Hepinize merhaba kızlar, beni tanıyan tanır

Allahıma şükür bitiyor

, nişanlımı bundan tam 11 ay 2 gün önce gördüm, bu kadar zaman sonra ilk defa göreceğim gün yaklaşıyor.. Süpriz yapacağı için hangi gün ne zaman nerden nasıl karşıma çıkacak, nasıl bir kavuşma olucak bilmiyorum, çok karışık duygular içerisindeyim, sizlerle de paylaşmak istedim...
Hüzünleriyle Mutluluklarıyla Acılarıyla Tatlılarıyla Özlemleriyle geçen koca 14 ay adına...

Daha dün gibiydi diyemeyeğim çünkü dün gibi falan değil.
Ne çabuk falan da geçmedi şafak,
Acı acı geçti,
Zorlayarak Sıkıştırarak,
Kimi zaman ağlatarak, kimi zaman güldürerek.
Delirme aşamasına çok geldik..
Çok üzüldük.

Kaç hayat var burada farklı?
Kaç insan var birbirinden apayrı?
Ama hepimiz aynı...
Hepimizin yüreği aynı yangın yeri..

Arkamızda bıraktıklarımız, yolunu gözlediklermiz, sabahlara kadar uykusuz kalıp
onları düşündüğümüz, bir umutla gitmek için çıktığımız yolda
hüsranla sonuçlanan yada sevinçle biten bir çok anı..
Gerçeğin ta kendisi bu.
Acının Çaresizliğin Özlemin ta kendisi..
Hepsinin en acısı,
Zorakiyet sancısı...
:18:
Kimimiz için askerlikten sonra başlıyor yeniden hayat.
Kimimiz için asıl askerlikten sonra başlıyor zorluklar.
Kimimizde hasretler son bulmuyor.
Kimimiz karşılamaya gidiyor hasret bitiyor.
Kimimiz tekrar evinin direğini kavuşuyor.
Kimimiz ruh eşine.

Hayatlarımız cok farklı
İlşkilermiz çok ayrı olsa da..
Bizler zoru görünce kaçan insanlar değil zoru görünce mücadele eden insanlarız.
Nelerle başa çıktık bu güne kadar.
Neleri atlattık..

Bu yolda bizimle ağlayıp bizimle gülen bütün devrelerimize teşekkürü bir borç bilirim..
Şimdi hürgeneral olan devreler İlk geldiğimizde bizi çok güzel ağırlayıp bu günlere taşıdınız..
Çok yardımlarınız oldu..
Üst devrelerim biz sizlere kocaman bir örnek olduk diye düşünüyorum..
Sabrın, gücün, kuvvetin, özlemin, dayanmanın ve inşallah kavuşmanın örneği..
Ve artık Bizimde kavuşma Vaktimiz geliyor..
Bir Devre Daha Efsane Oluyor..
:81: