EVLATLAR ARASI ADİL OLMAK

Merhaba hanımlar önce kendimi anlatayım bu yasıma kadar herseyimi kendim yaptım evlenirken olsun eşya alırken olsun annemle babamın maddi hiç bir faydası olmadı istemedim istemem de sonucta yetişkin bir kadınım anneyim..2 kardeşim daha var herseyi isterler ve onlarda evli annem babam sürekli maddi yardımda bulunur...Ama bir kötü gün olsa annemin yardıma ihtiyacı olsa ben koşarım sonucta beni büyütmüş..Kardeslerim nankör yormazlar kendilerini...Bazen diyorum cokmu kendimi feda ediyorum salaklıkmı yapıyorum diyorum çünkü hep ben yardımcı oluyorum hasta olsalar ben bakıyorum ama kimsenin bana 5 kurus faydası yok bazen enayi gibi hissediyorum bazende sen evlatsın yapmak zorundasın diyorum nasıl davranacağımı şaşıyorum.Anneme sorsan aman ihtiyacı var ama onların diyo benimde maddi durumum anca kendime yetiyo

Ben de sizden pek farklı değilim ve bugünlerde şunu fark ettim ağlamayana meme yok ağlayacaksınız devamlı yok diyeceksiniz. Durumunuz aynı şartlarınız aynı olsa bile ağlayana hep destek çıkılırken, dik durandan hep destek bekleniyor..

inekobasi .!.:

Ben de sizden pek farklı değilim ve bugünlerde şunu fark ettim ağlamayana meme yok ağlayacaksınız devamlı yok diyeceksiniz. Durumunuz aynı şartlarınız aynı olsa bile ağlayana hep destek çıkılırken, dik durandan hep destek bekleniyor..

Genişletmek için tıkla...

Birde şöyle bir misyon yüklenmiş üstüme biz maddi yardım etmesekte bu kız bize yardımcı olur bakar küsmez istemez hep ben vericiyim bazen dogrumu yapıyorum yanlısmı diyorum

Evet enayilik ediyorsunuz. Ben bir anne olarak, evladın anne babaya sırf onlara baktı büyüttü diye minnet duygusu beslemesini doğru bulmuyorum. Kızımıda öyle yetiştiriyorum. Evlat sahibi olmak bir insanın hayatta verdiği en bencilce karar zira o evlada soramıyorsun çünkü. Hal böyleyken sırf benim yüzünden dünyaya gelen cana, bakmak benim zaten görevimken evladımın her koşulda ona boyun eğmesini beklemek çok kötü bir davranış. Ben evladıma yanlışta yapsam, hakkını da yesem , zararda versem sırf onun annesiyim diye beni hoş görmesini bekleyemem.
Sizin durumunuza gelecek olursak, siz tek evlat değilsiniz, üstelik geri planda bırakılansınız, anne babanız bile olsa size haksızlık yapıldığında açıkça bunu dile getirin. Zira anne babanız bile olsa kimse siz fedakarlık yaptığınız için sizi daha çok sevmiyor, üstelik bir defa bile fedakarlık yapmak istemediğinizde önceki yapılanlar siliniyor sizden kötüsü olmuyor. Ben sizinle benzer şeyleri yaşadım, anne babamın tek savunması, kardeşin öyle biz onu öyle kabul ettik oldu, bende aldım artık deliliği elime, bende böyleyim artık, benide böyle kabul edin dedim, canımın istemediği, içinden gelmeyen, kardeşimdem beklenmeyen tek sorumluluk almadım, şuan emin olun eskidinden bile daha iyidim ailemle bir cinnet herşeyi çözüyormuş gerçektenBence aileniz, eşiniz bile olsa kimseye kendinizi kullandırmayın.

kardesler erkek mi ?

Durummleyla .!.:

Merhaba hanımlar önce kendimi anlatayım bu yasıma kadar herseyimi kendim yaptım evlenirken olsun eşya alırken olsun annemle babamın maddi hiç bir faydası olmadı istemedim istemem de sonucta yetişkin bir kadınım anneyim..2 kardeşim daha var herseyi isterler ve onlarda evli annem babam sürekli maddi yardımda bulunur...Ama bir kötü gün olsa annemin yardıma ihtiyacı olsa ben koşarım sonucta beni büyütmüş..Kardeslerim nankör yormazlar kendilerini...Bazen diyorum cokmu kendimi feda ediyorum salaklıkmı yapıyorum diyorum çünkü hep ben yardımcı oluyorum hasta olsalar ben bakıyorum ama kimsenin bana 5 kurus faydası yok bazen enayi gibi hissediyorum bazende sen evlatsın yapmak zorundasın diyorum nasıl davranacağımı şaşıyorum.Anneme sorsan aman ihtiyacı var ama onların diyo benimde maddi durumum anca kendime yetiyo

Genişletmek için tıkla...

bence siz bilinçli bir kadınsınız. kendinizi enayi gibi hissetmenize gerek yok. siz ailenize düşkünsünüz ve onların dar zamanında koşmayı kendinizde zul görmüyorsunuz.
kendinizi kullandırtmadığınız sürece eğer canınız ailenizin darında koşmak istiyorsa koşun ve bunun için kendinizi başka kimse ile veya yapılanlar ile kıyaslamayın. ne yaşamak istiyorsanız onu yaşayın.
ha yapmak istemiyorsanız da bunun için kimse sizi ayıplayamaz.
umarım anlatabilmişimdir.

Biaaaaa .!.:

Evet enayilik ediyorsunuz. Ben bir anne olarak, evladın anne babaya sırf onlara baktı büyüttü diye minnet duygusu beslemesini doğru bulmuyorum. Kızımıda öyle yetiştiriyorum. Evlat sahibi olmak bir insanın hayatta verdiği en bencilce karar zira o evlada soramıyorsun çünkü. Hal böyleyken sırf benim yüzünden dünyaya gelen cana, bakmak benim zaten görevimken evladımın her koşulda ona boyun eğmesini beklemek çok kötü bir davranış. Ben evladıma yanlışta yapsam, hakkını da yesem , zararda versem sırf onun annesiyim diye beni hoş görmesini bekleyemem.
Sizin durumunuza gelecek olursak, siz tek evlat değilsiniz, üstelik geri planda bırakılansınız, anne babanız bile olsa size haksızlık yapıldığında açıkça bunu dile getirin. Zira anne babanız bile olsa kimse siz fedakarlık yaptığınız için sizi daha çok sevmiyor, üstelik bir defa bile fedakarlık yapmak istemediğinizde önceki yapılanlar siliniyor sizden kötüsü olmuyor. Ben sizinle benzer şeyleri yaşadım, anne babamın tek savunması, kardeşin öyle biz onu öyle kabul ettik oldu, bende aldım artık deliliği elime, bende böyleyim artık, benide böyle kabul edin dedim, canımın istemediği, içinden gelmeyen, kardeşimdem beklenmeyen tek sorumluluk almadım, şuan emin olun eskidinden bile daha iyidim ailemle bir cinnet herşeyi çözüyormuş gerçektenBence aileniz, eşiniz bile olsa kimseye kendinizi kullandırmayın.

Genişletmek için tıkla...

Okadar güzel ifade edip uzunca cevap yazmışsınız cok tesekkur ederm.. Çünkü kafamda hem salaklık mı yapıyorum diyorum hemde vicdan yapıyodum iki çizgi arasında hep gidip geliyorm

nefesalnefesver .!.:

bence siz bilinçli bir kadınsınız. kendinizi enayi gibi hissetmenize gerek yok. siz ailenize düşkünsünüz ve onların dar zamanında koşmayı kendinizde zul görmüyorsunuz.
kendinizi kullandırtmadığınız sürece eğer canınız ailenizin darında koşmak istiyorsa koşun ve bunun için kendinizi başka kimse ile veya yapılanlar ile kıyaslamayın. ne yaşamak istiyorsanız onu yaşayın.
ha yapmak istemiyorsanız da bunun için kimse sizi ayıplayamaz.
umarım anlatabilmişimdir.

Genişletmek için tıkla...

Cok iyi anladım kendinizi nasıl iyi hissediyorsanız öyle davranın ama kendinizde kullandırtmayn diyosunuz bende hep bu iki çizgi arasında gidip geliyor m

d3nizz .!.:

kardesler erkek mi ?

Genişletmek için tıkla...

Biri kız biri erkek

Arada nası bi denge kurduklarını bilemem.
Burdaki örneklere göre çıkarım da yapmıycam ama bu düşünceler size burda konu açtırdırsa demekki kötü hissetmişiniz.
Demekki bi yerde kardeşlerinizle kendinizi kıyas edecek doneler oluşmuş.
Bunu böyle için için hissetmek sizi yorar.
Ya paylaşın ya da ihtiyacınız olan desteği siz de talep edin.
Belki de bu kadar güçlü durmak zorunda değilsinizdir.
Ya da madden/fiziken güçlüsünüz ama bu takdir görmüyo ve yaptıklarınız görülsün istiyorsunuz belki.
Oyüzden bunu talep edin.
Anne baba keşke bunu talepsiz yapsa ama öğrenmemişler demekki.
Bunu da sizden öğrensinler.

Durummleyla .!.:

Merhaba hanımlar önce kendimi anlatayım bu yasıma kadar herseyimi kendim yaptım evlenirken olsun eşya alırken olsun annemle babamın maddi hiç bir faydası olmadı istemedim istemem de sonucta yetişkin bir kadınım anneyim..2 kardeşim daha var herseyi isterler ve onlarda evli annem babam sürekli maddi yardımda bulunur...Ama bir kötü gün olsa annemin yardıma ihtiyacı olsa ben koşarım sonucta beni büyütmüş..Kardeslerim nankör yormazlar kendilerini...Bazen diyorum cokmu kendimi feda ediyorum salaklıkmı yapıyorum diyorum çünkü hep ben yardımcı oluyorum hasta olsalar ben bakıyorum ama kimsenin bana 5 kurus faydası yok bazen enayi gibi hissediyorum bazende sen evlatsın yapmak zorundasın diyorum nasıl davranacağımı şaşıyorum.Anneme sorsan aman ihtiyacı var ama onların diyo benimde maddi durumum anca kendime yetiyo

Genişletmek için tıkla...

E siz istemiyormuşsunuz sorun nerede

herkes kendi hal ve hareketlerinden sorumlu. onlar yapmiyorsa kendileri bilir siz yapiyorsaniz kendiniz bilirsiniz. annem babam bana her seyi yapti diye yapmak da cikar iliskisine doner. aile bagi degil de hesap kitap gibi olur. sevgi ilgi de mi vermediler size?

bir abım var kendısıyle gorusmem bırde ben varım ıkı kardesız
annem abımı hep cok desteklemıstır :)
ben annem ne kadar kazanır, ne kadar mıras kaldı ne yaptı bılmem zor zamanımda da yanımda olmadı, olmaz,babam sagolsun manevı olarak hep yanımdadır o kadar

hıc de umrumda degıl bılıyor musunuz :) allah herkese kısmetındekı neyse onu versın kımseyı kımseye muhtac gelmesın baskalarından gelecek yaradandan gelsın. açlıktan ölsem annemı arayıpda zordayım demem gerekırse evlere temızlıge gıderım. verecek olan ısınız gucunuz nasıl herkes zorda ıhtıyacın olursa soyle bız aıleyız derdı zaten ben bır evlat olarak yapmam gereken herseyı yapmısım ıcım rahat ebeveyn olarak onlar dusunsun bosverın hıc kafanıza takmayın boyle seylerı dusunup yasamınıza ket vurmayın .
hıc yoklarmıs cok uzaktalarmıs gıbı dusunun, aıle -bag bunlar sans meselesı ... o anlamda sansınız yoksa baska yerden sans yuzunuze guler :)

Biaaaaa .!.:

Evet enayilik ediyorsunuz. Ben bir anne olarak, evladın anne babaya sırf onlara baktı büyüttü diye minnet duygusu beslemesini doğru bulmuyorum. Kızımıda öyle yetiştiriyorum. Evlat sahibi olmak bir insanın hayatta verdiği en bencilce karar zira o evlada soramıyorsun çünkü. Hal böyleyken sırf benim yüzünden dünyaya gelen cana, bakmak benim zaten görevimken evladımın her koşulda ona boyun eğmesini beklemek çok kötü bir davranış. Ben evladıma yanlışta yapsam, hakkını da yesem , zararda versem sırf onun annesiyim diye beni hoş görmesini bekleyemem.
Sizin durumunuza gelecek olursak, siz tek evlat değilsiniz, üstelik geri planda bırakılansınız, anne babanız bile olsa size haksızlık yapıldığında açıkça bunu dile getirin. Zira anne babanız bile olsa kimse siz fedakarlık yaptığınız için sizi daha çok sevmiyor, üstelik bir defa bile fedakarlık yapmak istemediğinizde önceki yapılanlar siliniyor sizden kötüsü olmuyor. Ben sizinle benzer şeyleri yaşadım, anne babamın tek savunması, kardeşin öyle biz onu öyle kabul ettik oldu, bende aldım artık deliliği elime, bende böyleyim artık, benide böyle kabul edin dedim, canımın istemediği, içinden gelmeyen, kardeşimdem beklenmeyen tek sorumluluk almadım, şuan emin olun eskidinden bile daha iyidim ailemle bir cinnet herşeyi çözüyormuş gerçektenBence aileniz, eşiniz bile olsa kimseye kendinizi kullandırmayın.

Genişletmek için tıkla...

ben hayatımda sadece bır kere sorguladım anneme karsı hakkımı aradım evlat kayırdıgı ıcın , bır abım var bır ben , bana haksızlık yapıldıgını dusundugum bır konuda
kıskanclıkta ıtham ettı benı zaten hep kucukler buyuklerı kıskanır dedı yuzune fener tutulmus tavsan gıbı kaldım , ustelık benım hakkım abıme daha cok gecmıstır az malımı yemedı anlatsam nıye dava acmadın dıye kızarsınız,bana maddı manevı asırı zararı oldu mahkemeye vermedıgıme sukretmesı gerek senelerdır gorusmuyorum

acıkca evlat kayıran ebeveynlerının bakıs acıları enteresan ,onlarla hıc bır sorunun cozulebılecegını sanmam... daha cok huzursuzluk cıkarırlar

Konuyu anlamadım tam. Zor durumda kaldıklarında yardım etmek istemiyorsanız etmeyin.Diger kardeşlerim etmemesi sizi ilgilendirmez ki...Her koyun kendi bacağından asılır. Maddi yardımı da siz ben istemem diyorsunuz. Isteseniz belki size de ederler. Denememissiniz ki hiç.

Kendinin farkında bir bireyin davranışlarını başka birisine göre ayarlamasını doğru bulmuyorum ben. Siz kendiniz ailenize karşı ne yapmak istiyorsanız onu yapın. O yapmamış başkası böyleymiş diye düşünmeyin. Aileler genel olarak zayıf görünen çocuklarının üzerine düşüyorlar. Kandırılıyor olsalar bile bu içgüdüsel bir şey. Durumunuz uygunsa içinizden geliyorsa yardım edin. Bu sizi enayi durumuna düşürmez.

nscckts .!.:

ben hayatımda sadece bır kere sorguladım anneme karsı hakkımı aradım evlat kayırdıgı ıcın , bır abım var bır ben , bana haksızlık yapıldıgını dusundugum bır konuda
kıskanclıkta ıtham ettı benı zaten hep kucukler buyuklerı kıskanır dedı yuzune fener tutulmus tavsan gıbı kaldım , ustelık benım hakkım abıme daha cok gecmıstır az malımı yemedı anlatsam nıye dava acmadın dıye kızarsınız,bana maddı manevı asırı zararı oldu mahkemeye vermedıgıme sukretmesı gerek senelerdır gorusmuyorum

acıkca evlat kayıran ebeveynlerının bakıs acıları enteresan ,onlarla hıc bır sorunun cozulebılecegını sanmam... daha cok huzursuzluk cıkarırlar

Genişletmek için tıkla...

İşte o dava açma eşiği varya ben o eşiği geçtim sanırım. Benim başıma gelen durumda ailem ses çıkardığımda; ay yavrum biz bilemedik diyip bağırlarına basmadılar tabi, önce kötü niyetli olmakla sonra kıymet bilmemekle ve kıskançlıkla suçlandım, bende çektim kendimi, çıktım hayatlarından, ama hayat işte geçen zaman sonunda kardeşimden bencillikleri görmeye devam edip, birde onların arkasını toplayan ben olmayınca, anladılar bazı şeyleri, anlamasalarda çok umrumda değildi zaten. Annemim tiradı hep belliydi, anne olunca anlarsın, anne oldum ve kesinlikle anlamıyorum onu, bunu yüzünede söyledim zaten.
Bakın bende anneyim, hatta şu an kızımın isteği ile mesleğimi bile bıraktım tüm zamanımı ona adadım. En az bir yıl daha aktif çalışmaya dönmek aklımda yok, kızımın birey olmaya başladığı şu dönemde onunla olmak şuan benim için en güzel şey, ama işimi bir süre için bırakmak kızımın isteği olsada benim kararım , bu bana kesinlikle ilerde ben senin için kariyerimi erteledim deme hakkı vermiyor, evladım ilerde bana minnet duymasın, sevsin ama sevdiği içinde eğer ona yanlış yaparsam, kendini savunmaktan çekinmesin.
Bizim memleketin sorunu bu zaten, biz çocuklarımıza daha bebeklikten sadece itaat etmeyi dayatıyoruz, sorgulamayı öğretmiyoruz, bir kural koyarken nedenini anlatıp onu ikna etmeye çalışmıyoruz,onların bize güven duyması için uğraşmıyoruz, biz onlara güvenmiyoruz, haklarını aramalarına izin vermiyoruz, sonrada eğitimli bile olsa , haksızlık oldu mu ses çıkaramayan , çoğu çocukluğunun psikolojik tranvalarını atlatamayan, kendine yapılan zulmü evladına yapmaya devam eden bireyler yetiştiriyoruz. En basit örneği bizim ülkemizde iş güç sahibi kadınlar bile kocasından ekonomik, psikolojik ve fiziksel şiddet görmesine rağmen boşanmıyor, şikayetçi olmuyor, önünü ardını bir araştırıyorsun, bir bakıyorsun kadın zaten anne babasından bunun bin beterini görmüş oluyor, kocanın yaptığını normalleştiriyor o yüzden.
Ben anne olmaya karar verdiğimde kendine bir söz verdim. Benim evladım asla ona büyütüyorum diye bana minnet duymasını gerektirir tek laf etmeyeceğim, hatta onun dünyaya gelmesinin bana ödül olduğunu hissettireceğim ve en önemlisi bana karşı bile olsa hakkını aramaktan çekinmeyecek diye. Şuana kadar geçen zamanda büyük ölçüde dediklerimi uyguladım ve kızımla Allah bozmasın mükemmel bir ilişkim var, annemin bana yapmasını istediğim ne varsa ( çocukluk günlüklerim var, hala saklıyorum ve okudukça hüzünleniyorum)kızımla yaşıyorum, ona öyle yaklaşıyorum ve bu benim içimide iyileştiriyor. Hatta anneme bile bulaştı annemde son beş altı aydır, kızımla ilişkimi görünce kendi yanlışlarını sorguluyor.

Erkek evlatlar daha çok seçiliyor genellikle.Bir de her ailede böyle yardim istenen hic yardim edilmeyen bir kişi oluyor.Eşimin tarafta esim böyle.evde esime de bazen söylerim.her ailede bir salak vardır.sizin evde yoksa o sensin derler.diye.siz hayirli evlat olun yine.ama maddi olarak ta beklentinizi söyleyin.çocuklarınızın hatırına bunu yapin

Durummleyla .!.:

Merhaba hanımlar önce kendimi anlatayım bu yasıma kadar herseyimi kendim yaptım evlenirken olsun eşya alırken olsun annemle babamın maddi hiç bir faydası olmadı istemedim istemem de sonucta yetişkin bir kadınım anneyim..2 kardeşim daha var herseyi isterler ve onlarda evli annem babam sürekli maddi yardımda bulunur...Ama bir kötü gün olsa annemin yardıma ihtiyacı olsa ben koşarım sonucta beni büyütmüş..Kardeslerim nankör yormazlar kendilerini...Bazen diyorum cokmu kendimi feda ediyorum salaklıkmı yapıyorum diyorum çünkü hep ben yardımcı oluyorum hasta olsalar ben bakıyorum ama kimsenin bana 5 kurus faydası yok bazen enayi gibi hissediyorum bazende sen evlatsın yapmak zorundasın diyorum nasıl davranacağımı şaşıyorum.Anneme sorsan aman ihtiyacı var ama onların diyo benimde maddi durumum anca kendime yetiyo

Genişletmek için tıkla...

Ağlamayan bebeye emzik vermezler sen kendin istememissin bu pozisyona kendini yine kendin getirmissin ortada başka suçlu yok

Psikolog Fatih civelekoglunu mutlaka dinleyin..ben onun bu konudaki açıklamalarından çok etkilendim.ben sadece şu noktada size fikrimi soyleyeyim siz eğer ailenizin yardıma ihtiyacı varsa diğerleri yapmıyor diye kendi uzerinize düşeni yapmamazlik yapmayın.ama sizin üzerinize düşenden fazlasını da yapmayın.evli iseniz eşiniz ve çocuğunuzla mutlaka vakit geçirip zaman ayırın.madem üç çocuklari var.digerleri ile iletişime geçip mutlaka paylaşım olmali