canım bi kızım vargeçen sene hamile olduğum haberini ağlayarak verdim adama ben hazır değildim dahası anne olmak bana göre değil diye düşünüyordum. Ama kocam haberi alınca havalara uçtu oleyy baba olucam diye. Sana şöyle anlatayım: 190 boyunda 100 kilo adam 9 ay boyunca zıpladı sevinçten gerçek anlamda zıpladı mecaz yapmıyorum:122: şimdi kızım diyor başka bişey demiyor. Baba kız aşıklar birbirlerine
Benim yeğenim falan yok, çocuk bakımından anlamam ama çok severim çocukları.
Ancak anne-baba olmanın kriteri değil ki çocuk sevmek.
Sana her an ihtiyaç duyan biri olacak. Uzun süre 'Ohh' deyip arkana yaslanamayacaksın.
Bir de benim baş ağrısı ataklarım var, öyle zamanlarda kendimden vazgeçiyorum, öyle boş boş yaşıyorum ama çocuk olsa tahammül edemeyeceğim, ne kendime ne de ona iyi davranamayacağım gibi.
Yazdan sonra kadere bırakayım, ne zaman olursa olsun diye düşünüyorum ama ne kadar hazırım muamma. Üstelik eşim hala onaylamadı bu düşüncemi
Benim eşim de sağolsun ev işine de yardım eder, bi yemek gelmez elinden. Anlayışlı biridir. Ama Aynı zamanda istemediği bir şey olmuşsa tamamen duyarsızlaşıyor. İstemeden baba olursa yardımcı olmaz , ona eminim. Ama istekli olursa daha kolay olur her şey.Aynı şeyleri düşünüyoruz. Daha evlenmeden çok önce diyordum ne kadar zor çocuk bakmak diye. Bu beni evlilik fikrinden bile soğutuyordu. Nasipmiş ki evlendim yine Allah nasip ederse çocuk sahibi de oluruz ama düşünmeden hazırlanmadan pata küte dalamam ben hiç bir işe. Sağlamcı bir yapım var benim
Ablamda da var baş ağrısı problemi günlerce sürüyor. Çok fena bir durum. İşte bu gibi sıkıntılarda eşlere iş düşüyor. Senin açığını her dakika sana soru sormadan kapatabilmeli.
Ben de hastaydım 4 günde toparlandım. Yatarken kafamı kurcaladı mesela. Ben hastayım kafam kalkmıyor eşim kaç gün yemek yaptı ama çocuk olunca bu kadar kolay olmayacak.
Bak aynı zamanları düşünüyoruz. Eşim bana en son ne zaman sorusunu sorduğunda daha var demiştim. Ona göre farketmezmiş. Başına geleceği bilmiyor ki safım
Benim yeğenim falan yok, çocuk bakımından anlamam ama çok severim çocukları.
Ancak anne-baba olmanın kriteri değil ki çocuk sevmek.
Sana her an ihtiyaç duyan biri olacak. Uzun süre 'Ohh' deyip arkana yaslanamayacaksın.
Bir de benim baş ağrısı ataklarım var, öyle zamanlarda kendimden vazgeçiyorum, öyle boş boş yaşıyorum ama çocuk olsa tahammül edemeyeceğim, ne kendime ne de ona iyi davranamayacağım gibi.
Yazdan sonra kadere bırakayım, ne zaman olursa olsun diye düşünüyorum ama ne kadar hazırım muamma. Üstelik eşim hala onaylamadı bu düşüncemi
can ı gönülden katıldığım söz şudur ki "anneliğe/babalığa hazır olmayı beklersen hiçbir zaman hazır olamazsın" ve Prof. Dr. Üstün DÖKMEN bilimsel verilerle ispatlıyor ki annelik içgüdüsel değildir. yani annelik te sonradan öğreniliyor tıpkı babalık gibi. ama annenin bebeği ile paylaşımları daha farklı olduğundan, emzirme gibi kutsal bir ritüele nail olduğundan annelik iç güdüsel gibi gelişiyor ama ııh değil. o nedenle babalar/baba adayları ama ben bilmem ki, ben yapamam ki, ben daha öğrenemedim ki derse yemeyin. siz, biz, anneler nasıl öğreniyorsa o kakalı popoyu silmeyi, yemek yedirmeyi onlar da aynı şekilde öğrenebilir.
iyi, merhametli, eşine saygı duyan, seven, bebeği de istemiş bir baba çoğunlukla elinden geldiğince yardımcı olur anneye, eşine. evet, doğumdan sonra değişiyor erkekler ama inanın kadınlar da çok değişiyor. ruhen bambaşka bir kişiliğe bürünüyorsunuz. çok pimpirikli, çok dırdırcı, çok bilmiş olabiliyorsunuz ya da eşinizi rahatsız edecek kadar rahat bir anne olabiliyorsunuz yani bu sizin de ilk anneliğiniz, siz de kendinizi tahmin edemiyorsunuz. bazı kadınların eşlerinden yana dert yanarken kendilerini de bir gözlemlemesi gerek. ben de çok değiştim misal. eşime daha tahammülsüzüm ama kabullendiğim için çabuk toparlıyorum olayı.
ayynen çocuk sevmek ile insanın kendi yavrusuna bakması bambaşka şeyler. uyku yok bir kere, istediğin zaman yemek hatta tuvalete gitmek te yok, sosyal hayat 0. yani bambaşka bir dünya. Allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin ama o baş ağrılarından her 15te bir hastanelik olan ben inanın doğumdan beri unuttum neredeyse baş ağrılarını. her şey ona endeksli ya, ağrı, sızı unutuluyor inanın.
Maşallah Allah daim etsin
Ben hazır mıyım? eşim hazır mı? Bilmiyorum.
Ama bunları düşündüğüme göre geriye eşimin fikrini almak kalıyor
