Bi adam vardı, adam dediğim benden iki yaş küçük çocuk o zamanlar, geldi açıldı bana. 2 yıldır adımı bilmeden aşıkmış bana falan filan, mektuplar, şiirler ne ararsan... Niyeti ciddiymiş, evlenmek için görüşmek istedi. Bu sevgisine karşılık bir kez görüşmeyi kabul ettim, kendini anlatacak bir şans vermek için. Reddettiğim konuşma da dahil toplamda 3 kez görüştük, birkaç kez mesajlaştık. Bana hanımefendi diye hitap etti, sizli bizli konuştu. Sorsan aşkımdan ölüyor, daha ilk konuşmada "kadınların öğretmenlik ve doktorluk dışında çalışmasını doğru bulmuyorum, ben aileme hayırsız evlat olamam Elazığ'da yaşayacağız, abim evlendi onun hanımı öğretmen ama babam çalışmasını istemediği için çalışmıyor, babamız evimizn direğidir, o ne derse o olur" ve daha bir sürü şey zırvaladı. Tabii ki bunları kabul etmem mümkün olmadığı için reddetim. Çok kibarca, onu kırmadan birbirimizle uyumlu olmadığımızı söyledim. Peki o bana çok aşık ve aşşşırı saygılı, adımı dahi söyleyemeyen çocuk reddedilince bana ne dedi: "Uyumlu değiliz demişsin ama ikimiz de mühendisiz, anı hayat görüşüne sahibiz (ona göre) daha ne kadar uyumlu olacağız. Tipimi beğenmemiş olabilirsin, ama sen de vasatın altındasın, o yüzden bu konuda da uyumluyuz". Kendime gelemedim birkaç saniye. Bunu diyen adam benden kısa yaaa

Bir de madem vasatın altındayım neyimi sevdin 2 sene adımı bile bilmeden. Çamur!
Kıssadan hisse, öyle hanımefendi beyefendi demekle saygı olmaz. Adamın bana insan olarak saygısı yoktu. Benim isteklerime, hayallerime, dünya görüşüme... Erkek arkadaşımla başladığımız andan itibaren birbirimize hiç adımızla hitap etmedik, "aşkitoloşkoşkoşum"a kadar iğrençleştiğim oldu, kavga ederken bile "Xciğim" şeklinde konuştuk, aşırı sinirliysek sadece isim, o da 3 yılda 3 kere olmamıştır. Peki birbirimize saygılı mıyız? Sonuna kadar. Daha kimse birbirine hakaret etmedi, kimse birbirinin hayallerine, isteklerine, dünya görüşüne karışmadı, müdahale etmeye kalkmadı. Saygının hitapla ilgisi yok, herşeyi şekilselleştirmeyelim.
Ayrıca eşlerin birbirlerine adlarıyla hitap etmesi dinen mekruhtur. Resmi olmaları gereken durumlarda, ciddi bir misafirin yanında vs. isim+hanım/bey denebilir. Onun dışında eşlerin birbirlerine sevgi sözcükleriyle hitap etmeleri gerekir. Adam sana kimsenin olmadığı kadar yakın oluyor ne beyi Allahını seversen.
Belki sizinkiler sizin yanınızda mesafeli durmak için öyle diyordur, herkesin mahrem anlayışı ve mizacı farklı. Ben şahsen eşlerin çocuklarının yanında birbirlerine sevgilerini göstermeleri gerektiğini düşünüyorum. Bir çocuk için daha huzur verici birşey olamaz herhalde :)