- 22 Mayıs 2013
- 2.025
- 5.972
- 358
- Konu Sahibi 1kaktussever
- #41
Siz “kültür” kavramını es geçiyorsunuz bence. Evet sizin dediğinizi destekliyorum. Zira ilk yorumumda ailece görüşülürse sıkıntı olmaz diye ben de söyledim.Neden ki? Benim iş yerimde de çok sevdiğim biri var (eşini ondan daha çok seviyorum) , gayet de samimi sohbetler eder,kahve içeriz, dedikodu yaparız,arabayla yolunun üstü bir yere gidilecekse herkese yardımcı olur, iş çıkışı bir kizin doğumgünü kutlamasına gittiğimizi hatırlıyorum. Onun da yakın gelecekte doğumgünü, ofisce (ki kızlardan oluşan bir ofis) kutlarız kesin, her sene olduğu gibi. Ben hediye alır mıyım? Güzel bir şey bulursam alırım ama resim çizmeyi düşünüyorum.
Bu kişinin eşini tanıyoruz ve çok seviyoruz ama tanimasak da bir şey değişmezdi herhalde. Ne o iş arkadaşımin bize bir yan bakmisligi olur asla ne de bizim ona.
Eski bir iş arkadaşım vardı, hala daha arkadaşım. Beraber çalıştığımız dönem (Sevgilim varken) ona en sevdiğim kitabı almıştım mesela, seveceğine inandığım için. Sevgilim de 'bayram değil seyran değil ne alaka' falan dememisti.
Bence medeniyet boyle bir şey.
Arkadaşın kızı erkeği mi olur?
Ancak konu sahibi erkek arkadaşı olmayan ve bu eylemde bulunan sevgilisinin kendisi yapsa asla onaylamayacağı bir kültürde yaşıyor. Dolayısıyla bu durum onların aurasının çok çok dışında ve problem teşkil edebilir. Bu açıdan kendi yaşantımızdan yola çıkarak yorum yapmanın yanıltıcı olabileceği kanaatindeyim. Bahsetmek istediğim buydu.
Erkek arkadaşına gelirsek, “kişi kendinden bilir işi” demek istiyorum. Aksini görmedim