Eskisi gibi olur muyuz?

Artık eski düzen bitti bu düzen var,iki sene sonrada uzun filmler hayal. Oğlum 10 yaşında bizimle film izlemek istiyor,onsuz tatil ben asla dusunemem,tatil şöyle dursun sinemayı içim almiyor. Bu düzene alisacaksiniz,çocuktam öncesi,geçmişte kaldi. Sağlıkla büyüsün,acısını gostermesin.

Mormenekse89 .!.:

25gun olmuş bir bekleyin ya 25gun daha nedir ki. İnsanlar. Çocuğu bu yüzden ertelio gezeyim tozaym diye. Tabikide hiç birşey eskisi gibi olmyr ama eskisinden daha güzel oluyor bence herşey film izlemek degl çocuğunuzu izleyin uyuyun dinlenin sarılın. Hii ama en önemlisi kendinize bı zaman verin yirmi beş günde ne çabuk sklmissnz

Genişletmek için tıkla...

Yazımda da belirttim asla şikayetçi değilim. Şikayet etmek için yazmadım. Yalnız hissettiğim ve bu karamsarlığın geçiçi oldugunu birilerinden duymaya ihtiyacım olduğu için yazdım. Buranın da amacı bu sanıyorum ama nedense yargılamak daha kolay geliyor sizlere.

Evet her şey düzene girecek. Ama daha yolun çok başındasınız ne yazık ki.
İlk aylar çok çok zor. Uykusuzluk, emzirme dinlenememek perişan ediyor. Ama emzirme bitince iki yaştan sonra uykuları düzene girecek, 3 yaştan sonra zaten geceleri deliksiz uyutacak. Ama eskisi gibi asla olmayacak aslında. Daha zinde, daha uykuyu alan bir anne olacaksınız. Hep önceliğiniz başkasında olacak, aklınız hep onda olacak. Elbette büyüyecek bağımsız olacak, siz film izleyeceksiniz, eşinizle başbaşa da kalacaksınız ama eskisi kadar özgür olmayı da beklemeyin. Artık hayatın yeni bir dönemi başladı.
Biraz zaman geçtikçe, birbirinize alıştıkça bu yeni hayatı çok seveceksini. Eski hayatınızdan bile. Geçecek yani.

Minelask28 .!.:

Duymak istediğim şeyler bunlar işte aslında. Sonuçta bambaşka bir hayata başladım ve bu hayatın çok daha güzel olacağını biliyorum. Ama henüz yolun çok başındayım ve ister istemez öncesiyle kıyaslıyorum. Şikayet etmek için değil, belki aynı şeyleri yaşayan birileri varsa bu karamsarlığın geçeceğini ve her şeyin daha güzel olacağını duymak için yazdım, bu süreçte buna ihtiyacım vardı belki de . Size teşekkür ederim ☺

Genişletmek için tıkla...

Ah ben de ilk aylarda hayatım bitti, herkesin hayatı aynı akıyor ben evdeyim diye ağlardım. Sonra da pişman olur bir posta ona ağlardım. Akşamları eşimle yemek yiyemezdik. Oğlumun alarmı vardı ağlardı. Birmiz kucakta onu tutarken diğerimiz yerdi. Kanguruyla yemek pişirirdim. Süpürge tutardım. Eşime derdim ki çok çey istemiyorum aslında beraber ne zaman yemek yiyeceğiz ki...
Saatlerce emerdi. Bazen tükendim derdim.
Sonra ekgıda başladı, beraber yemek yemeğe başladık yine. Üstelik üç kişi. Bir insanın yemek yemeği öğrenmesini izlemek çok keyifliydi. Sonra emzirme bitti. Şikayet ettiğim hiç sevmediğimi iddia ettiğim emzirme bitti. Ama hala özlüyorum. Ne güzel zamanlarmış, sadece ikimize özel. Bir süreci daha öyle bitirdik ve bana dank etti. Her öff ne zaman bitecek dediğim büyümenin parçasıydı. Bittiğinde oğlum da hayata bir adım daha atıyordu, gittikçe bağımsızlaşacaktı.
O günden sonra keyfini çıkarmaya odaklandım.
27 aydan sonra odasında sabaha kadar kesintisiz uyuyam, uykuya kendi geçen, yemeğini kendi yiyen bir çocuk oldu. Benim işim azaldı, daha çok uyur oldum, sabahları kendim uyanıyorum. Başka zorluklar geldi ala ilk zorluklar kadar değil. Artık benle sohbet eden, derdini anlatan bir çocuğum var. Eski hayatımı özlemiyorum artık. Güzel bir takım olduk.
Ama şimdi tekrar anne olsam ilkine göre bir şeyi değişik yapardım. Bugünler geçecek mi diye kafaya takmazdım. Öyle bir hızlı geçiyor ki... Daha çol koklar, daha çok emzirir, daha çok okşardım.