• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlat ayrımı

matilda1

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Mart 2023
2.263
1.946
63
Kızlar merhaba
6 çocuklu bir ailenin ikinci kızıyım çok uzun anlatmak isterim ama ne buraya sığar ne de için alır . Birkaç ay önce yıllardır açıkça evlat ayrımı yapan anneme çok net bir sınır koydum bana çok ağır konuştuğu için ciddi anlamda bir kırılma noktası yaşadım ve bir daha da görüşmek istemedim benim için oldukça zordu ama tuhaf bir şekilde onunla konuşmamak beni iyileştirmeye başladı yani kendimi huzursuz hissetmiyorum ve ruhen yaşadığım bunalımlar arada kalışlar azaldı birkaç defa ulaşmaya çalıştı başkalarını arattı onu aramam için haber gönderdi ama o da biliyor bence bunun hiçbir faydasının olmayacağını çünkü hep der ki kız çocukları sırtımda kocaman yük karnımda bile taşıyamazdım sizi hepiniz zayıf doğdunuz ama oğlanları tombul tombul doğurdum benim vücudum kız bebek taşıyamıyor diye sadece bu cümle bile ne kadar acı değil mi ? Buraya yazma sebebim ise benim gibi olanlar var mı acaba aranızda diye yani evlat ayrımına maruz kalmış ya da bir şekilde böyle şeyler yaşamış böyle kısa ve öz olacak şekilde derdimi anlatmak istedim şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için
 
Kök aile de olsa kangren olan ilişkiyi kesip atmak gerekiyor. Bende annemle görüşmüyorum. Belki evlat ayrımı değildi yaptığı ama evlat olarak saymadigi kesindi... Her neyse iyiysen huzurluysan huzurunu bozdurma.
Önce beni suçlamaya kalktı her zamanki gibi ama ben tepkisiz kalmaya devam ettikçe bu defa da birileri üzerinden iletişim kurmaya çalıştı şuan için ise normal hayatına devam ediyor onun da oldukça huzurlu olduğunu düşünüyorum çünkü zaten kızlarıyla görüşmeyi sevmediğini açıkça söylerdi .
 
Kızlar merhaba
6 çocuklu bir ailenin ikinci kızıyım çok uzun anlatmak isterim ama ne buraya sığar ne de için alır . Birkaç ay önce yıllardır açıkça evlat ayrımı yapan anneme çok net bir sınır koydum bana çok ağır konuştuğu için ciddi anlamda bir kırılma noktası yaşadım ve bir daha da görüşmek istemedim benim için oldukça zordu ama tuhaf bir şekilde onunla konuşmamak beni iyileştirmeye başladı yani kendimi huzursuz hissetmiyorum ve ruhen yaşadığım bunalımlar arada kalışlar azaldı birkaç defa ulaşmaya çalıştı başkalarını arattı onu aramam için haber gönderdi ama o da biliyor bence bunun hiçbir faydasının olmayacağını çünkü hep der ki kız çocukları sırtımda kocaman yük karnımda bile taşıyamazdım sizi hepiniz zayıf doğdunuz ama oğlanları tombul tombul doğurdum benim vücudum kız bebek taşıyamıyor diye sadece bu cümle bile ne kadar acı değil mi ? Buraya yazma sebebim ise benim gibi olanlar var mı acaba aranızda diye yani evlat ayrımına maruz kalmış ya da bir şekilde böyle şeyler yaşamış böyle kısa ve öz olacak şekilde derdimi anlatmak istedim şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için
Ben ilişkimi sınırlandırır ama tam olarak bitirmezdim. Yüzeysel de olsa görüşürdüm. Tabi siz yaşadınız siz üzüldünüz.. yorum yapmak bile zor.
 
Ben ilişkimi sınırlandırır ama tam olarak bitirmezdim. Yüzeysel de olsa görüşürdüm. Tabi siz yaşadınız siz üzüldünüz.. yorum yapmak bile zor.
Yani şöyle önce sınırlandırmayı denedim yani bunu birkaç defa denedim ama o iletişim sürdükçe telefon konuşmaları devam ettikçe olmadı en son geçen hafta bir mesaj atıp kimseye küs olmadığımı yalnızca üzüldüğüm için görüşmek istemediğimi canın sağolsun diyerek bitirdiğim bir mesajda açıkladım o da cevap vermedi öyle kapandı
 
Çoğu noktamız benziyor. Bende ikinci kızım. Malesef düzelmiyor. Ama anne baba kan bağı atsan atılmaz satsan satılmaz. Ne onlarla oluyor ne onlarsiz.

Mesafe koyun ama koparmayin baglarinizi. Kimseye ailenizle sorununuzu anlatmayın anlamazlar. Onlara göre , anne böyle yapar mı derler inanmazlar çünkü kendi anneleri böyle değildir.


Emin olun sizden daha ağır laflar duydum ama annem anımsamıyor. Aaaaaa hiç der miyim öyle şey uyfuruyorsun git bı doktora diye başlar. Yaşayan benim kırılan ben ve ne yazık ki iz bırakanlar unutulmuyor

Aile baglarinizi koparmayin ama mesafeli olun. Kimsesiz olduğunuzu hisseden herkes birazcik koparır benliginizden.

Akıllı olun duygusalligi bırakın. Zamanla ne dediğimi idrak edeceksiniz
 
Çoğu noktamız benziyor. Bende ikinci kızım. Malesef düzelmiyor. Ama anne baba kan bağı atsan atılmaz satsan satılmaz. Ne onlarla oluyor ne onlarsiz.

Mesafe koyun ama koparmayin baglarinizi. Kimseye ailenizle sorununuzu anlatmayın anlamazlar. Onlara göre , anne böyle yapar mı derler inanmazlar çünkü kendi anneleri böyle değildir.


Emin olun sizden daha ağır laflar duydum ama annem anımsamıyor. Aaaaaa hiç der miyim öyle şey uyfuruyorsun git bı doktora diye başlar. Yaşayan benim kırılan ben ve ne yazık ki iz bırakanlar unutulmuyor

Aile baglarinizi koparmayin ama mesafeli olun. Kimsesiz olduğunuzu hisseden herkes birazcik koparır benliginizden.

Akıllı olun duygusalligi bırakın. Zamanla ne dediğimi idrak edeceksiniz
Bahsetmiyorum dediğiniz gibi benzer şeyi yaşamayan kimse anlamıyor herkes anne baba hakkından söz ediyor peki ya benim hakkım ? çok şey yaşadım hepsinde az az kırıldım ama anne olduktan sonra ( erken doğum ve hastane süreçleri ) artık için almamaya başladı bu sahteliği . Ailemle değil ama yalnızca annemle çok net sınır koydum duygusallık öyle zor ki 2 yaşında kızım var güçlü durmak için çok çabaladığkm anlar oluyor işte tam da bahsettiğim aslında buydu onunla görüşmedikçe enerjim yerine geldi ruhum dinlendi bu his normal mi bir türlü çözemedim
 
Kök aile de olsa kangren olan ilişkiyi kesip atmak gerekiyor. Bende annemle görüşmüyorum. Belki evlat ayrımı değildi yaptığı ama evlat olarak saymadigi kesindi... Her neyse iyiysen huzurluysan huzurunu bozdurma.
+1
 
Erkek yancısı olan kadınlar kötü erkeklerden daha düşman.Bu sözü şimdi söyledim .Aslında düşününce kendide kadın olan bir insanın kendini aşağılaması ve kendini ikinci sınıf görmesi bu .Halbuki kadin hem daha dayanıklı doğum yapmaya dayanıyor hem ömrü erkek ömrüne göre daha uzun hemde birçok alanda daha başarılı.Ûstelik empati ve duygusal zekaları bir erkeğe göre daha gelişmiş .Aslında elbette evladının hayırlısı sadece kendini eziklediğînîn erkek evladı överek kızlarını küçümseyerek yol alanın dışardan ne kadar aciz göründüğünü bilmemesi enteresan bırakın oğulları ile başbaşa gelinleri hakkından gelecektir nasıl olsa .
 
Bahsetmiyorum dediğiniz gibi benzer şeyi yaşamayan kimse anlamıyor herkes anne baba hakkından söz ediyor peki ya benim hakkım ? çok şey yaşadım hepsinde az az kırıldım ama anne olduktan sonra ( erken doğum ve hastane süreçleri ) artık için almamaya başladı bu sahteliği . Ailemle değil ama yalnızca annemle çok net sınır koydum duygusallık öyle zor ki 2 yaşında kızım var güçlü durmak için çok çabaladığkm anlar oluyor işte tam da bahsettiğim aslında buydu onunla görüşmedikçe enerjim yerine geldi ruhum dinlendi bu his normal mi bir türlü çözemedim
Normal hissin
Çünkü artık kimse seni değersiz hissettiremiyor
 
Erkek yancısı olan kadınlar kötü erkeklerden daha düşman.Bu sözü şimdi söyledim .Aslında düşününce kendide kadın olan bir insanın kendini aşağılaması ve kendini ikinci sınıf görmesi bu .Halbuki kadin hem daha dayanıklı doğum yapmaya dayanıyor hem ömrü erkek ömrüne göre daha uzun hemde birçok alanda daha başarılı.Ûstelik empati ve duygusal zekaları bir erkeğe göre daha gelişmiş .Aslında elbette evladının hayırlısı sadece kendini eziklediğînîn erkek evladı överek kızlarını küçümseyerek yol alanın dışardan ne kadar aciz göründüğünü bilmemesi enteresan bırakın oğulları ile başbaşa gelinleri hakkından gelecektir nasıl olsa .
Teşekkür ederim inanın artık ilahi adalet için bile hayal kurmuyorum çünkü kendi gerçekliğimle öyle yüzleştim ki ben ne kadar dik durursam ne kadar güçlü ve sağlam olursam o kadar güzel oluyor hayatım haklısınız.
 
Teşekkür ederim inanın artık ilahi adalet için bile hayal kurmuyorum çünkü kendi gerçekliğimle öyle yüzleştim ki ben ne kadar dik durursam ne kadar güçlü ve sağlam olursam o kadar güzel oluyor hayatım haklısınız.
Bosverin bakın benim annem rahatsız benim bakmam yada gelinin bakmadı aynı olurmu kimse kimseye muhtaç olmasın o ayrı fakat mesela elbette oda evladı gibi bakmaz kocasının hatrına haklı bişey diyemem.Yani evladın hayırlısı elbette fakat insanın kızı olması birde hayırlı ise çok güzel birseyki anne kız çatıssa bile gençlikte belli zamandan sonra çok iyi anlaşıyor duygusal yada her manada.Annenizin bundan mahrum olması bunu farkedememesi sizinle bir keyif kahvesi içip şefkat gostermenesi onun en büyük kaybı ve vakti gelince iş işten geçince en büyük pişmanlığı olacak.
 
Anneyim annem var anneannem var
Ben inanamıyorum bşr yerde bir annenin bu kadar acımasız olabileceğine
Ki çok daha korkunç anneler var
Üzgünüm konu sahibi
Anneniz bile yıkamamışsa sizi kimse yıkamaz
 
Anne olduktan sonra çok değiştiğimi farkettim. Birgün vardı kızım yoğun bakımdaydı yürüyemez halde süt sağma saatim geçiyor kapılarda bekliyoruz elimizde buzlu sütler doktoru bekliyoruz hem bebeğime süt bırakacağız hem de bir an önce onu göreceğiz o gün annem gizlice bilet almıştı kendine sürekli beni götürün diyordu biz de hastanede işimiz bitsin götürürüz diyorduk hastanede bitti işimiz eve döndük çantası kolunda bavulu hazır gülerek geldi öyle bir kahkaha attı ki anlamadık ne olduğunu gidecekmiş çok neşeliymiş bebek nasıl diye sormadı çocuğum 20 gündür küvezdeydi şok olduk geçtik içeri 5 saat olmuş süt saatim gelmiş açtım makinemi sağmaya başladım eşim ben acıktım dedi 2 lokma yiyeyim seni bırakayım dedi anneme annem de tamam tamam dedi sonra AA bebek nasıl ya dedi ? O soru o an o halim gitmiyor gözümün önünden benim ciğerim parçalanmıştı evladım 1250 Gr doğmuş vaktinden 2 ay erken doğmuş ben 8 cm açıklıkla sezeryan olmuşum bedenim 2 kat acıyor tüm bunlar yaşanırken annem dönüp nasılsın demedi bilmiyorum kızlar sizi üzmek istemedim ama çok ağır gelmişti
 
Anneyim annem var anneannem var
Ben inanamıyorum bşr yerde bir annenin bu kadar acımasız olabileceğine
Ki çok daha korkunç anneler var
Üzgünüm konu sahibi
Anneniz bile yıkamamışsa sizi kimse yıkamaz
Ne demeye çalıştığınızı anlayamadım açıkçası yani annem beni nasıl yıkamamış çok pardon gerçekten anlayamadım:(
 
Bosverin bakın benim annem rahatsız benim bakmam yada gelinin bakmadı aynı olurmu kimse kimseye muhtaç olmasın o ayrı fakat mesela elbette oda evladı gibi bakmaz kocasının hatrına haklı bişey diyemem.Yani evladın hayırlısı elbette fakat insanın kızı olması birde hayırlı ise çok güzel birseyki anne kız çatıssa bile gençlikte belli zamandan sonra çok iyi anlaşıyor duygusal yada her manada.Annenizin bundan mahrum olması bunu farkedememesi sizinle bir keyif kahvesi içip şefkat gostermenesi onun en büyük kaybı ve vakti gelince iş işten geçince en büyük pişmanlığı olacak.
Rabbim kimseyi kimseye muhtaç etmesin inşallah ben herkesin sağlıkla bir hayat sürmesini isterim şimdi bile diyorum hepsi iyi olsun hepsinin canı sağolsun ben böyle payıma düşeni kabul ettim ve bıraktım. Teşekkür ederim size
 
İnanın, neden benim annem böyle şöyle neden benim başıma geldi diye kendinizle başınıza gelenlerle kavga ederseniz hayat çok yorucu ve bir o kadar huzursuz oluyor.Dediğiniz gibi annenizi bu şekilde kabul edip sınırınızı koymak sizi daha huzurlu kılacaktır.İnsanların hayatla sınavları çeşit çeşit kimi annesi kimi babası kimi evladı kimi sağlığı kiminin kendi kimi de parayla parasızlıkla vs işte.Annenizi ne değiştirebilir,ne atabilir ne de satabilirsiniz.Mücadele etmeyin akışına bırakıp kendi çekirdek ailenize,kendi yaşamınıza odaklanın.Meşguliyetler,hobiler,iş,güç en güzel şifa insana.
 
Ben sizi çok iyi anlıyorum. İnsan ister 15 yaşında olsun ister 55 yaşında olsun zor zamanlarda anne babasından ebeveyn şefkatini bekliyor. Hayal kırıklığı yaratan şey annenizin öyle bir insan olması değil, evladına yabancı biri gibi davranması. Ama size annenizle ilgili niye böyle niye şöyle diye düşündükçe aranızdaki problemler siz istemeseniz de çekirdek ailenize yansıyacak. Sonunda huzuru bozulan siz olursunuz. Annenize hiçbir şey olmaz. Sizin kalbinizi bile bile kıran ebeveyn aile huzurunuzu niye önemsesin? Kendisiyle konuşmak istemiyorsanız da konuşmayın. Niye konuşmuyorsun diye soranlara "sana ne bugün konuşmam yarın konuşurum" diyin. Ben öyle yaptım. 😄
 
Kızlar merhaba
6 çocuklu bir ailenin ikinci kızıyım çok uzun anlatmak isterim ama ne buraya sığar ne de için alır . Birkaç ay önce yıllardır açıkça evlat ayrımı yapan anneme çok net bir sınır koydum bana çok ağır konuştuğu için ciddi anlamda bir kırılma noktası yaşadım ve bir daha da görüşmek istemedim benim için oldukça zordu ama tuhaf bir şekilde onunla konuşmamak beni iyileştirmeye başladı yani kendimi huzursuz hissetmiyorum ve ruhen yaşadığım bunalımlar arada kalışlar azaldı birkaç defa ulaşmaya çalıştı başkalarını arattı onu aramam için haber gönderdi ama o da biliyor bence bunun hiçbir faydasının olmayacağını çünkü hep der ki kız çocukları sırtımda kocaman yük karnımda bile taşıyamazdım sizi hepiniz zayıf doğdunuz ama oğlanları tombul tombul doğurdum benim vücudum kız bebek taşıyamıyor diye sadece bu cümle bile ne kadar acı değil mi ? Buraya yazma sebebim ise benim gibi olanlar var mı acaba aranızda diye yani evlat ayrımına maruz kalmış ya da bir şekilde böyle şeyler yaşamış böyle kısa ve öz olacak şekilde derdimi anlatmak istedim şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için
Ne iğrenç bir annen varmış Kendisi de anasına yük olmuş heralde size o şeklide davranmış oğulları baksın oturup da bundan sonra
 
Back
X