Valla eşim bir şeye alındı mı ben güzel güzel anlatıp açıklamaya çalışıyorum, hatalıysam özrümü diliyorum. Gönlünü aldığımı düşünüyorum. Ama eşim hatalıysa iki sarılıp iki öpüp beni hemen yumuşatıyor, sorun ettiğim her şey bir nevi halı altına süpürülüyor yani.

Tee 10-11 ay önce hamileyken, babasıyla görüşmek istemediğimi, yanyana gelmek istemediğimi söylemiştim. (Eşime yaptığım bir şakayı yanlış duyup bir ton laf etmişti bana, ne insanlığım ne karakterim kalmıştı. Üstüne de yeni hamileydim daha düşük tehlikesi geçirmiştim.) Haklısın, tamam şimdi düşünme, doğuma daha çok var, üzme kendini dedi dedi, sonuç mu? Anası babası bizde şu anda.

Bende de müthiş bir değersizlik hissi, ağlamaklı bir ruh hali.

Bütün gemileri yakıp hadi bana eyvallah diyesim var. Ben onun haklı olduğu noktalarda annem babam için onu ezip geçmezken, o bana hak verdiği noktalarda annesi babası için beni bir güzel ezip geçiyor. Her seferinde bu sefer küs kalacağım, hemen kanıp yumuşamayacağım diyorum ama henüz beceremedim.

Varsa taktikler alırım yani.