- 4 Eylül 2014
- 901
- 447
Merhaba kızlar,
Bundan aylar önce konular yağdırıyordum buraya.. Daha sonrasında düzelme oldu ikimiz tarafından. En azından her kavga ettiğimizde şiddete yönelmiyorduk.
Şimdi ki konumuz, aslında fındık kabuğunu doldurmayacak kadar basitti.
Bilenleriniz bilir, bilmeyenler eski konularımı rica ediyorum ön bilgi icin okusunlar;
Düğünde bazi sebeplerden ötürü, görümcemle hala konuşmuyorum. O zamana kadar bu bana sorun olarak yansımıyordu. Herkes kendi hayatında, kendi derdindeydi. Eşim veya ailesi bana baskıda yapmıyordu, barışmamız için.
Gel gelelim sorunumuza;
Görümcem ocakta nışanlısıyla ayrıldı. Ve şimdi bu hafta içerisinde başka kişi tarafından istenilecekmiş. Birbirlerini seviyorlarmış (hangi ara ayrıldın, hangi ara yenisini buldun der gibisiniz). Bende aynı şekilde düşündüm ama dile getirmedim tabii. Eşim geldi bana, annem seni istemeye davet edicek gelirsin demi dedi. Bende gelirim, senin ve annen için gelirim dedim. Ama birşeye yardım etmem, hizmet etmem dedim. (Ne yaparsam yapıyım en ufak sebepten ötürü görümcem alınabiliyor ve babasını yani kp'mi bana karşı doldurabiliyor). Herneyse eşimde tamam ben anneme söylerim sen deme dedi. Bende tamam dedim, öptü beni. Ve dışarı çıkacağız diye hazırlanmaya gitti.
- Buraya kadar herşey yoldundaydı -
Kahvaltıdaydık o esnadı, bende kahvaltı masasını toplamaya başladım. Oturdum. (Oturmamın sebebide, o hazırlansın ben daha sonra hazırlanırımdı). Bir hışımla geldi odaya, birazda eşim kompleksli, bu surat ne. Neden asiyorsun, hallettik iste. Hala giyinmiyorsun, kalk cabuk giyin. Neyse ya gelmezsen gelme diye bagirdi bana.. Bende ne surati ne diyosun sen ya tamam sen git gelmiyorum o halde dedim. Elimi kaldirdim yani git gibisinden, bu elime vurdu. Babanin evine git sende o zaman dedi. Ne diyosun demeye kalmadi, küfürler havada ucustu (bende susmadim tabii, o söyledi ben söyledim) sonra beni itekledi.. O bana vurdukca ben ona vurdum. Biliyorum erkek gücüyle kadin gücü ayni degil. Biliyorum siddet iyi birsey degil. Biliyorum, biliyorum.. Ama görümcemin davasi yüzünden evliligimin 15. gününde dayak yemis bir insanim. Biliyorum hala ne geziyorsun bu adamla diceksiniz. Ama dedim ya, bende söylüyorum, bende vuruyorum. Herneyse, bu artik bitti dedi. Istemiyorum seni dedi ailelerimizi aradi, bize geldiler. (Aslinda her kavgada bosaniyoruz, aileleri ariyorum diyen oydu. Herzaman dur arama napiyosun ya diyip caydiran bendim. Herzamanda iyi ki durdurdun beni diyen oydu.)
- Aileler geldi -
Oğlu: bıktım bundan, baba senle bile konuşsam ardından birşey arıyor. Aileside gelip almadı bunu zaten (babam onun ailesinden biraz geç geldi) sktrsin gitsin, istemiyorum ya. Daha iyisini bulurum.
Babası: gerçekten "yazargiderim" sorunmu yapıyorsun benimle konuşmalarına? (Yakıştıramadım bakışı)
Ben: baba o balayından sonraki olay yüzünden, ister istemez düşünüyorum. Acaba yine olacakmı öyle şeyler diye. (Eşim annesi babası tarafından, kolay dolduruşa gelir)
Oğlu: hırs bile yapıyor. Yok annenlerdeydik bütün hafta, bu hafta annemlere gitmicezmi diyor.
Ben: bütün hafta sizde olup, haftaya bir kerede annemlere gidelim demem hırssa hırs yapıyorum evet.
- böyle sorgu sual devam eder -
Babam geldi..
Babam: e hadi anlaşamıyorsunuz kızım toparlan gidelim. (O sırada oğulları babama bağıra bağıra benim yapmış olduğum hataları sıralıyor) Babamda bıktık. Sizin kavgalarınızdan annengilde bıktı bizde. Yeter artık. Dedi.. Ben kalktım ve eşyalarımı topluyorum.. Arkadan babasının sesi hala geliyor; "buraya geldiniz, kaçtınız. Aslında söylenecek çok şey var diyor ( kaçtık dediğide evlerinden 5km uzaklığa taşındık diye) Herneyse bu koltuğundan kalkmıyor, ailesiyle keşke yapmasaydım ama ellerini öpmüş bulundum o babamın elini bile öpmeden kalkmadan yerinden o evden ayrıldık.
Şimdi ben salı gününden beri Annemlerdeyim. Dün eşime mesaj attım; "bir kaç eşya alacağım evden haberin olsun", diye. (Bana evin anahtarını bile vermiyordu elimden almaya çalıştı, eşyalarım var diyip elinden çektim almıştım). Eşimde aynen şunu yazdı: "Nasıl istersen. O ev hala senin, istediğin zaman girersin çıkarsın. Yakışmadı bize olanlar. Üzgünüm" diye. Bunu okur okumaz sen ağlamı, ağla. Bir saat sonra eşyaları topladıktan sonra, hepsini değil bir kaçını. Ona "laptopuda aldım okul için, geçice süreliğine" yazdım hiç geride dönmedi. Arkadaşıyla gezmelere gitmiş diye duydum. Arkadasinin sevgilisinden. Hala annemlerdeyim, ve o hala annesigilde. Çok zoruma gidiyor. Salak gibi dolaşıyorum etrafta. Şiddet tamam var, ama galiba bizde şiddeti seviyoruz. (Psikopatlık olcak ama)
Aklımın ucuna gelmezdi, kocamdan dayak yiyorum ama ondan ayrılmak istemiyorum diyeceğim. Büyük konuşmamak lazımmış. Uyuyamıyorum. Hep ya başkasıylaysa diyorum? Ya bensiz daha mutluysa, ama o mesajı niye atsın? Bilemedim, bilemiyorum. Aileme karşı soğuktu son zamanlarda. Ailem özellikle annem çok seviyordu onu. Her kavgada haklı haksız. Beni yollardı onun bildiği var diye. O bile asla olmaz vermem seni artık diyor. Babam bana bağıra bağıra nasıl konuşur o diyor.
Telefonunu kurcalamam kayınpederime battı. Anlattımı bilmiyorum. Herşey bi yana ben eşimi seviyorum ama şu çocuk gibi kavgada aileler arayıp, haklısın demeleri için çırpınması. Onlarıda dahil etmesi.. Çelişkilii bir durumdayım. Nolur bana akıl verin ya.
Uzun oldu, kızlar kusura bakmayın.
Öpüyorum sizi, şimdiden teşekkürler
Karar:
4. Gün ayrılmamızın;
3 gündür eşim bana durmadan whatsapp'da yazıyor. Eve gelmemi evde konuşup halletmemizi vs.. Hatasını konuşmamıza rağmen anlamasını..
Ben bu tür kavgalr olmayacak bidaha diyemiyorum. Ona güvenemiyorum bu konuda.. Aileleri yine öfkesine yenilip cağıracağındanda eminim.
Ama sonların sonu bir şans vermek istiyorum. Öylede dul kalırım böylede. Ama hiç değilse acaba düzelirmiydi diye keşkekerle boğulmam. Tabii kii kendi ayaklarımla gitmicem. Kendi gelip ailemden özür dileyerek alcak beni. Bide psikoloğa gidicez. Onada dicem bavulum köşede dursun ne olur ne olmaz diye. Heran gidebilirim korkusu olsun..
Sizcede en iyi çözüm değilmi?
Son kez akıl versin lütfen..
Bundan aylar önce konular yağdırıyordum buraya.. Daha sonrasında düzelme oldu ikimiz tarafından. En azından her kavga ettiğimizde şiddete yönelmiyorduk.
Şimdi ki konumuz, aslında fındık kabuğunu doldurmayacak kadar basitti.
Bilenleriniz bilir, bilmeyenler eski konularımı rica ediyorum ön bilgi icin okusunlar;
Düğünde bazi sebeplerden ötürü, görümcemle hala konuşmuyorum. O zamana kadar bu bana sorun olarak yansımıyordu. Herkes kendi hayatında, kendi derdindeydi. Eşim veya ailesi bana baskıda yapmıyordu, barışmamız için.
Gel gelelim sorunumuza;
Görümcem ocakta nışanlısıyla ayrıldı. Ve şimdi bu hafta içerisinde başka kişi tarafından istenilecekmiş. Birbirlerini seviyorlarmış (hangi ara ayrıldın, hangi ara yenisini buldun der gibisiniz). Bende aynı şekilde düşündüm ama dile getirmedim tabii. Eşim geldi bana, annem seni istemeye davet edicek gelirsin demi dedi. Bende gelirim, senin ve annen için gelirim dedim. Ama birşeye yardım etmem, hizmet etmem dedim. (Ne yaparsam yapıyım en ufak sebepten ötürü görümcem alınabiliyor ve babasını yani kp'mi bana karşı doldurabiliyor). Herneyse eşimde tamam ben anneme söylerim sen deme dedi. Bende tamam dedim, öptü beni. Ve dışarı çıkacağız diye hazırlanmaya gitti.
- Buraya kadar herşey yoldundaydı -
Kahvaltıdaydık o esnadı, bende kahvaltı masasını toplamaya başladım. Oturdum. (Oturmamın sebebide, o hazırlansın ben daha sonra hazırlanırımdı). Bir hışımla geldi odaya, birazda eşim kompleksli, bu surat ne. Neden asiyorsun, hallettik iste. Hala giyinmiyorsun, kalk cabuk giyin. Neyse ya gelmezsen gelme diye bagirdi bana.. Bende ne surati ne diyosun sen ya tamam sen git gelmiyorum o halde dedim. Elimi kaldirdim yani git gibisinden, bu elime vurdu. Babanin evine git sende o zaman dedi. Ne diyosun demeye kalmadi, küfürler havada ucustu (bende susmadim tabii, o söyledi ben söyledim) sonra beni itekledi.. O bana vurdukca ben ona vurdum. Biliyorum erkek gücüyle kadin gücü ayni degil. Biliyorum siddet iyi birsey degil. Biliyorum, biliyorum.. Ama görümcemin davasi yüzünden evliligimin 15. gününde dayak yemis bir insanim. Biliyorum hala ne geziyorsun bu adamla diceksiniz. Ama dedim ya, bende söylüyorum, bende vuruyorum. Herneyse, bu artik bitti dedi. Istemiyorum seni dedi ailelerimizi aradi, bize geldiler. (Aslinda her kavgada bosaniyoruz, aileleri ariyorum diyen oydu. Herzaman dur arama napiyosun ya diyip caydiran bendim. Herzamanda iyi ki durdurdun beni diyen oydu.)
- Aileler geldi -
Oğlu: bıktım bundan, baba senle bile konuşsam ardından birşey arıyor. Aileside gelip almadı bunu zaten (babam onun ailesinden biraz geç geldi) sktrsin gitsin, istemiyorum ya. Daha iyisini bulurum.
Babası: gerçekten "yazargiderim" sorunmu yapıyorsun benimle konuşmalarına? (Yakıştıramadım bakışı)
Ben: baba o balayından sonraki olay yüzünden, ister istemez düşünüyorum. Acaba yine olacakmı öyle şeyler diye. (Eşim annesi babası tarafından, kolay dolduruşa gelir)
Oğlu: hırs bile yapıyor. Yok annenlerdeydik bütün hafta, bu hafta annemlere gitmicezmi diyor.
Ben: bütün hafta sizde olup, haftaya bir kerede annemlere gidelim demem hırssa hırs yapıyorum evet.
- böyle sorgu sual devam eder -
Babam geldi..
Babam: e hadi anlaşamıyorsunuz kızım toparlan gidelim. (O sırada oğulları babama bağıra bağıra benim yapmış olduğum hataları sıralıyor) Babamda bıktık. Sizin kavgalarınızdan annengilde bıktı bizde. Yeter artık. Dedi.. Ben kalktım ve eşyalarımı topluyorum.. Arkadan babasının sesi hala geliyor; "buraya geldiniz, kaçtınız. Aslında söylenecek çok şey var diyor ( kaçtık dediğide evlerinden 5km uzaklığa taşındık diye) Herneyse bu koltuğundan kalkmıyor, ailesiyle keşke yapmasaydım ama ellerini öpmüş bulundum o babamın elini bile öpmeden kalkmadan yerinden o evden ayrıldık.
Şimdi ben salı gününden beri Annemlerdeyim. Dün eşime mesaj attım; "bir kaç eşya alacağım evden haberin olsun", diye. (Bana evin anahtarını bile vermiyordu elimden almaya çalıştı, eşyalarım var diyip elinden çektim almıştım). Eşimde aynen şunu yazdı: "Nasıl istersen. O ev hala senin, istediğin zaman girersin çıkarsın. Yakışmadı bize olanlar. Üzgünüm" diye. Bunu okur okumaz sen ağlamı, ağla. Bir saat sonra eşyaları topladıktan sonra, hepsini değil bir kaçını. Ona "laptopuda aldım okul için, geçice süreliğine" yazdım hiç geride dönmedi. Arkadaşıyla gezmelere gitmiş diye duydum. Arkadasinin sevgilisinden. Hala annemlerdeyim, ve o hala annesigilde. Çok zoruma gidiyor. Salak gibi dolaşıyorum etrafta. Şiddet tamam var, ama galiba bizde şiddeti seviyoruz. (Psikopatlık olcak ama)
Aklımın ucuna gelmezdi, kocamdan dayak yiyorum ama ondan ayrılmak istemiyorum diyeceğim. Büyük konuşmamak lazımmış. Uyuyamıyorum. Hep ya başkasıylaysa diyorum? Ya bensiz daha mutluysa, ama o mesajı niye atsın? Bilemedim, bilemiyorum. Aileme karşı soğuktu son zamanlarda. Ailem özellikle annem çok seviyordu onu. Her kavgada haklı haksız. Beni yollardı onun bildiği var diye. O bile asla olmaz vermem seni artık diyor. Babam bana bağıra bağıra nasıl konuşur o diyor.
Telefonunu kurcalamam kayınpederime battı. Anlattımı bilmiyorum. Herşey bi yana ben eşimi seviyorum ama şu çocuk gibi kavgada aileler arayıp, haklısın demeleri için çırpınması. Onlarıda dahil etmesi.. Çelişkilii bir durumdayım. Nolur bana akıl verin ya.
Uzun oldu, kızlar kusura bakmayın.
Öpüyorum sizi, şimdiden teşekkürler
Karar:
4. Gün ayrılmamızın;
3 gündür eşim bana durmadan whatsapp'da yazıyor. Eve gelmemi evde konuşup halletmemizi vs.. Hatasını konuşmamıza rağmen anlamasını..
Ben bu tür kavgalr olmayacak bidaha diyemiyorum. Ona güvenemiyorum bu konuda.. Aileleri yine öfkesine yenilip cağıracağındanda eminim.
Ama sonların sonu bir şans vermek istiyorum. Öylede dul kalırım böylede. Ama hiç değilse acaba düzelirmiydi diye keşkekerle boğulmam. Tabii kii kendi ayaklarımla gitmicem. Kendi gelip ailemden özür dileyerek alcak beni. Bide psikoloğa gidicez. Onada dicem bavulum köşede dursun ne olur ne olmaz diye. Heran gidebilirim korkusu olsun..
Sizcede en iyi çözüm değilmi?
Son kez akıl versin lütfen..
Son düzenleme:
anlatamadım.Sensen anlarsın zaten
