- 1 Ağustos 2013
- 293
- 363
- 41
Merhaba kızlar,
Konuyu dallanıp budaklandırmadan kısaca anlatmaya çalışacağım ama yine de uzun olabilir, yardımlarınızı isteyeceğim çünkü iki gündür psikolojim allak bullak oldu.
Ben üniversitedeyken 3 yıl birlikte olduğum ve çok sevdiğim sevgilimle üniversite biter bitmez nişanlanmıştım. Bundan tam 7 yıl önce. Her şey rüya gibiydi. Ailem nişanlıma tapıyordu, nişanlım aileme bayılıyordu. Nişanlım Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinde burslu olarak okumuş, yüksek lisansını yapan, çok iyi bir kariyer sahibi, yani tam anlamıyla bir kız ailesinin ideal damat olarak hayal edeceği her şeye sahip biriydi. Maddi durumu gayet iyiydi. Lüks bir hayatı vardı. Ama emin olun ben hayatım boyunca hep gerçek aşkın peşinden koştum. Ona da aşıktım.
Tek sorunumuz nişanlımın annesiydi. Babası yıllar önce ölmüştü, tek çocuktu ve annesine aşırı bir şekilde düşkündü. (Her gece bana değil ona iyi geceler annecim mesajı atar, öyle uyurdu, o derece manyak ötesi bi düşkünlük). Annesine sormadan adım atmaz, üzerine kot alacağı zaman bile resmini çekip annesine gönderen ve o al diyince alan bi insandı. Tabi ki bu aşırı düşkünlük, evlenmemize aylar kala, "evlenince tatile annemi de alır gideriz"e kadar dayanınca "balayımıza da gelsin bari annen" cevabımla birlikte ilişkimizin ve nişanımızın sonu oldu. Bu cevabı duyan annesi, "oğlum git nişanı at, gel" direktifi verdi oğluna, o da geldi evimize, durumu açıkladı, ağlaya ağlaya nişanı attı ve gitti. Ben karşısına bile çıkmadım, ailemle muhatap oldu.
O gün inanır mısınız annem benden çok ağladı. Benden çok üzüldü ailem. Çünkü bahsettiğim gibi onlar için hayallerindeki damattı ama benim içinse ana kuzu bir erkek müsveddesi olmuştu. Damla gözyaşı dökmedim. Ama tabi ki yine de acısını içimden atmam çok zaman aldı, yıllarca kimsenin yüzüne bakamadım. Çok acı çektim, çok zor unuttum, çok sevmiştim çünkü.
Yıllar sonra karşıma eşim çıktı, benim hayalimdeki erkek, ailemin ise kabusu. Çünkü hayatını müzisyenlikle kazanan, yıllarca barlarda müzik yapmış, bunun dışında geçerli ve sabit bir işi hiç olmamış, ailesi maddi yönden çok kötü, kendisinin hiçbir birikimi olmayan bir adam. Ama benim için dünyanın en iyisi. Ailem karşı çıktı, istemedi ama ben inat ettim, sevdim, evlendim. Asla da pişman olmadım. 1 buçuk yıldır da evliyiz.
Son zamanlarda maddi yönden çok sıkıntı yaşıyoruz ve ben iki defadır eski nişanlımı rüyamda görüyorum. Babam eşime karşı mesafelidir, ama rüyamda eski nişanlıma telefonda canım oğlum filan diyor. Ben borçlar yüzünden eşimden ayrılmışım, eski nişanlıma ulaşıp onunla evlenmeye çalışıyorum. Psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok seviyorum, maddi sıkıntıları da zamanla aşacağımızı biliyorum ama nedense geceleri rüyamda eski nişanlımla evlensem ne kadar rahat bir hayatım olurdu diye söylenirken buluyorum kendimi. Kendimden tiksinir oldum bu rüyalar yüzünden. Bunları neden görüyorum? Nasıl aklımdan atabilirim bu rüyaları?
Konuyu dallanıp budaklandırmadan kısaca anlatmaya çalışacağım ama yine de uzun olabilir, yardımlarınızı isteyeceğim çünkü iki gündür psikolojim allak bullak oldu.
Ben üniversitedeyken 3 yıl birlikte olduğum ve çok sevdiğim sevgilimle üniversite biter bitmez nişanlanmıştım. Bundan tam 7 yıl önce. Her şey rüya gibiydi. Ailem nişanlıma tapıyordu, nişanlım aileme bayılıyordu. Nişanlım Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinde burslu olarak okumuş, yüksek lisansını yapan, çok iyi bir kariyer sahibi, yani tam anlamıyla bir kız ailesinin ideal damat olarak hayal edeceği her şeye sahip biriydi. Maddi durumu gayet iyiydi. Lüks bir hayatı vardı. Ama emin olun ben hayatım boyunca hep gerçek aşkın peşinden koştum. Ona da aşıktım.
Tek sorunumuz nişanlımın annesiydi. Babası yıllar önce ölmüştü, tek çocuktu ve annesine aşırı bir şekilde düşkündü. (Her gece bana değil ona iyi geceler annecim mesajı atar, öyle uyurdu, o derece manyak ötesi bi düşkünlük). Annesine sormadan adım atmaz, üzerine kot alacağı zaman bile resmini çekip annesine gönderen ve o al diyince alan bi insandı. Tabi ki bu aşırı düşkünlük, evlenmemize aylar kala, "evlenince tatile annemi de alır gideriz"e kadar dayanınca "balayımıza da gelsin bari annen" cevabımla birlikte ilişkimizin ve nişanımızın sonu oldu. Bu cevabı duyan annesi, "oğlum git nişanı at, gel" direktifi verdi oğluna, o da geldi evimize, durumu açıkladı, ağlaya ağlaya nişanı attı ve gitti. Ben karşısına bile çıkmadım, ailemle muhatap oldu.
O gün inanır mısınız annem benden çok ağladı. Benden çok üzüldü ailem. Çünkü bahsettiğim gibi onlar için hayallerindeki damattı ama benim içinse ana kuzu bir erkek müsveddesi olmuştu. Damla gözyaşı dökmedim. Ama tabi ki yine de acısını içimden atmam çok zaman aldı, yıllarca kimsenin yüzüne bakamadım. Çok acı çektim, çok zor unuttum, çok sevmiştim çünkü.
Yıllar sonra karşıma eşim çıktı, benim hayalimdeki erkek, ailemin ise kabusu. Çünkü hayatını müzisyenlikle kazanan, yıllarca barlarda müzik yapmış, bunun dışında geçerli ve sabit bir işi hiç olmamış, ailesi maddi yönden çok kötü, kendisinin hiçbir birikimi olmayan bir adam. Ama benim için dünyanın en iyisi. Ailem karşı çıktı, istemedi ama ben inat ettim, sevdim, evlendim. Asla da pişman olmadım. 1 buçuk yıldır da evliyiz.
Son zamanlarda maddi yönden çok sıkıntı yaşıyoruz ve ben iki defadır eski nişanlımı rüyamda görüyorum. Babam eşime karşı mesafelidir, ama rüyamda eski nişanlıma telefonda canım oğlum filan diyor. Ben borçlar yüzünden eşimden ayrılmışım, eski nişanlıma ulaşıp onunla evlenmeye çalışıyorum. Psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok seviyorum, maddi sıkıntıları da zamanla aşacağımızı biliyorum ama nedense geceleri rüyamda eski nişanlımla evlensem ne kadar rahat bir hayatım olurdu diye söylenirken buluyorum kendimi. Kendimden tiksinir oldum bu rüyalar yüzünden. Bunları neden görüyorum? Nasıl aklımdan atabilirim bu rüyaları?
