Evlenip aileden uzağa giderken vicdan azabı hissetmek

Siz kötü bi şey yapıyor gibi hissetmiyorsunuz, size böyle hissettiriliyor anneniz tarafından. Bi süredir çok yapışık yaşadığınız için korkuyor olabilir ama alışacaktır o da. Siz de alışırsınız, her evlenen annesinin dizinin dibinde oturmuyor.
kesinlikle farkında olmadan bunu yapıyor bana çok iyi demişsiniz
bana arada bir dayanamayacağını alışamayacağını söylediği için bu düşünceye girmek zorluyor beni maalesef ki
 
Anneniz size bağımlı, siz de yazmışsınız zaten.
Ve bütün davranışları ile hayatınızı istediği gibi yönlendiriyor zaten, neden ayrıl desin ki?
Onu demek yerine, sizin yanınızda gibi davranıp, diğer taraftan da ağlayarak vicdanınız ile oynuyor. Bu çok tehlikeli bir şey.
Ve bir şey diyeyim mi, siz annenizle aynı apartmanda otursanız bile evlenince, neden kahvaltıları birbirimizden ayrı yapıyoruz diye ağlayacak biri.
Yani siz de eğer annemi üzmek istemiyorum diye bir düşüncede iseniz, lütfen evlenmeyin. Eşiniz olacak kişiye de haksızlık bu. Hayatınız mahvolur.
Sizin o ailede büyümüş olduğunuz içn o bağımlılığı haklı bulmanız, evlenirsem pişman olur muyum diye sormanız hiç sağlıklı bir bakış açısı değil.
Evlilik feda etmektir. Çekirdek ailen için, sınırlar çizebilmek, kararlar alabilmek ve mantıklı davranabilmektir. İki kişiyle bir olmaktır.
Herkesi mutlu etmeye çalışarak mutlu olamazsınız ve dahası, bu öyküde hiç kendi fikriniz yok.
Annem de annem diyorsunuz. Bunun erkek versiyonu da itici, kadın versiyonu da.
Ebeveynler göbek bağını bir türlü kesemiyor doğurduğu çocuklarla.
haklısınız duymam gerekenleri söylemişsiniz.. aslında ben annem de annem diye gezen bir insan değilim yani o bana düşkündür ama ben uzakta olsam da öyle illa ailem olsun annem olsun diye tutturmam

başta dediğiniz çok mantıklı geldi ayrıl demiyor ama tavırlarıyla beni etkiliyor. zaten ben de her şeyden çok çabuk etkilenen bir insanım.
ben mutlu hissederken onu özellikle böyle bir konuda üzgün solgun görmek beni çok üzdü sadece ve ben nasıl üstesinden geleceğimi bilemiyorum aslında pişman olur muyum gibi bir şey değil de..

işin tuhaf yanı ablam da yakınımızda oturuyor ama hiç onlara gelin demezler onlar istediği zaman gelip gidiyorlar zaten ve annemler de ancak ayda bir çay içmeye gider onlara o kadar.

herkesi mutlu etmeye çalışarak mutlu olamazsınız demişsiniz çok doğru bir yaklaşım evet ama ben zaten herkesi geçtim de bi annemden bari bu konuda güler yüz görseydim hiç düşünmezdim gerisini
 
Annenin düşünce yapisi hic saglikli degil. Onun manipülasyonu ile evlendikten sonra sen de evliliginin tadini çıkarıp hayatini yasamak yerine annene haksizlik etmis gibi hissedip, ailem de ailem triplerine gireceksen hic evlenme. Evlenip kocan olacak adama da yazik etme. Saglikli düşünceler degil bunlar. İnsan sevdigi insan ile evleniyor ve mutlu bir yuva kuracağına inanaiyorsa ailesinden uzakta olacağı gercegini gözü bile görmemeli bence. Çünkü ancak o derece bi büyülenme hali bir insan ile evlenmeye deger bir iliski kurmaya yeterli diye düşünüyorum. Aşağısı kurtarmaz
 
Ben de evlenip araçla 2,5 saat süren bir mesafeye geldim. Ailem de istemedi başta bu mesafeye bile çok uzak dediler. Şimdi kabullendiler tabi ama ben kendimi bu şehirde yalnız hissediyorum o ayrı 🙄
o süreç nasıl geçti peki kabullenene kadar ve nasıl hissediyorsunuz uzaklaştığınız için

eşinizin de ailesinin olmadığı bir yere gittiniz sanırım belki orda daha hiç tanıdığınız olmadığı için öyle hissediyorsunuzdur ama çevre olur bence zamanla
benim orda erkek arkadaşımın ailesi de var çevremi kurup alışana kadar en azından onlar yardımcı olur diye düşünüyorum
 
Vicdan yapacak hiçbir şey yok aslında. Her evlenen anasının dizindende, evindende ayrılıyor normali bu. Üzülmeniz normal sonuçta artık yuvanız başka yer olacak ama ihanet falan diyip kedinize harap etmeyin bu süreci. O gelir bazen siz gidersiniz yada tatillerde kapatırsanız arayı.
Aslında her evlenen ayrılmiyor. Biraz da tercih bence. arkadaşım bir sürü kişiyle görüştü, ama uzak diye istemedi, eşi başka memleketten olmasına rağmen onun şehrine taşındı, ve şimdi annesinin alt katında yaşıyorlar müstakil bir evde. . Hayatı da cok rahat.

bence herkes nasıl nerde yaşamak istiyorsa öyle evlenmeli. Kimisi ailesinin dizinin dibinde olmak ister, o zaman öyle bir eş secmeli
 
o süreç nasıl geçti peki kabullenene kadar ve nasıl hissediyorsunuz uzaklaştığınız için

eşinizin de ailesinin olmadığı bir yere gittiniz sanırım belki orda daha hiç tanıdığınız olmadığı için öyle hissediyorsunuzdur ama çevre olur bence zamanla
benim orda erkek arkadaşımın ailesi de var çevremi kurup alışana kadar en azından onlar yardımcı olur diye düşünüyorum
Eşimin ailesiyle aynı şehirdeyim. Sadece farklı bir ilçeyi istedim. İki ilçe arası yarım saat mesafe var. Arkadaş,akraba falan var elbette ama benimsemek zor yani en azından benim için öyle. Tüm arkadaşlarım, ailem eski şehrimde kaldı. Pek sosyal biri değilimdir o yüzden zorlanıyorum aslında. Üniversiteyi de başka şehirde okudum zorlanmam diye düşündüm.
Annem, babam keşke yanımızda kalsaydın çok dedi hala diyorlar. Valla 1 senede zorlandığım çok şey oldu eşim de ailesi tarafından yalnız kaldı bu da neden tabi.
Sizin durumunuz daha farklı olabilir. Umarım her şey gönlünüzce olur🙏
 
haklısın ben de öyle düşünüyorum hatta ona da diyorum gelir gideriz diye ama başlarda olur da zamanla azalır çoluk çocuk oldukça zorlanırsın uzaklaşırsın az gelirsin diyor..
Olurken fenalık geldi ya. Anneniz tedavi olsun ya. Aynı yapışkan oğlan anaları var ya onlar gibi.
 
merhaba siz de çalışıyor munusuz. Yani arkadaşınız istanbuldan daha düşük maaş demiş ama istanbul zaten her anlamda pahalı bir şehir iki maaşlılar s-zor geçiniyor. bence yakına gelmiyi düşünsün. annenize yakın olunca düşünsenize her işinize koşar. not ben de başka şehirde evlindim. tamamen yabancı bir ortaama kültüre girmek bnce hatalı seçimdi kendim için söylüyorum
 
merhaba siz de çalışıyor munusuz. Yani arkadaşınız istanbuldan daha düşük maaş demiş ama istanbul zaten her anlamda pahalı bir şehir iki maaşlılar s-zor geçiniyor. bence yakına gelmiyi düşünsün. annenize yakın olunca düşünsenize her işinize koşar. not ben de başka şehirde evlindim. tamamen yabancı bir ortaama kültüre girmek bnce hatalı seçimdi kendim için söylüyorum
ben öğretmenim çalışacağım orda da evet. istanbul’da thy de çalışıyor yani yer değiştirmesi zor birde yurtiçi yurt dışı bilet hakları var hem de buralarda olan iş daha az maaşlı olucak maalesef.. orda evi var en azından kira vermeyeceğiz o bakımdan geçinme konusunda sıkıntı çekmeyiz diye düşünüyorum ama bilmiyorum🥲

bizim arabayla 5 saatte varacağımız bir mesafe olacak arada. sizin arada çok mesafe mi var kültürler çok mu farklı neden hatalı olarak görüyorsunuz? ya da eşten veya kv kp kaynaklı mı çünkü bunları etkileyen çok faktör var
 
Sevgili konu sahibi arkadasim,

Annem tasidigi bir rahatsizliktan oturu benim kendisinden 1 dk ayri kalmama tahammul edemiyordu. Eşim de flort halindeyken bunu farketmisti zaten. Hatta once annemin bana hic guvenmedigini bu sebeple bende bir sorun oldugunu dahi dusunmus ama sonra zaman gectikce bunun kuruntu oldugunu farketmis.


Her neyse, ben evlenip ailemden 2 cadde uzaga tasindim once, simdi aramizda aracla 20 dklik mesafe var, ben degil ailem tasindi.

Nisanla dugun arasindaki 6 ayda annem ciddi baski kurdu uzerimde, bi ara ben hakikaten sacmaliyorum, annemi nasil birakirim ben kotu bir evladim diye kendimi yedigimi farkettim, ustelik bu surecte nisanlima da kotu davrandim, cok uzaklastim.


Evlendim ilk 18-20 ay cok zordu annem icin, evde birsey kaybetse beni aradi, supurge takildi beni aradi, yemek tarifi bile istedi, halilari nereye vereceğiz yikatmak icin diye aradi. Demem o ki hep bahaneler yaratip ariyordu, esimle misafirlige giderdik eve donmediniz mi daha diye arardi.

Bu konuda eşimden Allah razi olsun, bazen ben sinirlenirdim o arardi annemi bilgilendirirdi. Annemin ozel durumunu bildigi icin hic lafini etmedi bugune dek, icin icin kiziyordu belki ama hic yansitmadi bana.

Yani sanirim annen de bu durumda. Ayni durumda oldugumuzu anlatmak icin paylasiyorum. Ozetle bu durum geciyor, alisiyorlar. Simdi ben annemi ariyorum, annem kapat telefonu evinle ilgilen diye kiziyor. Merak etme o vicdan azabi cok normal, ama gececek, annen de sen de alisacaksiniz.

Mustakbel esine guveniyorsan, o tam da evlenecegim adam diyorsan, cok eminsen gir bu yola.

Bu arada esim annesiyle haftada 1 konusur, evlilikten oncede boylelerdi ben buna cok sasiriyordum. Simdi esim benim annemi kendi annesinden daha cok ariyor, annem (ben tek cocugum) damadim degil oglum o benim der. Yani iyilesiyorlar hic merak etme. :)

Dipnot: okuyup anneme saydirmayin lutfen annemin ozel bir durumu var bilerek yaptigi şeyler degil.
Ayyy tamamen tek çocuğum aynıyız annelerimiz de öyle korkum bende evlenince annem böyle yapar mı hep korkusu var şimdiden diyo seni
Başka şehre veremem yarattıgı vicdan azabı baskıya bakar mısın kim çıksa burada yaşasın diye bakar oldum
 
Bir kere adam seni kandırmış bir keresinde yurtdışında yaşayan biriyle tanıştım gelirim ederim biz görüşmeye devam edelim dedi yok dedim görüşürsek etkileniriz kopamayız sen ne zaman netleşirsin gelirsin o zaman ara dedim aramadı senin gibi yapmadım yani farkettim amacı oydu Oda söyledi biz birbirimiz aşık oluyor muyuz ona bakalım diye olmaz dedim e ne yaptı burdan birini bulup evlendi kız oraya gitti ben gitmezdim nettim hem annen hem çocuk seni manipüle etmiş ha anne olarak benim de aynısı tıpkısı annem var evlenince ben ne yapıcam onu bende bilmiyorum seninkinin aynı davranışlarını sergiler çünkü benimde mutlu olmamı engeller
 
Annelerin evhamlarına göre hayat mı yaşanır? Bir ömür anne dizinin dibinde geçmez herkes kendi hayatını yuvasını yolunu kursun. Manipülasyona gelmeyin
 
X