bu yoruma birebir katılıyorum.
ilaveten,
universite kendi ayaklarınızın uzerinde durmayı ogrendiginiz bir deneyimi de kapsıyor...
bu surecte size hep destek olan; evde, okulda, sokakta hic yalnız bırakmayan birinin varlıgı guzel bir duygu olmakla beraber yoklugu da bir o kadar agır gelebilir...
yarın ne olacagını bilemezsiniz,
o yuzden kendi arkadas cevrenizi olusturun,
her zaman ondan bagımsız guclu bir insan olabileceginizin bilincinde olun (baglılıktan bagımlılıga gecmis ve bunu normalmis gibi de anlatmıssınız... ona sadakatla sevgiyle baglı olmak ve alısmak ile "bagımlılık" bir seyler degil, onsuz yapamam demek oluyor ki tam da uyarmaya calıstıgım sey bu; onsuz da gayet ayakta durabilirsiniz, her zmaan bunun farkında olan bir kadın olun... )
ve ilerde arkasında duramayacagınız hicbir seyi yasamamaya ozen gosterin,
ciddi udusunuyorduk o yuzden aynı evi paylastık demeyin,
eger alıntıladıgım mesajdaki gibi "kendi ilkeleriniz" ile celismiyorsa bu durum istediginizi yasayın,
fakat diger turlu bazı bahanelerin arkasına sıgınarak isteklerini mesrulastırmaya calısmak ayseye fatmaya ne dediginizden ziyade kendinize karsı durust olup olmamayla alakalı bir soruna yol acıyor...
burada yazılanların benım yasamımda hıcbırsey degıstırmeyecgını vurgulamak ısterım benım kendımce haklı buldugum sebeplerım ve dogrularım var dusuncelerınızın coguna katılıyorum evet zorlandıgım kısım konusundakı tesptınız dogru son derece katılıyorum
buradaki yorumlar dusunceni asla degistirmesin demiyorum yanlıs anlamıssın,
aynı dusuncelere sahip olmasan dahi her yorum sana farklı bir bakıs acısı kazandırır aslında,
en azından komsularının, arkadaslarının ve hatta "uygun gormeyeceklerini dusundugun" ailenin nasıl tepkiler verecegini ogreniyorsun,
dolayısıyla kararlarını gozden gecirirken cok yonlu dusunmeni de saglar...
tum sayfaları okuyayım dedim ancak surekli aynı seyler tekrar edildiginden yoruldum acıkcası, kusura bakma okuyamadım...
birlikte yasamaya karsı biri olmadıgımı yorumlarımdan anlamıssındır fakat bunu kimse icin gereklilik olarak sunacak da degilim,
herkes kendi hayatından sorumlu...
ufacık bir kelimeyle etkilenip neler yapıp sonra pismanlık duyabilecek insanların oldugunu da gozardı etmemek gerek diye dusunuyorum.
gelelim senin durumuna,
guvendigin sevdigin biriyle aynı evi paylasıyorsun, tamam kendi tercihin ve "haklı buldugun nedenler ve dogrular" ın neler bilemem... senin icin yeterliyse de birsey diyemem.
ancak şu asamada ailenin ogrenme durumunda ne yapacagına dair bir dusuncen olması gerektigini dusunuyorum,
"bizim paramızla boyle mi yasadın, yalan mı soyledin?!" dediklerinde paranızı istemiyorum diyip ipleri koparma noktasına mı getireceksin?
yalanlar icin ozur dilerken kaybettigin guvenlerini kazanmak icin tumuyle "dusuncelerinden" mi taviz vereceksin?
yoksa yine eskisi gibi olmak icin ugrasırken hem ozur dileyip hem de ayrı eve cıkıp gecici bir sure ailene uymayı mı tercih edeceksin?
bunlar su an aklıma gelen olasılıklar, dusununce neler neler cıkar...
cok daha sorun cıkaracak sekilde de tavır takınılabilir veya akılcıl cozumler de uretilebilir.
fakat gercek su ki; bunları dusunsen de dusunmesen de goze almıs olmalısın...
konuda bir yorum daha yapmıstım tekrar alıntıladım, es gecmemeni tavsiye ederim,
ne ayrıl ne de devam et diyorum,
sadece tum olasılıkları dusunmeyi ihmal etme...
ayrıca kisisel tavsiyem ayrı evin de guzelliklerini tatman yonunde olur,
aynı evde kalıp erken tuketme vs mantıgı ile degil,
tek basına veya kız arkadaslarınla kaldıgında ya da yurtta yasayacakların sadece bir donem bile olsa guzel bir tecrube olur,
"su an mumkun degil, sartlarım musait degil" diyor isen sevgiliden bagımsız olarak guzel arkadaslıklar edinip onlarda kal, birbirinize gidip gelin, oyle evli bir cift gibi kapılarınızı kapatıp eve kapanmayın, yoksa bu durum sizi koreltebilir...