Eskaram kendi evini, düzenini kurunca oluyor. Bazen soruyorum anneme (annemlerin evinde) "bu nerde, şu nerde?" diye. Ters ters bakıyordu. Hatta ilk zamanlar kızıyordu sonradan alıştı.Sordum yeni evli arkadaşlara hepsinde de durum aynı.
Bir de evliliğin ilk zamanları eve alışıncaya kadar haftada bir annemde kalıyordum. Şimdi kalmıyorum diye kızıyorlar. Babamın vefatından sonra anneme çok düşkün biriydim. Şimdi haftada 1-2 defa anneme gidiyorum. Her gün telefonda konuşuyorum. Eskisi gibi özlem falanda yok konu sahibine duyurulur.
Ama şimdi burada okuyunca farkediyorum kendim ne kadar konsantre olduğumu. 
Kesinlikle geçici bir durum. Gözünde büyütmemek gerekiyor.
Ben bir sene içinde iki defa kaldım annemin evinde bir kere eşimle bir kere de tek. Ki o zaman daha bir sene dolmamıştı. Yerimi yadırgıyorum çok. Ama sabit bir karakterim var değişikliklerden hoşlanmıyorum zaten.
Eşim daha yakın oldukları için kendi anne babasına haftada 3 günde bir uğrar görür. Bir keresinde ben benimkileri bir haftadan fazla görmediğim zaman sen hiç özlemiyorsun galiba demişti. Ben de 'özlemediğimi nereden biliyorsun illa ağlamam mı lazım?' demiştim.
Evleneli 1 yıl oldu annemlerle aynı şehirde yaşamamıza rağmen hala aynı duygusallığı yaşıyorum
