık rolleri arasında bocalıyorum. Siz böyle şeyler yaşadınız mı? Evliliği daha huzurlu ve dengeli götürmek için kendinizi nasıl geliştirdiniz? Deneyimlerinizi, tavsiyelerinizi paylaşırsanız bana çok iyi gelir
Doğum yaptım ve bu dönemde kendimi çok sorguluyorum. Bizim evliliğimizde cinsellik hep çok aktifti, hâlâ da öyle. Eşim bana karşı hep ilgili, yaklaşan taraf hep o oluyor; öper, sever. Ama ben çok cilveli biri değilim, nasıl olunur onu bile bilmiyorum. Eşim bana bazen ‘sen benimle erkek gibi inatlaşıyorsun, testosteron savaşı mı yapıyorsun’ diyor.
Aslında bunun sebebini biraz kendimde buluyorum. Ben çocukken çok kavgalı, bağırış çağırış dolu bir evde büyüdüm. Hep sustum, ama gördüğüm iletişim hep kavga ve bağırmak üzerinden olduğu için konuşmak bana öyleymiş gibi geliyor. Şimdi de sanki kendi içimde savaş veriyorum. Bir yanım eşimle uyumlu, huzurlu olmak istiyor; diğer yanım ise sürekli tartışmaya hazır gibi davranıyor.
Tahammülsüzüm, takdir etmeyi unutuyorum, mutlu olmayı beceremiyorum. Eşim çoğu zaman yardım etmiyor gibi görünse de, bunun da benden kaynaklandığını biliyorum. Hamileyken çok yardım etmeye çalışıyordu, ama ben hep kızdım, hiçbir şeyi beğenmedim. Şimdi o da geri çekildi gibi…
Kısacası bir çıkmazdayım. Hem eşime haksızlık etmek istemiyorum, hem de kendimi bu döngüden çıkaramıyorum. Çocuklu hayat, evlilik, kadınlık rolleri arasında bocalıyorum. Siz böyle şeyler yaşadınız mı? Evliliği daha huzurlu ve dengeli götürmek için kendinizi nasıl geliştirdiniz? Deneyimlerinizi, tavsiyelerinizi paylaşırsanız bana çok iyi gelir
