Evlenmeden dnlenler....

çok mutlu olabilmek için kaygılarından kurtulman gerekli hemde hemen rahat ol zamana bırakmalısın bence
 
canım bunlar gelip geçici şeyler.. Sonuçta bu kadar yıl çıktığın sevdiğin birisiyle aynı hayatı paylaşıp aile olacaksın ..Mutlaka ailenden ayrılmak zor gelecek ama bu kadar kafaya takmamalısın Sen düğün alışverişini fln yap kafanı dağıt burdaki düğün hazırlıkları bölümüne fln bak ben oraya baktığımda keşke hemen evlensem diorum..
 
evliligin ilk zamanlarinda alismak gercekten zor oluyor.ama anne ve babalar zamani geldiginde evlatlarinin evlendiklerini, cocuklarini gormek ister. ben 3 cocuk annesiyim ve Allah bana evlatlarimin muruvetlerini gostersin diye dua ediyorum. senin mutlulugun onlarida mutlu edecektir. eger birde bebegin olurssa inan onlarin hayatinada renk gelecektir..
 
arkadaşım sen üstüne gereğinden fazla sorumluluk yüklemişsin manevi olarak.hem bunlardan uzaklaşıp o maneviyatı ailene bırakmak istemiyorsun hemde mutluluğa senin gidip onların mutsuzlukla başbaşa bırakacağını düşünüyorsun.

o kadar duyarlı olmaman lazım.sonuçta bugün evlenmesen 1 yıl 3 yıl sonra gene evleneceksin.

peki o zaman ailendeki sorunlar çözülmüş ü olacak... hayır...

herkes kendi yuvasını bi şekilde kuruyor , kurmalı da...

unutmaki ailen bu nedenle çok ta mutludur.

bi düşünsene yeni bir yuva,yeni bir ortam,yeni bir konu...sana oturmaya gelecekler,kalmaya gelecekler.

hayatının bi şekilde sonlanacağını sanıyorsun evlenerek ama tam tersi yeni bir hayat seni ve aslında aileni de bekliyor.çok mutlu ol inşallahhh...
 
çok çok çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için...tüm güzel dilekler bilmukabele sizin için...
 
bende ailemden uzak kalmamak için üniversiteyi bile ailemin yanında kalıp okumayı tercih ettim.tabi bunun benim için avantajları olduğu kadar dezavantajları da oldu.annemler sanki hep yanlarında yaşayacakmışım gibi algılayıp öyle davranmaya başladılar bana.ders çalışma olayından tut,dışarı çıktığım,nereye gittiğim,ne yaptığım..özelliklede babam lisede nasılsam liseden sonrada aynı davranmayı sürdürmeye çalıştı,çalışıyor,ama bendeki şartlar farklı artık.sıkılıyorum.keşke gitseydim derken bide uzakta bi sevgili olunca hepten keşke burdan gitseydim pişmanlığı oluştu bende.evliliği düşününce ama,bide bu ara başkalarının kına gecelerine gittiğimde acıklı acıklı anneden babadan kardeşten uzaklara gitmeye dair türküler söylendiği zaman boğazıma daha şimdiden bi yumruk oturuyo.ama alışmak lazım yinede.uzaklara gitmesek onlarla kalsak bile Allah göstermesin ama annemiz babamız hep başımızda kalacak diye bişey yokki.
 
Vakti geldiğinde herkes evlenip yuvasını kurmalı. Eminim bunu en çok anne babanız ister. Tabi özellikle ilk zamanlar sizin ve ailenizin ayrılık acısı olur. Ama her kopuş aslında yeni bir başlangıç. Hem uzun yıllar evlenemediğinizi düşünün. Aileniz için bu durum bile dert olurdu. Bence onlar birer yetişkin, siz olmadan da devam edebilirler. İhtiyaçları olduğunda yine gidip yardım eder yanlarında olabilirsiniz. a.s a.s
 
bende aildemden ayrı bi şehideyim
21 yaşında evlendim onlardan ayrıldım
ama insan zamanla alışıyorr inan çok normal böyle hissetmen
 
merhaba arkadaşlar,
içimde büyük bir korku belirsizlik ve korku var.ve de başta ailem olmak üzere kimse ile paylaşamıyorum.çünkü düğünüme tam bir ay kaldı , nişanlımla düğün sırası yaşanan maddi kaygılar dışında hiçbir problemim yok.zaten sekiz senedir sevgiliyiz bir yıldır nişanlıyız.ailesi ile de benden ziyade nişanlımın problemleri var.ama zaten evlenince farklı sehirde olacagız.zaten içimdeki huzursuzlugun sebebi onlar değil.
arkadaşlar evlenince sanki ailemi sonsuza kadar kaybedecekmişim gibi geliyor,onlardan ayrılmak çok zoruma gidiyor.sanki onlara ihanet ediyorum ve daha geç evlenmeliymişim gibime geliyor.ayrıca şunu da belirteyim öyle mükemmel sevgi dolu bir ailem falan yok annemle babam hiç anlaşamıyorlar abimin psikolojik problemleri var.onları böyle bırakacagımı bilmek beni çok korkutuyor çok çaresiz hissediyorum kendimi.çok yoğun bir suçluluk duygusu hakim.bunlar doğal mı geçer mi kendimi nasıl rahatlatabilirim???
şimdiden teşekkür ederim hepinize...

Ailenin sorumlulugunu uzerine yikmissin sen. Buna gerek yok onlar sensizde basarir hic meraklanma. Zaten sen erken yada gec evlenicektin, uzaga yada yakina gitmen bisey degistirmicek. Ailen sen gittikten sonra dahada guclenicektir emin ol. Annen'in senin uzerinde psikolojik baski yaptigini dusunuyorum.. her ne kadar bi kac sozle dile getirsede sen bunu kafanda cok fazla buyutmussun.

Kendi yuvani kur, kendi yapacagin cocuklara odaklan, annen baban sorumlu suanki ailinizden sen degil.. bunu unutma ve zaten manevi desteginide her zaman yapicagindan eminim.
 
olur bunlar bunlar, herkesin yasadigi seyler.
Yasayacaklarini oluruna birak, daha rahat edersin.
 
Seni o kadar iyi anlıyorum ki... Ben de evlenmeden önce aynı şeyleri düşünmüş hissetmiştim. Ama ailenden hiç kopmuyorsun... Onlar zaten yine seninle olacak... Yaşanan değişim insanları korkutuyor ama cesur olmalısın...

Eşinle temel düzeyde anlaşıyorsan eğer, evlenmeden önce yaşanan küçük tatsızlıklarda bitiyor... Ailen ama hep yanında bir telefon uzaklığında oluyor...
 
Benzer korkuları ben de yaşıyorum ama yapacak birşey yok, daha geç evlenirsen sence birşeyler değişmiş olacak mı? Evleniyorsan da sen o ailenin kızısın, onların her dertlerinde yanında olacaksın. Hayatını erteleme, herşey olacağına varır.
 
evlilik öncesi böle düşüncelere dalmış olman gayet normal geldi bana .. geçici bi durum bu tatlım bence.. sevgiler a.s.
 
ben de böyle düşünüp anneme dedim ki evlediğimde beraber burda evimizde yaşayalım diye Anneciğim de dedi ki olur mu öle şey dıttt :D
 
ben ilk önce şunu belirtmek isterim ,çok uzun birlikteliklerin ardından yapılan evliliklerdeki monotonluk hep gözüme çarpmıştır.8 yıl beraberlik,1 yıl nişanlılık 9 yıl.umarım sizdede öyle olmaz..


ne gereksiz bir laf...8 sene çıktık 3 yılı beraber yaşadık 2 senedir evliyim..
aksine evlenince resmiyete dökülünce heyecan kat ve kat arttı..
herşey çok daha güzel hale geldi...
burada yazılanlara bakılınca zaten hiç evlenmemek bile lazım..

arkadaşın yaşadığı gayet normal şeyler..
insan da sanki aileye ihanet ediomuş hissi oluşuyor ama tadını çıkarmaya bak evlilik doğru insanla olduğu zaman harika bir şey...
 
Canım bende aynı durumdayım ve senin yazdıklarını okuyunca rahatladım. Çünkü aynı iç huzursuzluğunu aynı korkuları yaşıyorum ve tüm arkadaşlarda yazmış herkes bunları yaşıyor demekki. Benimde düğünüme 25 gün var ve ben ailemden uzak bir ile gidiyorum. Geçen hafta eşyalarım gitti ağlamaktan gözleri şişti annemin. Ben ağlayamıyorumda.. Öyle bişeyki biran oluyor içim kıpır kıpır oluyor sevdiğim adamla uyumaya sayılı gün kaldı diye, ama hemen yerini annemi yılda sadece birkaç kez görecem düşüncesi alıyor.Alışacağız sanırım ama zaman alacaktır tabi. Allah başka ayrılıklar yaşatmasın.:Saruboceq:
 
bende eşimi çook kısa sürede tanıyıp evlendim 3-4 ay olmadı hemen evlendim..
çünki, çok zaman harcayınca sıra evliliğe pek gelmiyor sanki..
ve Allah gönlüme göre verdi çok şükür..
adam işten yorgun argın gelir ama yinede bana her konuda yardım eder
çokta düşünceli ayrı zamanda yeri gelincede çok romantik opuyorumnanaktan
Allah ım gönlüme göre verdi çok şükür
dilerim herkes yuvasında huzurlu olur :Saruboceq:
 
offf offf...sanırım aynı duyguları bende hissedicem sen ole bi yazmışsın ki...sanki ben yaşıyorum...ama geçiyodur bi süre sonra...umarım =(
 
Bende öle eger sevdigim adamlar evlenirsem başka bi şehire gidicem. Hem evlenmek içib can atıyor içim, hem de bi hüzün oluyor düşününce. Diyorum ki şu anın ailemin yanında olmanın kıymetini bileyim. Ama onların yanında oldugum şu süre içinde de aklım fikrim aşkımda. Yanında olmak için deli oluyorum. Normal bence de bu duygular. ınsanın herşeye alıştıgına inanıyorum. Ama her gun aileni ararsın, seslerini duyarsın, aynı ulkede olduktan sonra gidip gelirsin, eşinin buna karşı çıkacagını da sanmıyorum. Özledikçe onların yanında olursun , Birşeye ihtiyacları oldugunda yanlarında olursun destek olursun yine. Üzülme lutfen şu anın tadını cıkar. Şu anların inan cok gusel anlar...
 
Canım tabii ki ailenden ayrılmak çok ama çok zor ama sonuçta senin hayatın ve mutluluğun söz konusu. Benim bütün ailem yurt dışında, ben burada tek başımayım; üstelik hamileyim ve hamileliğim boyunca ne annem benimle kontrole gelebildi nede bir arkadaşım... Evlendiğimden beri doğum günlerimi onlarsız kutluyorum vs. Ama uzakta olmama rağmen çok şükür eşimle mutluyum ve bu çok önemli. Ailenden uzak olacaksın diye ilişkini zedeleme bence. Ailenin içinde herşeyden önce, nerede olursan ol mutluluğun önemlidir. Keşke hep yakın olsak ama olunamıyor işte..
Herkesin anası babası kardeşleri yanlarında olsun isterler ama hayat.. ınan ki alışıyorsun, alışmak zorundasın..
Yine çok şükür aynı ülkedesiniz, bayramlarda vs gidersin, annenler sık sık gelir ama ben sadece yılda bir, 2 hafta görebiliyorum ama yinede şükür diyorum. Gurbette olupta ailesinin yanına yıllarca gelemeyenler de var.. Benim anneciğim 14 yaşındayken gurbet ellere gelin gitti ve ben annemin yaşadıklarını düşünerek kendimi teselli ettim ve ediyorum; üstelik biz evleneceğimiz kişiyi seçip tanıdık. Allah ailelerimizin yokluğunu vermesin (amin).
 
Back
X