İçimden geldiği gibi davransam hep sarılasım onu sevesim geliyor. Karşılık göremeyince kızıyorum ama. Gerçi haksızlıkta etmek istemem eşime. Beklentilerim mi çok yüksek yada ben ne beklediğimi mi bilmiyorum anlayamadım. Aslında idealimizdeki evliliği değilde annelerimizin annneannelerimizin evliliklerini örnek almamız lazım bizim.
konunu ve yorumlarını okudum. duygu ve düşüncelerini içindekileri çok güzel anlatmışsın...
bende senin gibiyim , hep çok seviyorum, sevdikçe sevesim geliyor ve daha fazlası...
bazen düşünüyorum acaba bu sevginin bir sonu olabilir mi diye sonrada diyorum ki ' allahım bana eşimi çok sevme gücü ver'
biraz tuhaf belki ama bende senin gibi sürekli yanımda olsun gözlerine bakayım, uykumda bile sımsıkı sarılayım ona istiyorum.
ama an geliyor bu sevgi karşı tarafı boğuyor ve ne yazık ki bi yerden sonra bizi de yıpratıyor keşke az sevebilsem diyorum ama sonra yok yok ben hep eşimi çok seveyim diyorum.
garip bi durum belkide sevginin saplantıya dönüşmüş hali bilemiyorum..
başka şeylere yönelmek, farklı ortamlarda arkadaşlarla vede kendi başına(eşinsiz) nefes almabilmeyi denemek başarmak gerekiyormuş galiba :44:
ve asıl konu, eski günler geri gelirmi :26:
3.5 yıllık beraberlik sonunda 3 ay sonra evleniyorum ama şimdiden özledim o aşk dolu günlerimi, birbirimizin gözlerinin içine
sadece aşk ile baktığımız günleri ( artık o gözlerde stres, düşünce, sorumluluk dolu bakışlar var )
geri geleceğini sanmıyorum ama daha güzel günler gelebilir neden olmasın yani dimi
ama bu karşılıklı olarak başarılır.
biliyorum zor yapacaksın ama bence az sevmeyi dene,
yada çok sevdiğini belli etme içten içe sev, rahat davran herşey olacağına varır diye düşün
ve derin bi
nefes al