- 13 Mayıs 2013
- 418
- 10
- 68
- Konu Sahibi SarahKerrigan
- #1
Hanımlar sizin de fikrinizi almak istiyorum.
Konu hırsızlık.
Birlikte büyüdüğümüz ve yediğimizin ve içtiğimizin ayrı gitmediği bir akrabam birzamanlar benim paramı çalmıştı. O zamanlar çok konusu olmuştu ama çok önemli bir huyu vardır tartışamalarda üste çıkar. Neyse onun bu parayı aldığını babam da ben de çok iyi biliyorduk. Fakat öyle büyük bir hesap sorma vesaire olmamıştı. Babam bana kızmıştı sadece paramı niye evde saklıyorum diye ki haklıydı ama ben nerden bileyim böyle olacağını. Neyse meselenin üzerinden 14 yıl geçti.
Biz hiçbirşey olmamış gibi hayata devam ettik. fakat ben hiç unutamadım. Akrabam çok maddi sıkıntılar yaşadı hala da sıkıntı çeker durur, habire kredi çeker ödeyecem diye canı çıkar, yani demek istediğim bu dünyada da yaptığının cezasını çekiyor birşekilde...
Mese aslında şu, ben neden içten içe onu affedemiyorum. Kaç sene büyütmüşüm bu olayı gözümde. Diyorum keşke bana itiraf etse ve ben helal etsem. Ama itiraf etmeden helal edemiyorum ve kesin bunun için sıkıntı yaşamaya devam edecek. Aslnda öyle affetmeyen kindar bir yapım yoktur, fakat bu olayda senelerce böyle büyüdü durdu içimde. Üstelik eşime bu olayı anlatarak ve kendisini birebir söyleyerek gıybet etmiş bile oldum.
yardım edin bana, affetmeli miyim sizce? Bu dünyada affederim ahirette hesap sorarım demek de affetmemiş gibi birşey oluyor. Farkındayım onu affetmeyişim bende de yara oluşturuyor. Ah keşke söylese bana keşke... En sevmediğim şey kin tutmak. Şimdi yüzyüze bakıyor birbirimize gülüyoruz vakit geçiriyoruz. Fakat ben sanki iki yüzlüymüşüm gibi tıpkı içten içe affedemiyorum.
Konu hırsızlık.
Birlikte büyüdüğümüz ve yediğimizin ve içtiğimizin ayrı gitmediği bir akrabam birzamanlar benim paramı çalmıştı. O zamanlar çok konusu olmuştu ama çok önemli bir huyu vardır tartışamalarda üste çıkar. Neyse onun bu parayı aldığını babam da ben de çok iyi biliyorduk. Fakat öyle büyük bir hesap sorma vesaire olmamıştı. Babam bana kızmıştı sadece paramı niye evde saklıyorum diye ki haklıydı ama ben nerden bileyim böyle olacağını. Neyse meselenin üzerinden 14 yıl geçti.
Biz hiçbirşey olmamış gibi hayata devam ettik. fakat ben hiç unutamadım. Akrabam çok maddi sıkıntılar yaşadı hala da sıkıntı çeker durur, habire kredi çeker ödeyecem diye canı çıkar, yani demek istediğim bu dünyada da yaptığının cezasını çekiyor birşekilde...
Mese aslında şu, ben neden içten içe onu affedemiyorum. Kaç sene büyütmüşüm bu olayı gözümde. Diyorum keşke bana itiraf etse ve ben helal etsem. Ama itiraf etmeden helal edemiyorum ve kesin bunun için sıkıntı yaşamaya devam edecek. Aslnda öyle affetmeyen kindar bir yapım yoktur, fakat bu olayda senelerce böyle büyüdü durdu içimde. Üstelik eşime bu olayı anlatarak ve kendisini birebir söyleyerek gıybet etmiş bile oldum.
yardım edin bana, affetmeli miyim sizce? Bu dünyada affederim ahirette hesap sorarım demek de affetmemiş gibi birşey oluyor. Farkındayım onu affetmeyişim bende de yara oluşturuyor. Ah keşke söylese bana keşke... En sevmediğim şey kin tutmak. Şimdi yüzyüze bakıyor birbirimize gülüyoruz vakit geçiriyoruz. Fakat ben sanki iki yüzlüymüşüm gibi tıpkı içten içe affedemiyorum.