Öncelikle gecmis olsun ağlama sakinleş ne yapacagını düşün, benim eşim polis stresli bir işi var ailesiyle yaşarken ne zaman bişey hoşuna gitmse sinir krizi gecirip sağa sola saldırmaya alışmış yani kimseye değil etrafa zarar veriyormuş. Ailesi bile korkuyordu annesi beni uyardı birgün annesinin kredi kartını kaybetmiş eve gelince duvara kafa atmış filan... ilk evlendik yüz göz olmamak icin onun sinir krizlerine karışmadım. Sonra baktım bununki şımarıklık ve göz korkusu verip sindirmeye calısıyor. O bir bardak fırlatıyorsa sinirlenince ben 2 bardak fırlattım yere, o bir tabak attıysa ben 5 tabak attım. Ben sus bağırma komsular duyar dedikce daha cok bagırıyordu ben de onu bastıracak kadar bagırmaya basladım. Aileye caktırma diyodum yanında suratsız duruyordu ben de her tartısmada ailemi aradım alıp götürdüler beni. Şimdi 2,5 yıl oldu ve gecen bişey olmuştu akrabalardan birine kızdım konusu gecince benden gizli annemi cekmis kenara anne kızın cok sinirli gözü dönüyor kızınca demiş

tabi annem beni tanır hic öyle değilim uysalımdır kimseyle kavgam olmamıştır cocuklugumdan beri hep ben sessizdim.şimdi evin asabisi benim diye sindi nerde kriz geciren şımarık

o krizler bitince ben de dişimi göstermiyorum son 1 yıldır gayet sakin huzurlu evliliğimiz. Diyecegim o ki sineye cekme pabuc bırakma.