Evlenmeden önce ne cok sey hayal eder insan...
Mesela esinle oturup uzun uzun konusmayi..
gözlerine bakip güzel sözler duymayi..
yada bir film izlerken onu sana bakarken görmeyi..
ne cok sey hayal eder insan..
yemek yaparken arkadan sarildigini..
uyurken uyanip üstünü örttügünü..
süprizler yaptigini..
sevdigini söylemesede hisedirecegini..
ne cok sey hayal eder insan
EVLENMEDEN önce...
onun beni cok sevdigine o kadar inanmistimki..
bana sonsuz güvendigini düsünmüstüm..
ask dolu gözlerle bakardi bana..
öyle sözler söylerdiki bu sözleri hak ediyormuyum diye düsünürdüm o kadar iyimiyimki ben diye..
Ya Sonra???
ne ask dolu gözler kaldi
ne sevgi sözleri
ne güven kaldi
nede mutluluk/huzur...
sonrasi hep hayal kirikligi... üzüntü keder..
bekledigin olmasada huzurum olsun dersin oda yok..
bazilari nede sanslidir hayatta... ben hic o bazilarindan olamadim...
hayallerim hep hayal olarak kaldi..
umutlarim bitti...
huzurum yok...
sevgim yok..
güvenim yok...
tozpembeydi hayatim evlenmeden... aslinda en mutlu oldugum zamanmis bekarligim.. bekarlik sultunlikmis anlamamisim...
oysa ben evlenmeden evliligi ne cok sevmistim.. disarda mutlu ciftleri gördügümde evlenince benimde öyle olacagimi düsünmüstüm.. cicim aylari gecmeden yedim bütün darbeleri.. en kötüsüde ney biliyormusunuz sanki suclu benmisim gibi herseyin benim üstüme yikilip kalmasi...
daha 6 aydir evliyim ve bosanmamin esigindeyim..
evlenmeden nede mutluymusum oysa...
anamin dizinin dibinde babamin sefkatli kucaginda nede mutluymusum..
ne vardida evlendiysem sanki.. ne oldu evlendimde...
benim konularimi okuyanlar hatirlarlar sanirim...
Problerimle bitmeyen bir evliligim.. piskopat bir kocam.. oglunu bana karsi dolduran bir kayinvalidem ve herseyden beni suclu gören bir kocam var... dayanamiyorum artik..
bana tek bir lafima bile güvenmeyen biriyle bir ömrümü nasil geciricem ben..?
tamam her evlilikte sorunlar vardir bende biliyorum ama benimki artik dayanilmaz boyutta..
sürekli bana inceldigi yerden kopsun olan sana olur diyen biri var hayatimda..
yazmak paylasmak istedim... konusmadikca deliriyorum... icime attikca boguluyorum...
Mesela esinle oturup uzun uzun konusmayi..
gözlerine bakip güzel sözler duymayi..
yada bir film izlerken onu sana bakarken görmeyi..
ne cok sey hayal eder insan..
yemek yaparken arkadan sarildigini..
uyurken uyanip üstünü örttügünü..
süprizler yaptigini..
sevdigini söylemesede hisedirecegini..
ne cok sey hayal eder insan
EVLENMEDEN önce...
onun beni cok sevdigine o kadar inanmistimki..
bana sonsuz güvendigini düsünmüstüm..
ask dolu gözlerle bakardi bana..
öyle sözler söylerdiki bu sözleri hak ediyormuyum diye düsünürdüm o kadar iyimiyimki ben diye..
Ya Sonra???
ne ask dolu gözler kaldi
ne sevgi sözleri
ne güven kaldi
nede mutluluk/huzur...
sonrasi hep hayal kirikligi... üzüntü keder..
bekledigin olmasada huzurum olsun dersin oda yok..
bazilari nede sanslidir hayatta... ben hic o bazilarindan olamadim...
hayallerim hep hayal olarak kaldi..
umutlarim bitti...
huzurum yok...
sevgim yok..
güvenim yok...
tozpembeydi hayatim evlenmeden... aslinda en mutlu oldugum zamanmis bekarligim.. bekarlik sultunlikmis anlamamisim...
oysa ben evlenmeden evliligi ne cok sevmistim.. disarda mutlu ciftleri gördügümde evlenince benimde öyle olacagimi düsünmüstüm.. cicim aylari gecmeden yedim bütün darbeleri.. en kötüsüde ney biliyormusunuz sanki suclu benmisim gibi herseyin benim üstüme yikilip kalmasi...
daha 6 aydir evliyim ve bosanmamin esigindeyim..
evlenmeden nede mutluymusum oysa...
anamin dizinin dibinde babamin sefkatli kucaginda nede mutluymusum..
ne vardida evlendiysem sanki.. ne oldu evlendimde...
benim konularimi okuyanlar hatirlarlar sanirim...
Problerimle bitmeyen bir evliligim.. piskopat bir kocam.. oglunu bana karsi dolduran bir kayinvalidem ve herseyden beni suclu gören bir kocam var... dayanamiyorum artik..
bana tek bir lafima bile güvenmeyen biriyle bir ömrümü nasil geciricem ben..?
tamam her evlilikte sorunlar vardir bende biliyorum ama benimki artik dayanilmaz boyutta..
sürekli bana inceldigi yerden kopsun olan sana olur diyen biri var hayatimda..
yazmak paylasmak istedim... konusmadikca deliriyorum... icime attikca boguluyorum...