Evladım , Ben bu kulübün her karışını milim milim arşınlarken , bir gün bir çukurun içine düştüm, meğersem o çukur dibsiz bir kuyuymuş kendimi kaybettim , etrafımda bir çok el bana uzanmış yardım etmek isterken meğersem o ellerin çoğu sahteymiş güvenip tuttuğum eller beni daha da derine itmiş...annem dedi ki kızım eşek bile aynı çukura iki kere düşmez sen ne yapıyorsun böyle... Haklısın anne dedim insanoğlu ciğ süt emmiş yüzüne bakıp teşekkür edenler arkandan iş çevirirmiş, zaman akmış gitmiş kakule değişmiş...artık aynı çukura düşmemiş etrafından dolaşmış el uzatanlara da nanik yapmış...işte böyle bizim kakule kız annesinden başkasına güvenmemeyi öğrenmiş iyilikten maraz doğar diyen atalarınıda hep anmış, ama iyiliklerine devam etmiş sadece çukura düşmemiş
Her el uzatana bakınca da aklına hep o eşek gelmiş