Eskisi gibi hayat dolu değilim artık :(

dryfc

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2014
2.568
1.628
133
35
Önceden mutluydum güne mutlu başlardım. Sebep bulabilirdim eskiden kendime Mutlu olmak için. Halbuki şimdi sabah kalkıyorum içimde hep bir mutsuzluk... Bundan iki yıl öncesine kadar gerçekten hayat doluydum. Gülümsemeyi şakalaşmayı seviyordum. Yeni bir ortama girdim mecburen iş ortamımda çok değişik insanlarla karşılaştım. Hayat enerjimi aldı hepsi gerçekten. Karşılaştıklarımın hepsi hırsları menfaatleri olan insanlar oldu. İki yüzlü insanlar oldular. Yavaş yavaş kabuğuma çekildim onların gerçek yüzünü görünce. Ve şimdi bu haldeyim. Kimseye güvenemiyorum, mutlu olamıyorum. Nasıl eski neşemi kazanırım bilmiyorum artık halim kalmamış gibi hissediyorum. Psikiyatriste gitsem biliyorum ki konuşacak, ilaç verecek. Ben kendimi düzeltemedikçe, toparlanamadıkça bir faydası olmayacak. Eski beni istiyorum, artık ben çok yoruldum. :(
 
Önceden mutluydum güne mutlu başlardım. Sebep bulabilirdim eskiden kendime Mutlu olmak için. Halbuki şimdi sabah kalkıyorum içimde hep bir mutsuzluk... Bundan iki yıl öncesine kadar gerçekten hayat doluydum. Gülümsemeyi şakalaşmayı seviyordum. Yeni bir ortama girdim mecburen iş ortamımda çok değişik insanlarla karşılaştım. Hayat enerjimi aldı hepsi gerçekten. Karşılaştıklarımın hepsi hırsları menfaatleri olan insanlar oldu. İki yüzlü insanlar oldular. Yavaş yavaş kabuğuma çekildim onların gerçek yüzünü görünce. Ve şimdi bu haldeyim. Kimseye güvenemiyorum, mutlu olamıyorum. Nasıl eski neşemi kazanırım bilmiyorum artık halim kalmamış gibi hissediyorum. Psikiyatriste gitsem biliyorum ki konuşacak, ilaç verecek. Ben kendimi düzeltemedikçe, toparlanamadıkça bir faydası olmayacak. Eski beni istiyorum, artık ben çok yoruldum. :KK43:
bir ara okulda bende öyle yapmıştı ama psikiyatra gittim ilaç kullandım depresyondaymısım falan filan derken düzeldi her sey ama düzelmesinin en büyük nedeni sevgilim oldu . onu tanımakla başladı her sey ..
 
Önceden mutluydum güne mutlu başlardım. Sebep bulabilirdim eskiden kendime Mutlu olmak için. Halbuki şimdi sabah kalkıyorum içimde hep bir mutsuzluk... Bundan iki yıl öncesine kadar gerçekten hayat doluydum. Gülümsemeyi şakalaşmayı seviyordum. Yeni bir ortama girdim mecburen iş ortamımda çok değişik insanlarla karşılaştım. Hayat enerjimi aldı hepsi gerçekten. Karşılaştıklarımın hepsi hırsları menfaatleri olan insanlar oldu. İki yüzlü insanlar oldular. Yavaş yavaş kabuğuma çekildim onların gerçek yüzünü görünce. Ve şimdi bu haldeyim. Kimseye güvenemiyorum, mutlu olamıyorum. Nasıl eski neşemi kazanırım bilmiyorum artık halim kalmamış gibi hissediyorum. Psikiyatriste gitsem biliyorum ki konuşacak, ilaç verecek. Ben kendimi düzeltemedikçe, toparlanamadıkça bir faydası olmayacak. Eski beni istiyorum, artık ben çok yoruldum. :KK43:
okuldaki insanların ikiyüzlülğü , hırsları hemen hemen senin işte yasadığının aynısı
 
okuldaki insanların ikiyüzlülğü , hırsları hemen hemen senin işte yasadığının aynısı
Aynen o insanlarla karşılaştıktan sonra artık hiçbir şekilde Mutlu olamıyorum kimseye güvenemiyorum. Haksızlıklara artık tahammül edemiyorum. Ama o kadar sıkıntılı insanlarla karşılaştım ki artık kalmadı ne hayat enerjim ne de pozitifliğim.
 
Bende de var bu. Son zamanlardaki yaşadığım sıkıntılar vs bu hale getirdi. Sanki hiç geçmeyecek ve hiç eskisi gibi mutlu olamayacakmisim gibi hissediyorum.
Ama umudum var.

Fırsatın varsa terapi al ama bi iki seans değil ne kadar gerekiyorsa.
 
Aynen o insanlarla karşılaştıktan sonra artık hiçbir şekilde Mutlu olamıyorum kimseye güvenemiyorum. Haksızlıklara artık tahammül edemiyorum. Ama o kadar sıkıntılı insanlarla karşılaştım ki artık kalmadı ne hayat enerjim ne de pozitifliğim.
seni anlıyorum ben okulu bırakmayı bile düşündüm . ama bence depresyondasın uzman bir kişi yardımcı olur . hem ilaç sanıldığı gibi kötü bir sey değil . bir seyin hastalık olabilmesi için yaşamını etkiliyor olması gerekir seni alıkoyması gerekir ki sanırım sende bunları yaşıyorsun , seni iyi anlıyorum , ilaç tedavının bir kısmıdır seni toparlar , devamında da sen bilincine varırsın bunları takmaman gerektiğini
 
Aynen o insanlarla karşılaştıktan sonra artık hiçbir şekilde Mutlu olamıyorum kimseye güvenemiyorum. Haksızlıklara artık tahammül edemiyorum. Ama o kadar sıkıntılı insanlarla karşılaştım ki artık kalmadı ne hayat enerjim ne de pozitifliğim.
sana tavsiyem psikiyatra git emin ol tedirgin edici hiçbir sey yok . sabah veya akşam imkanın varsa yürü ve en onemlisi seni üzen insanları hayatından çıkar . ben öyle yaptım . sildim geçtim ve çok faydası oldu
 
seni anlıyorum ben okulu bırakmayı bile düşündüm . ama bence depresyondasın uzman bir kişi yardımcı olur . hem ilaç sanıldığı gibi kötü bir sey değil . bir seyin hastalık olabilmesi için yaşamını etkiliyor olması gerekir seni alıkoyması gerekir ki sanırım sende bunları yaşıyorsun , seni iyi anlıyorum , ilaç tedavının bir kısmıdır seni toparlar , devamında da sen bilincine varırsın bunları takmaman gerektiğini
Aynen öyle artık sıkıntı çekiyorum sürekli. Sağlığımdan olacağım artık. Bir de sesimi çıkaramıyorum haksızlıklara karşı, yüklendikçe yükleniyorlar. Ben de çabaladıkça zorlanıyorum bir süre sonra sinir stres sahibi oluyorum iyice.
 
sana tavsiyem psikiyatra git emin ol tedirgin edici hiçbir sey yok . sabah veya akşam imkanın varsa yürü ve en onemlisi seni üzen insanları hayatından çıkar . ben öyle yaptım . sildim geçtim ve çok faydası oldu
Aynı ortamda olmak zorunda olunca ne yazık ki mümkün olmuyor hayattan çıkarmak.
 
Aynen öyle artık sıkıntı çekiyorum sürekli. Sağlığımdan olacağım artık. Bir de sesimi çıkaramıyorum haksızlıklara karşı, yüklendikçe yükleniyorlar. Ben de çabaladıkça zorlanıyorum bir süre sonra sinir stres sahibi oluyorum iyice.
anlıyorum ama bunu kendin halledemiyorsan bi doktor sart
 
Bende de var bu. Son zamanlardaki yaşadığım sıkıntılar vs bu hale getirdi. Sanki hiç geçmeyecek ve hiç eskisi gibi mutlu olamayacakmisim gibi hissediyorum.
Ama umudum var.

Fırsatın varsa terapi al ama bi iki seans değil ne kadar gerekiyorsa.
Aynen aynı şekilde hissediyorum artık düzelmez gibi geliyor. Hayatımın iki yılı zehir oldu bana resmen. Tüm enerjimi adlılar tükettiler.
 
Aynı ortamda olmak zorunda olunca ne yazık ki mümkün olmuyor hayattan çıkarmak.
tamam işte görmezden gel o şekilde çıkart . bende aynı ortamdaydım , konusmayarak görmezden gelerek çıkarttım
 
anlıyorum ama bunu kendin halledemiyorsan bi doktor sart
Kendim toparlanamadıkça fayda görebileceğimi sanmıyorum o yüzden hiç yorulmak ilaç kullanmak da istemiyorum. Uyuyunca geçmiyor, sanırım artık beynimin mutluluk hormonu salgılayan kısmı tamamen işlevsiz hale geldi en sonunda.
 
tamam işte görmezden gel o şekilde çıkart . bende aynı ortamdaydım , konusmayarak görmezden gelerek çıkarttım
Ezdikçe sesini çıkarmadıkça eziyorlar. Bazen son noktaya geldiğimi hissediyorum artık.
 
Önceden mutluydum güne mutlu başlardım. Sebep bulabilirdim eskiden kendime Mutlu olmak için. Halbuki şimdi sabah kalkıyorum içimde hep bir mutsuzluk... Bundan iki yıl öncesine kadar gerçekten hayat doluydum. Gülümsemeyi şakalaşmayı seviyordum. Yeni bir ortama girdim mecburen iş ortamımda çok değişik insanlarla karşılaştım. Hayat enerjimi aldı hepsi gerçekten. Karşılaştıklarımın hepsi hırsları menfaatleri olan insanlar oldu. İki yüzlü insanlar oldular. Yavaş yavaş kabuğuma çekildim onların gerçek yüzünü görünce. Ve şimdi bu haldeyim. Kimseye güvenemiyorum, mutlu olamıyorum. Nasıl eski neşemi kazanırım bilmiyorum artık halim kalmamış gibi hissediyorum. Psikiyatriste gitsem biliyorum ki konuşacak, ilaç verecek. Ben kendimi düzeltemedikçe, toparlanamadıkça bir faydası olmayacak. Eski beni istiyorum, artık ben çok yoruldum. :KK43:
Aynı zamanlarda aynı değişim sürecine girmisiz demekki...Bende aynı hisleri yaşıyorum hayatıma giren insanciklarin etkisiyle
Evet bu bizim elimizde, evet ben bile sürekli olumsuz düşünceden insanlardan kaçarken insanlarada hak veriyorum. Senin kendin halletmeni bekliyorlar, kimsenin sabri yok.Fakat kendimde o hayat enerjisi yok İşte ve de insanlara güven.
Belki baslayacagimiz güven dolu mutlu bir ilişki; belki güzel dostluklar tamir etmeye yardımcı olcaktir inşallah
Mutluluk insanın içinde diyorlar, ama insan o içindeki mutluluğu ortaya çıkarmak için inancak tebessüm edicek şeylere ihtiyaç duyan bir varlık sonucta eninde sonunda
 
Maalesef büyümek cokta guzel bisey degil. Hayatin akisi, sorumluluklar ve dunyamizin bu kadar kotu olmasindan kaynaklanan bi sorun. Cogumuzda oluyor bu tur gel gitler
 
Back
X