bugün gazetede ne okudum, bakın: davut güloğlu ile eşi 12 yıl önce boşanmışlar, bir de kızları varmış.
ama hala görüştükleri için haklarında hala evliler diye haber çıkıyormuş.
adam demiş ki röportajda, eski eşimin hala beni sevmesi! kimi ilgilendirir, ben hayatıma giren onca insandan sonra onun ne kadar özel biri olduğunu anladım, çok güzel yemek yapar, kızımı görmeye gittiğimde yemeklerinden de yer dönerim, hayatımdak, herkesi bilir. aramızda bir şey yok ama büyük konuşmak da istemem. beni hala sevmesi onun kendi seçimi vs. vs.
O kadının durumunu bir düşünün, ibretlik bence. 12 sene önce ayrıldığı kocasını, ki adamın hayatına giren bizim bildiğimiz kadın sayısı kaçtır, ben sayamıyorum, hala seviyor. adam kadının nezdinde sanki bir eşyaymış gibi konuşuyor. hayatını yaşıyor, geziyor tozuyor, kadıncağız da sabırla bir gün belki beni de sever diye bekliyor, yemek falan yapıyor hala buna.
lütfen bu tarz bir hataya düşmeyin, ibret alın.
erkekler bizim gibi değillerdir, eğer severlerse bunu geçrekten anlarsınız.
sevip sevmediğini anlamaya çalışmanızı gereken bir durum yaratıyorlarsa, sevmiyorlardır.
erkekler bizim gibi değiller, değmez. kurtulduğunuza sevinin ve önünüze bakın.