Evet yine ben yine sosyal fobi

bu illet şey bendede var...okuyunca yazmak istedim bende...ilaç içiyorum yüzde seksen azaldı diyebilirim ama ara ara yokluyor beni..terapiyede gidiyorum aslında ama işe ne kadar yarıyor anlayamıyorum ve çokta pahalı...5.gidişim ama sıkıntımın azalması ilaçtandolayı diye düşünüyorum çnkü bugün mesela yine çekingen hissettim kendimi..siz dediniz ya eşimden bile çekiniyorum diye..banada oluyor işte..bazen vır vır konuşuyorum bazende konuşurken sanki utanç içinde oluyorum çok ayıp bişey yapmışım gibi dehşet içinde gibi hissediyorum..anlatamıyorum ama siz beni anlıyorsunuzdur yaşayan biri olarak :) sanki eşimle yeni tanışıyormuşum gibi hissediyorum ozaman....bana bakmadığı zaman rahat konuşşuyorum ama dikkatli bakınca sanki çok çirkinmişim beni inceliyomuş gbi hissediyorum..ne aptal bişey...ama inanın takıntı huyundan kaynaklanıyor bunlar ...aralıklı olarak takıntılarım değişiyor..hep çekingen az konuşan biriydim ama bu kadar değildim..biara ölümden korkardım snra o geçti panik atak oldum dışarda bayılıcam rezil olucamdiye korktum oda geçti sayılır (tam geçmiş değil) şimdide sosyal fobi...
İlaç olarak ne kullanıyor sunuz baş harflerini yazın ben anlarm. Bende gebelik den sonra tekrar başlayacağım . Birde sizde de göz teması sorunu varmı. Benim gibi mi hissediyorsunuz
 
İlaç olarak ne kullanıyor sunuz baş harflerini yazın ben anlarm. Bende gebelik den sonra tekrar başlayacağım . Birde sizde de göz teması sorunu varmı. Benim gibi mi hissediyorsunuz
evet var hemde sizinki gibi takıntı halinde..birini dinlerken hep ona bakmak zorundaymışım gibi bakyorum karşımdaki benden çekiniyo arada gözlerini kaçırıyor :) daha önce p.ks.l içmiştim şimdi p x r içiyorum ikiside aynı zatn p x r muadil
 
Kaç yaşındasın canim? Canim diyorum çünkü bir zamanlar ki halimi görüyorum sende...Ve canım demek istedim izninle...
Ben 18-20 li yaslarda senin gibiydim. Otoriter karakterli kimsenin yüzüne bakamazdim.Kaşım, gözüm, dudağım... her yerim titrerdi. Ellerimin ve kafamin titremesinden insanlarin önünde çorba bile içemezdim.Eşimin önünde çorba içerken elektrik çarpmis gibi titredim birgün.Ve gidip odaya aglardim...Bir yere imza atarken imzadan başka herseye benzeyen şeyler karalardım.Bu durumu yasayacagim her ortamdan kacardim...ınsanlardan da...Bu semptomlari her yasadigimda kendimi hirpalardim.Aglardim...Çok aglardim...Nefesim kesik kalbim güm güm...Titreyen vücudum, yanan kavrulan kalbimle; şimdi yıllar geçti ben insanlarin suratina artık bakıyorum. Dikiyorum gözlerimi üzerlerine ve şimdi onlar benden gözlerini kaciriyorlar.Birinin utangaç olduğunu hissetsem hemen empati kuruyorum.Ve utanmasin diye elimden geleni yapiyorum. Gözlerimi sadece bu anlarda kaçırıyorum artık.İnan ki yavrun doğunca sen aslanlar gibi kükreyen, gözlerini deviren, sözünü esirgemeyen bir insan haline geleceksin.Kendini hemen şimdi bağışla ve affet.Sakın özgüvenini kaybetme.Sen de istemezdin, bu senin elinde değil.Çocuklugundan kaynakli gelen travmalardan.Sen basaracaksin ben inaniyorum.Neden mi? Sorguluyorsun ve değişime yavaş yavaş hazirlaniyorsun.Ben aştım...Bunlari tüm samimiyetimle sana umut ışığı olsun diye anlattım.Seni sevgiyle kucakliyorum.
 
Son düzenleme:
Sosyal fobide utanma ve yüz kızarma durumu da oluyor. Gençliğimi mahvetti bu durum. Toplumda konuşmaktan, kalabalık ve özellikle çok aydınlık ortamlardan kaçardım. Ses titreme, gereksiz heyecanlanma ve yalnız kalınca "off yine rezil oldum" hissi. Ben ilaç da kullanmadım, tedavi de görmedim. Yaşım ilerledikçe kendimi konuşmaya, göz göze gelmeye, ortamlara girmeye zorladım. Kızarsam da bozarsam da gelip geçiyor. Günlerce arkamdan konuşacak değil ya kimse. Konuşsa da bir tarafımdan birşey mi eksiliyor?Yok.! Üstüne gideceksin. Ancak öyle yenebilirsin bu durumu. Şu an 34 yaşındayım. Anneyim. Çok daha rahatım artık.
 
Sosyal fobide utanma ve yüz kızarma durumu da oluyor. Gençliğimi mahvetti bu durum. Toplumda konuşmaktan, kalabalık ve özellikle çok aydınlık ortamlardan kaçardım. Ses titreme, gereksiz heyecanlanma ve yalnız kalınca "off yine rezil oldum" hissi. Ben ilaç da kullanmadım, tedavi de görmedim. Yaşım ilerledikçe kendimi konuşmaya, göz göze gelmeye, ortamlara girmeye zorladım. Kızarsam da bozarsam da gelip geçiyor. Günlerce arkamdan konuşacak değil ya kimse. Konuşsa da bir tarafımdan birşey mi eksiliyor?Yok.! Üstüne gideceksin. Ancak öyle yenebilirsin bu durumu. Şu an 34 yaşındayım. Anneyim. Çok daha rahatım artık.
Bende zorlaya zorlaya gidiyorum ortamlara ama her defasında yine aynı oluyor. En büyük problemm göz teması esime bile oluyor artık esime bile yabancı yim sanki yıllarca çıkmadk konuşmadık gibi ilk defa karşılaşır sin ya biriyle çekinir sin aynen öyle oluyor. İlacsiz bunu yenmeniz çok güzel çok sevindim. Göz teması sorununuz geçti mi konu komşu çevre yapabildiniz mi. Ben simdi doğum iznine ayrılacağım ve yanlız kalacağım aylarca evde kimsem de yok evde zaman nasıl geçecek bu fobim iyice artaçak belki de kafayı yiyeceğim diye çook korkuyorum.
 
Hayır hayır geçenlerde böyle bir konu vardı da ordan okumuştum.Size tavsiyem şu ara kendinizle uğraşmayı bırakın. Hamilesiniz sonuçta.
Benden başkası da mı varmış bu sorunu yaşayan çok şaşırdım. Evet kendimle hep çok uğraşıyorum böbreğimi dalagımi bu kadar düşünmüyorum sadece psikologo é yoğunlaşıyorm buda takıntı işte
 
evet var hemde sizinki gibi takıntı halinde..birini dinlerken hep ona bakmak zorundaymışım gibi bakyorum karşımdaki benden çekiniyo arada gözlerini kaçırıyor :) daha önce p.ks.l içmiştim şimdi p x r içiyorum ikiside aynı zatn p x r muadil
Son yazdığın ilacı kullandım 7 yıl iyi geldi hamilelik le beraber bıraktım ve kötü oldum. Emzirme de ne yapcam bilmiyorum
 
W
evet var hemde sizinki gibi takıntı halinde..birini dinlerken hep ona bakmak zorundaymışım gibi bakyorum karşımdaki benden çekiniyo arada gözlerini kaçırıyor :) daha önce p.ks.l içmiştim şimdi p x r içiyorum ikiside aynı zatn p x r muadil
Ya Karşısı anlıyor oda geriliyor demi. Onlarda kasıyor inan ki psikiyatr bile rahatsız oldu bakışım dan adam gözlerini kaçırdı benle konuşurken hep. Bunu kimseye anlatamıyorum. Çalıştığım kurumdaki kişilerin yüzde yetmiş ı fark etti bende ki bu göz teması sorununu inan müdürüm bile rahatsız oluyor çekiyor gözlerini benle konuşurken adam bana anlatacağı birseyi arkadaşıma cagirip anlatıyor arkadaş geliyor bana söylüyor o derece yani.
 
Kaç yaşındasın canim? Canim diyorum çünkü bir zamanlar ki halimi görüyorum sende...Ve canım demek istedim izninle...
Ben 18-20 li yaslarda senin gibiydim. Otoriter karakterli kimsenin yüzüne bakamazdim.Kaşım, gözüm, dudağım... her yerim titrerdi. Ellerimin ve kafamin titremesinden insanlarin önünde çorba bile içemezdim.Eşimin önünde çorba içerken elektrik çarpmis gibi titredim birgün.Ve gidip odaya aglardim...Bir yere imza atarken imzadan başka herseye benzeyen şeyler karalardım.Bu durumu yasayacagim her ortamdan kacardim...ınsanlardan da...Bu semptomlari her yasadigimda kendimi hirpalardim.Aglardim...Çok aglardim...Nefesim kesik kalbim güm güm...Titreyen vücudum, yanan kavrulan kalbimle; şimdi yıllar geçti ben insanlarin suratina artık bakıyorum. Dikiyorum gözlerimi üzerlerine ve şimdi onlar benden gözlerini kaciriyorlar.Birinin utangaç olduğunu hissetsem hemen empati kuruyorum.Ve utanmasin diye elimden geleni yapiyorum. Gözlerimi sadece bu anlarda kaçırıyorum artık.İnan ki yavrun doğunca sen aslanlar gibi kükreyen, gözlerini deviren, sözünü esirgemeyen bir insan haline geleceksin.Kendini hemen şimdi bağışla ve affet.Sakın özgüvenini kaybetme.Sen de istemezdin, bu senin elinde değil.Çocuklugundan kaynakli gelen travmalardan.Sen basaracaksin ben inaniyorum.Neden mi? Sorguluyorsun ve değişime yavaş yavaş hazirlaniyorsun.Ben aştım...Bunlari tüm samimiyetimle sana umut ışığı olsun diye anlattım.Seni sevgiyle kucakliyorum.
Çocukluk tan gelme sorun bu annem şizofrenı idi evimize giden gelen olmazdı kendi içimiz de büyüduk insanlara karşı nasıl kendini ifade edersin yada nasıl kendini insanlar içinde güvende hisseder sin olmuyor du hep diken üstünde idim insanların içinde hala da öyle. Bu yastan sonra nasıl geçer hiç bilmiyorum daha da artıyor zira. Hiçbir zaman normal bir insan olamıcam gibi mé geliyor eşim de benim bu durumumdan sıkılacak sanki beni istemeyecek gibi felaket senaryo ları hep aklımà geliyor. Allah büyüktür bu sorun insanın tüm hayatını mahvediyor öyle yükseklik fobi si böcek fobisi bilmem karanlık fobisi filan gibi değil tüm hayat kaliten hayat umudun hayallerin herşeyini etkiliyor. Bende düzelir miyim mutlu olabilir miyim iyi bir anne olabilir miyim rabbim bana da nasip etsin şifa sini inşallah
 
Bende zorlaya zorlaya gidiyorum ortamlara ama her defasında yine aynı oluyor. En büyük problemm göz teması esime bile oluyor artık esime bile yabancı yim sanki yıllarca çıkmadk konuşmadık gibi ilk defa karşılaşır sin ya biriyle çekinir sin aynen öyle oluyor. İlacsiz bunu yenmeniz çok güzel çok sevindim. Göz teması sorununuz geçti mi konu komşu çevre yapabildiniz mi. Ben simdi doğum iznine ayrılacağım ve yanlız kalacağım aylarca evde kimsem de yok evde zaman nasıl geçecek bu fobim iyice artaçak belki de kafayı yiyeceğim diye çook korkuyorum.
Göz teması kuruyorum. Ama dik dik bakmak göz teması kurmak değildir. Arada başka yere bak. Tekrar dön. Kasma. Eşinle bunu çalışabilirsin. Ben konuşurken ellerimi çok kullanırım. O da rahatlatıyor. Hamilelik, lohusalık zamanlarında yalnız kalacaksın. Bebeğine yoğunlaşacaksın. Emzirmeydi, uykusuzluktu zor ama güzel bir süreç. Bu zamanlarda fazlaca bunabilirsin. Ama o da geçecek. Çocuğu parka çıkarırsın başka annelerle karşılaşırsın. Zaten çocuk olunca sohbet konusu çok. Dikkatlar bebeğin üzerinde. Benim kızım 3 yaşında. Evet, ilk doğduğunda sosyal fobiden dolayı özellikle zor zamanlar geçirdim ama büyüdükçe dışarı çıktıkça açıldım. Eskiye göre çok iyi ve rahatım. Zaten çocuğun için sosyalleşmek zorunda kalıyorsun. Yalnız kalmasın, arkadaşı olsun istiyorsın.
 
Göz teması kuruyorum. Ama dik dik bakmak göz teması kurmak değildir. Arada başka yere bak. Tekrar dön. Kasma. Eşinle bunu çalışabilirsin. Ben konuşurken ellerimi çok kullanırım. O da rahatlatıyor. Hamilelik, lohusalık zamanlarında yalnız kalacaksın. Bebeğine yoğunlaşacaksın. Emzirmeydi, uykusuzluktu zor ama güzel bir süreç. Bu zamanlarda fazlaca bunabilirsin. Ama o da geçecek. Çocuğu parka çıkarırsın başka annelerle karşılaşırsın. Zaten çocuk olunca sohbet konusu çok. Dikkatlar bebeğin üzerinde. Benim kızım 3 yaşında. Evet, ilk doğduğunda sosyal fobiden dolayı özellikle zor zamanlar geçirdim ama büyüdükçe dışarı çıktıkça açıldım. Eskiye göre çok iyi ve rahatım. Zaten çocuğun için sosyalleşmek zorunda kalıyorsun. Yalnız kalmasın, arkadaşı olsun istiyorsın.
Evet yalnız kalmasını hiç istemiyorum benim gibi olsun istemiyorum kendimi bende zorlayacgm inşallah. Ama bir yıl gibi evde olacağım ve kimsem yok nasıl olacak akıl sağlığımi nasıl koruyacağım bilmiyorum olmadı alır parka giderim çocuğu iki insan görürürüm belki
 
Bu sorunumu bilmeyen yoktur herhalde evet bende bıktım kızlar bu durumdan. Gebelik le beraber ilacımı bıraktım ve hayatım ters döndü göz teması sorunum vardı yüzde yirmilerde iken suan yüzde doksan gibi bir konuma geldi öyle ki eşimle bile göz teması kuramaz konuşamaz hale geldim. Bebeğim için çok üzülüyorum benim gibi bir annesi olacak diye bir yandan da suçluluk hissediyorum tabı ona karşı. Burda kaç defa yazdım kimse bu hastalığà yakalanıp da aşmadi mi düzelmedi mi ya bana umut olsun istiyorum. Terapi aldın bir süre oda ise yaramadı pek ve 2 milyar à yakın bir miktar harcadim. Ama işe yaramadı işte. Burdayım bu konuyu yine açıyorum. Bana olumsuz yorum yapacak olan varsa lutfen yapmasın kaldıracak gücüm kalmadı. Düzelmek istiyorum hayatımı idame ettirecek kadar en azından. Bana birsey söyleyın kızlar . En dipde yim inanın gücüm kalmadı?:110:
psikolojik destek şart, dr değiştirin..
 
Öncelikle geçmiş olsun , yazarken kendinizi çok güzel net açıklayıcı bir şekilde ifade etmişsiniz , kendinizi ifade etmede zorluk yaşadığınızı düşünmüyorum , bunu insanların gözlerine bakarakta yapın ve bunu korku yerine bir oyuna dönüştürün keyif alın . Ya da bir başka önemli nokta bu durumunuz geçmişte yaşadığınız bir travmadan kaynaklı olabilir bunu bulun yüzleşin çözün . Atlatılacak bir durumdur üstesinden gelebilirsiniz bence
 
Öncelikle geçmiş olsun , yazarken kendinizi çok güzel net açıklayıcı bir şekilde ifade etmişsiniz , kendinizi ifade etmede zorluk yaşadığınızı düşünmüyorum , bunu insanların gözlerine bakarakta yapın ve bunu korku yerine bir oyuna dönüştürün keyif alın . Ya da bir başka önemli nokta bu durumunuz geçmişte yaşadığınız bir travmadan kaynaklı olabilir bunu bulun yüzleşin çözün . Atlatılacak bir durumdur üstesinden gelebilirsiniz bence
Tsk ederim evet kendimi ifade edebiliyorum konuşmam düzgün dur ama dedigim gibi yine de çekiniyorum insanlardan kasıliyorum. Bunu yıllardır yaşıyorum konuşmamin düzgün olması değiştirmiyor maalesef. İlacı bırakmam lâ da göz teması problemim çok çok arttı artık eşim den bile aynı evde köşe bucak kaçıyorum. Bu durumum ne olcak bilmiyorum hayattan bütün umudum u kesmek üzereyim
 
Back
X