bu yaşta hala asosyal olmaktan vazgeçmedim ve kendi halimde olmaktan rahatsızlık duymuyorum, diğer insanlar gibi yalnızım diye arayış içinde değilim. ama söz konusu insan topluluğu olunca rahatsızlığım var bunun da normal olmadığını biliyorum.
eşimin iş arkadaşı bizi dışarda yemeğe çağırıyor, kendi eşi de gelecekmiş, bizden de bir 10 yaş kadar büyükler. zaten insan gördüğümde laf bulamayan ben yine sessiz damgası yiyeceğim niye konuşmuyorsun, sessizsin diyecekler diye korkuyorum. Çünkü zamanında bu laflardan çok bıktım.
Resmen kendi kendimin arkadaşıyım, o kadar iyi anlaşıyorum ki felsefe yapıyorum espri yapıyorum,cümlelerim gayet düzgün.
ama başka insanlarda bu söz konusu değil. bir de bir tek eşimin yanında rahatım.
(konu sahibi zaten sonradan demiş eşimde asosyal diye ve iki üye arasında zaten konuşmuştu bunu) Bu konu sizi neden bu kadar gerdi onu bilemedim ama bak
bi lafı bi lafını tutmayan birisin sonuçta.
bende öyleyim ama ben sizden bir tık daha fazlayım ve eşimin yanında da sessizim konusacakmkonu bulamam o yüzden bende hep sessiz damgası yerim daha çok eşimden çok sessizsin der bana hep ama alıştı da bana artık kaç yıl olmuş 
