- 12 Mart 2010
- 2.351
- 230
- 163
Merhaba, daha önce defalarca konu açmıştım.. Kıskançlıktan dolayı problemli geçen bir nişanlılık dönemi yaşamıştım.. Ayrıldık ve en son açtığım konu, tüm çeyizleri birlikte almıştık ve şimdi onları napıcamı bilmiyorum demiştim.. Birçok insan madem seviyorsunuz tekrar deneyin demişti.. Kısa bir süredir internetten yazışıyoruz.. Mailimdeki sohbet penceresinden yani, msn bile açmıyordum biri görmesin diye.. Henüz tlfnumu bilmiyordu ve yüzyüze dahi görüşmemiştik.. Bazı şeylerine baktığımda sorumluluk almış iş güç derdine düşmüş ve tek isteği hala bendim..
Şimdi asıl konuya geleyim, dün akşam bilgisayarı ortada bıraktım, pencereyi kapatmamışım.. Babam maillere bakmak için pcyi almış, bunu görünce kardeşime hemen her şeyi kapatmasını söyledim ancak iş işten geçmiş..
Mutfağa girip bişeyler anlattım ve akabinde annem; bak baban bişey görmüş onu soruyor dedi ve babam böyle böyle maili açtığımda onun sana nerdesin yazdığını gördüm görüşüyor musunuz dedi. Evet bi kaç gündür yazışıyoruz dedim, neden dediklerinde ise içten gelen bişey olduğunu söyledim. İşte o an patladı.. Herkesin içinden bişeyler gelebilirmiş, engel olmalıymışım, daha önce ben bitirmişim bu işi, istemiyorum demişim.. Annemde yüksek tansiyon var, ölümüme sebep olursun dedi, babam hayatta en son beklediğim şeydi bu dedi.. Dünden beri odamdan çıkmadım, hatta yataktan çıkmadım..
Şimdi düşünüyorum, biz hoş olmayan şeyler yaşadık evet ama dayanamıyorum onsuzluğa, yapamıyorum başkasıyla.. Onu çok özlüyorum.. En son ayrıldığımızda annem, daha önceki gibi kötü olmayın birbirinizi gördüğünüzde selam verecek yüzünüz olsun, kaderinde o varsa zaten kimse engel olamaz demişti, sanırım tamamen beni avutmak içinmiş.. Her ettiğim duada Allahım hayırlısıysa ver, olmayacaksa al içimden sevgimi diye dua ettim, engel olamıyorum kendime.. Belki gerçekten o benim kaderim ki kopamıyoruz bi şekilde.. Ama bastırmam gerekiyormuş duygu düşüncelerimi, istediğim gibi davranamazmışım.. Off içim öyle daralıyor öyle üzgünüm ki.. Geçmişi geri getirip değiştirip düzeltemem bazı şeyleri ancak bundan sonrası için ben ne yapacağım?..
Şimdi asıl konuya geleyim, dün akşam bilgisayarı ortada bıraktım, pencereyi kapatmamışım.. Babam maillere bakmak için pcyi almış, bunu görünce kardeşime hemen her şeyi kapatmasını söyledim ancak iş işten geçmiş..
Mutfağa girip bişeyler anlattım ve akabinde annem; bak baban bişey görmüş onu soruyor dedi ve babam böyle böyle maili açtığımda onun sana nerdesin yazdığını gördüm görüşüyor musunuz dedi. Evet bi kaç gündür yazışıyoruz dedim, neden dediklerinde ise içten gelen bişey olduğunu söyledim. İşte o an patladı.. Herkesin içinden bişeyler gelebilirmiş, engel olmalıymışım, daha önce ben bitirmişim bu işi, istemiyorum demişim.. Annemde yüksek tansiyon var, ölümüme sebep olursun dedi, babam hayatta en son beklediğim şeydi bu dedi.. Dünden beri odamdan çıkmadım, hatta yataktan çıkmadım..
Şimdi düşünüyorum, biz hoş olmayan şeyler yaşadık evet ama dayanamıyorum onsuzluğa, yapamıyorum başkasıyla.. Onu çok özlüyorum.. En son ayrıldığımızda annem, daha önceki gibi kötü olmayın birbirinizi gördüğünüzde selam verecek yüzünüz olsun, kaderinde o varsa zaten kimse engel olamaz demişti, sanırım tamamen beni avutmak içinmiş.. Her ettiğim duada Allahım hayırlısıysa ver, olmayacaksa al içimden sevgimi diye dua ettim, engel olamıyorum kendime.. Belki gerçekten o benim kaderim ki kopamıyoruz bi şekilde.. Ama bastırmam gerekiyormuş duygu düşüncelerimi, istediğim gibi davranamazmışım.. Off içim öyle daralıyor öyle üzgünüm ki.. Geçmişi geri getirip değiştirip düzeltemem bazı şeyleri ancak bundan sonrası için ben ne yapacağım?..