Esimle problemlerimi cözemiyorum.

Eşinizin sizi ezmeye çalıştığından bahsetmiştim. Eşiniz ne gibi sile konularında sizi ezmeye çalışıyor. Kardeşiniz hangi konuya istinaden tepki verdi.?
 
Inanin her iki tarafada iyi davraniyorum. Ortada kaliyorum ama. Esime icimden biraz daha fazla kiziyorum. Cünkü ben onun ailesine hic karsi cikmadim, hep el üstünde tuttum inanin. Keske oda biraz bunun hatira beni el üstünde tutsaydi bari, hadi sevmeyi aski gectim. Ilk zamanlar daha cok üzülürdüm ama zaman gectikce anladim ki esimde psikolojik bazi ufakta olsa sorunlar var. Cözülmeyecek gibi degil ama zaman isteyen ve sanki psikolojik destek olmadan atlatilmayacak gibi degil, yada daha Uzun sürede gececek gibi.
 
Eşinizin sizi ezmeye çalıştığından bahsetmiştim. Eşiniz ne gibi sile konularında sizi ezmeye çalışıyor. Kardeşiniz hangi konuya istinaden tepki verdi.?

Örnek vereyim. Biz yurtdisina geldigimizde esimin oturum isleriyle ben ilgilendim dogal olarak. Bir keresinde yanlis bir evrak göndermisim geri geldi. Bana ailemin yaninda beceriksizsin, bir iside dogru yapamiyorsun gibisinden bi sürü laf saydi. Oysa ufak birseydi bu abartmaya gerek yoktu. Hem bi taraftan oturum vermezlerse gideriz ne olacak diyip kafa tutuyordu hemde ufak bir pürüzde tepki gösteriyordu. Bunun gibi beni assagilayici bir sürü olay oldu.
Bir keresinde de süt itip getirmistim mesela. Yine ailemin yaninda bagirdi ben senden süt mü istedim diye. Sok oldum ama sorun cikmasin diye sustum.
Birgünde anneler günü, anneni ara dedim aramam annler günü diye bir gün mü olur dedi, uydurma dedi onlar. Olsun sen yinede ara dedim diye ekmegi sofraya firlatti kalkti. Masada benim kendi annem oturuyordu. Sok olduk ikimizde. Anneler gününde yaptigi seye bakin. üstelik kendi annesini aramasini isteistim ben sadece. Kendi annesi yani. Benimde annem masada insan bir nazik olur yine anneler günün kutlu olsun der, uydurma günde olsa.
Sonra esimle konustum, kizdim, ekmegi masaya firlatip gitmeke neymis, ne dedim ben sana dedim. Sen israr ettin diye oldu diyerek üste cikti.

Kardesimde bu tarz tepkilerine 3-4 kere sahit oldu. En sonunda patladi iste. Sürekli assagiliyorsun kizi dedi.
 
Yani her konuda ben hataliyim. Rüzgar esse benden biliyor. Hatalarimda oldu tabi, olmaz olur mu, kusursuz degilim tabii ki, ama yani kalemini masada bulamasa bana catiyor, oysa kendisi almis cantaya koymus. Yani hep bende bir hata var, öyle görüyor. Eskiye göre az ama. Tartisa tartisa anladi. Ama ben yiprandim.
 
Aslında çözüm sizde ve ailenizde. İlk başlarda babanızın eşinize karşı bir güveni söz konusu. Yanlız bu güven babanızdan kaybolmuş. Burada size çok büyük rol düşüyor. Ailenizi hiç bir şekilde eşinizle muhatap etmeyeceksiniz. Babanızın ve eşinizin söyledikleri sizde kalsın. Laf taşımakta suyu taşırır. Babanıza ve eşinize güven telkin etmek yönetmek size düşüyor. yani eşinizden gönderilmiş gibi, babanızın seveceği bir hediye alın üzerine babacığım biricik oğlundan..... Sizi üzdüm. V. S. Notlarla birbirinden habersiz karşılıklı hediye gönderin. Arayı ısıtın.
 
Aslında çözüm sizde ve ailenizde. İlk başlarda babanızın eşinize karşı bir güveni söz konusu. Yanlız bu güven babanızdan kaybolmuş. Burada size çok büyük rol düşüyor. Ailenizi hiç bir şekilde eşinizle muhatap etmeyeceksiniz. Babanızın ve eşinizin söyledikleri sizde kalsın. Laf taşımakta suyu taşırır. Babanıza ve eşinize güven telkin etmek yönetmek size düşüyor. yani eşinizden gönderilmiş gibi, babanızın seveceği bir hediye alın üzerine babacığım biricik oğlundan..... Sizi üzdüm. V. S. Notlarla birbirinden habersiz karşılıklı hediye gönderin. Arayı ısıtın.

Güzel fikir aslinda. Deneyecegim bunu,insallah ise yarar.
Evet haklisiniz, bana cok görev düsüyor. Zaten olumsuz konusmalari söylemiyorum kimseye, olumlulari söylüyorum belki kalpleri yumusar diye.
 
Olaylar çok değişti. Eşinizin çevresinden uzaklaşması ve yabancı bir ortama gelmesi çok fazla derinden yakalamış. Eşinizin acil bir psikiyatriste ihtiyacı var öfke kontrolu yok. Yanlız korkum şu eşinizi psikiyatriste nasıl ikna edeceksiniz.
 
Eşinizin acil bir psikiyatriste ihtiyacı var. Ayrıca bunun yanı sıra bir aile terapistinden destek alarak. Daha güzel günlere adın alabileceğinizi düşünüyorum.
 
Olaylar çok değişti. Eşinizin çevresinden uzaklaşması ve yabancı bir ortama gelmesi çok fazla derinden yakalamış. Eşinizin acil bir psikiyatriste ihtiyacı var öfke kontrolu yok. Yanlız korkum şu eşinizi psikiyatriste nasıl ikna edeceksiniz.

Evet öfkesine cok yenik düsüyor. Bizi esimin cevresinde 2.5 yil yasadik, ordaykende ayniydi. Hatta daha fazlaydi öfkesi. Kötülemek icin demiyorum ama esimin yasadi cevrede erkekler biraz böyle kabadayi tarzinda. Aslinda ailesi cok iyi,ama dedigim gibi geleneksel. Erkek ne derse o oluyor. Bizde de son sözü erkek söyler, ama kadina deger verilir, kadin itip kalkilan bir varlik degildir. Esimin cevresinde kadinin konumu daha farkli. Yani aileden gördügünü benim üzerimde uygulama calisti, ben ilk 2.5 sene ayak uydurdum onlarin ortamina, ama ben sustukca psikolojim bozuldu. Ben kadin olarak kendimi acikcasi degersiz hissettim, cünkü benim cevremde gördügüm kadina karsi deger daha farkliydi.

Neyse ne zaman ailemin yanina tasindim özüme döndüm.Sanki rüyadaydim uyandim gibi birsey oldu. Esimde buraya geldikten sonra daha cok sakinlesti. Kendi ailside farketti bunu, hoslarina gitti hatta ne kadar sakinlesmis dediler.
Ama tabi öfke hala var.

Nasil ikna edecegim bilemiyorum bende. Kan aldirmak icin bile doktora gitmek istemeyen biri.
 
Bu arada gelin olarak cok degerli hissettim kendimi, gelinlere deger veriyorlar gercekten. Cokta severim esimin ailesini, sorun es olarak kadina verilen degerde.
 
Çevrenizde hatrı sayılır sevdiği saydığı ondan ağır biri vasıtasıyla ikna olabilir.
 
Çevrenizde hatrı sayılır sevdiği saydığı ondan ağır biri vasıtasıyla ikna olabilir.

Evet olabilir. Aslinda kendisi babasina söylüyordu, tedavi ol öfke kontrolün yok, tedavi olmak ayip degil diyordu. Cok kisa süre önce söyledi bunu. O yüzden belki ben ikna edebilirim onu. Iyi olmasini istiyorum, kendinede zarar cünkü. Ben mutsuz olunca oda mutsuz oluyor. Öfkesi yine cocuklukta yasadi seylerden geliyor. Düsünün babasinin tuttugu takim kazandiginda yüzünden düsen bin parca o kadar sinirli oluyor ki anlatamam, yani gereksiz bir sinir. Kendisine dedim ki babana öfkelisin aslinda sen dedim. Evet dedi ben cocukken babamin tuttugu takim kazanamadiginda duvarda bardaklari kirar bizi korkuturdu o yüzden o takim yenilsin babamda mutsuz olsun istiyorum dedi.
 
Ama ne tuhaftir ki bi taraftanda babasini düsünür, yani hasta olsa kafasina takar. Garip bir psikoloji.
 
bu saate kadar beni dinlediginiz icin cok tesekkür ederim tavsiyelerinize uyacagim, Allah razi olsun.
 
Ben bir şey yapmadım çözümü mevla sundu. Herşeyin bir çaresi var. Yeterki dua edin... Allah eşinizle aranızda bir ömür güzel mutlular versin. Birbirinize baktıkça ömrünüze nur ve sevap versin.
 
Eski konularimi okumus olanlar esimle problemlerimin oldugunu bilirler.
Kisaca esimin hep kendini ezirmek istememe gibi bir istegi var. Kimseye eyvallahi olmayan (kendi anne babasi dahil, özellikle babaya karsi) bir yapisi var.. Bir diger mevzuda beni ailemin yaninda cok rencide ederdi eskiden, simdi biraz biraz ailemin beni ezdirmeyecegini anladiktan sonra o huyundan vazgecti. Hala yalnizken yapmaya calisir ama eskiye göre az. Simdide ailemle sorunlu. Ailem beni tuttugu icin onlarla sorun yasiyor, konusuyorlar ama ben diken üstündeyim ne Zaman ne olacak diye bekliyorum. Cok yoruldum artik.

Esimde bir eziklik psikolojisi var. Ona biri karsi gelse, hemen ondan soguyor. AsIk suratli, hayata hep negatif bakan bir insan.Gecmiste baba sevgisinden mahrum kaldigi icin olabilir belki, biraz aksi bir adammis kayinbabam. Kayinvalidemde biraz pofpoflamis. Yani cok celiskili büyümüs bir adam. Suan 30 yasinda.

Ben bu adami bu saatten sonra egitebilir miyim? Ne yapmaliyim? Ayrilmak istemiyorum, ama mutsuzum cünkü cok tartisiyoruz, cok yipraniyoruz. Istedigim tek sey herseyi iyi olmasi. Esim eskiye göre biraz daha iyi, o yüzden düzelecegine dair umut var icimde. Nasil yardim edebilirim ona? Psikolaga mi gidelim desem?


Benim eşimde aynı şartlarda büyümüş ve 30 yaşında şimdiki psikolojisi de aynı senin eşin gibi .
Benimkinin öfke kontrolü de yoktu şimdi biraz biraz daha iyiledi .
Çok boşanma noktasına geldik biz de şimdi de sorunlar var bazı takıntıları devam ediyor ama eskiye oranla
çok daha iyi umut vaadediyor .
Eğer eşin kabul ediyorsa direk bir psikoloğa gitmelisiniz benim eşim kabul etse asla bir dakka düşünmezsim.
Çocukluktan gelen travmaların sonuçlarını sen, ben ne kadar düzeltebiliriz ki .
 
Erkek egosu işte...Aklınca deli kadir ayakları
 
Eski konularimi okumus olanlar esimle problemlerimin oldugunu bilirler.
Kisaca esimin hep kendini ezirmek istememe gibi bir istegi var. Kimseye eyvallahi olmayan (kendi anne babasi dahil, özellikle babaya karsi) bir yapisi var.. Bir diger mevzuda beni ailemin yaninda cok rencide ederdi eskiden, simdi biraz biraz ailemin beni ezdirmeyecegini anladiktan sonra o huyundan vazgecti. Hala yalnizken yapmaya calisir ama eskiye göre az. Simdide ailemle sorunlu. Ailem beni tuttugu icin onlarla sorun yasiyor, konusuyorlar ama ben diken üstündeyim ne Zaman ne olacak diye bekliyorum. Cok yoruldum artik.

Esimde bir eziklik psikolojisi var. Ona biri karsi gelse, hemen ondan soguyor. AsIk suratli, hayata hep negatif bakan bir insan.Gecmiste baba sevgisinden mahrum kaldigi icin olabilir belki, biraz aksi bir adammis kayinbabam. Kayinvalidemde biraz pofpoflamis. Yani cok celiskili büyümüs bir adam. Suan 30 yasinda.

Ben bu adami bu saatten sonra egitebilir miyim? Ne yapmaliyim? Ayrilmak istemiyorum, ama mutsuzum cünkü cok tartisiyoruz, cok yipraniyoruz. Istedigim tek sey herseyi iyi olmasi. Esim eskiye göre biraz daha iyi, o yüzden düzelecegine dair umut var icimde. Nasil yardim edebilirim ona? Psikolaga mi gidelim desem?
ben bu adamı bu kadını eğitebilir miyim diyerekten bir evlilik yürümez insanların karakterleri değişmez sadece törpülenebilir..köpek eğitmiyorsunuz yani yanlış anlamayın sakın..sadece eşinizde aşağılık kompleksi varsa (ki var) psikiyatrik yardım alabilirsiniz,bu karakterinin sebep olduğu durumlara yoğunlaşır törpülenmesi sağlanabilir..saygılarımla.
 
Eski konularimi okumus olanlar esimle problemlerimin oldugunu bilirler.
Kisaca esimin hep kendini ezirmek istememe gibi bir istegi var. Kimseye eyvallahi olmayan (kendi anne babasi dahil, özellikle babaya karsi) bir yapisi var.. Bir diger mevzuda beni ailemin yaninda cok rencide ederdi eskiden, simdi biraz biraz ailemin beni ezdirmeyecegini anladiktan sonra o huyundan vazgecti. Hala yalnizken yapmaya calisir ama eskiye göre az. Simdide ailemle sorunlu. Ailem beni tuttugu icin onlarla sorun yasiyor, konusuyorlar ama ben diken üstündeyim ne Zaman ne olacak diye bekliyorum. Cok yoruldum artik.

Esimde bir eziklik psikolojisi var. Ona biri karsi gelse, hemen ondan soguyor. AsIk suratli, hayata hep negatif bakan bir insan.Gecmiste baba sevgisinden mahrum kaldigi icin olabilir belki, biraz aksi bir adammis kayinbabam. Kayinvalidemde biraz pofpoflamis. Yani cok celiskili büyümüs bir adam. Suan 30 yasinda.

Ben bu adami bu saatten sonra egitebilir miyim? Ne yapmaliyim? Ayrilmak istemiyorum, ama mutsuzum cünkü cok tartisiyoruz, cok yipraniyoruz. Istedigim tek sey herseyi iyi olmasi. Esim eskiye göre biraz daha iyi, o yüzden düzelecegine dair umut var icimde. Nasil yardim edebilirim ona? Psikolaga mi gidelim desem?
Sabret cevap verme o zaman daha iyi anliyor ama zaman geciyor benim esimde ayni senin esine benziyor basta cok zorland agladim cok sükür biraz duzeldi ama tamen duzelmiyor bana sinirlendimi susup cevap vermiyorum hatasini anlasin diye..
 
Sunu unutma ki evliliklerin hic biri kolay degildir ozellikle ilk seneleri..
 
Back
X