Evlenmek...

Kızlar merhaba, tabi ki Allah daha büyük bir dert vermesin ama farklı fikirlere ihtiyacım var.

22 yaşındayım, erkek arkadaşım 25 yaşında. 5,5 yıldır birlikteyiz. Okulum bitti, 1 yıllık staj dönemim var. Staj bitiminden sonra yanı seneye yaz gibi evlenmeyi düşünüyoruz, fakat...

İş ciddiye bindikçe beni bir korku sardı. Babam işi gereği çocukluğumdan beri evde, annem dışarda çalışıyor. Dolayısıyla babamla daha yakınım ve bir de kız çocuğunun babayla olan ilişkisi düşünülünce.. Ama bayağı sıkıntılı bir durum; yani evden ayrılacağımı, babamdan, annemden vs. Resmen ağlamaya başlıyorum. O kadar uğraştılar ettiler ve gideceğim sanki onlara ihanet ediyormuşum gibi. Onlarla daha fazla zaman geçirmem gerekiyormuş gibi hissediyorum. İçim acıyor düşündükçe ama takdir edersiniz ki artık 6 senelik bir ilişkide haliyle erkek arkadaşım da artık bir şeyler yoluna girsin diyor.
Profesyonel destek mi alsam ne yapsam bir akıl verin. :) Ağlamaktan helak olacağım yoksa.. :)

Dur bakalim cancagzim zamanla alisirsin bu fikre.. 1 sene az bi zaman degil

1 sene az değil ancak evlilik teklifi, ailelerin tanışması, söz vs olması gerekiyor. Ben bunlara başlayamıyorum işte sıkıntı orada. :) Muhtemelen alışırım ama önce o yola bir girebilmem gerekiyor...

heexee .!.:

Ailenle boyle bir baginin olmasi cok guzel...
Fakat abartmamak lazim di mi?
Ustelik evlendikten sonra da gelip gidip gorursun zaten, evlenince onlarla vedalasmiyorsunuz ki...
Sanirim duygusal olarak zor bir donemdesin...
Bence evlenme hazirliklarinin tadini cikar...
Sen guzel bir yuva kurarak, ailene emeklerinin bosa gitmedigini gosterirsin, daha da mutlu olurlar emin ol...

Genişletmek için tıkla...

Ah maalesef.. bazen diyorum keşke bu kadar bağlı olmasam, bu kadar abartılı derecede sevmesem ailemi diye. Ama insan kendine söz geçiremiyor ki. Ben de mutlu olacaklarını düşünüyorum, çünkü erkek arkadaşım hani nasıl derler istedikleri gibi bir insan. Vallahi psikoloğa gideceğim ya bu gidişle. Hem evlenmeyi isteyip hem de bu kadar üzülünür mü... Şaka gibiyim.

Birde aşırının aşırısı duygusal bir insanım. Öyle böyle değil. Bunun etkisi de çoook fazla sanırım..

sunandcloud .!.:

Ah maalesef.. bazen diyorum keşke bu kadar bağlı olmasam, bu kadar abartılı derecede sevmesem ailemi diye. Ama insan kendine söz geçiremiyor ki. Ben de mutlu olacaklarını düşünüyorum, çünkü erkek arkadaşım hani nasıl derler istedikleri gibi bir insan. Vallahi psikoloğa gideceğim ya bu gidişle. Hem evlenmeyi isteyip hem de bu kadar üzülünür mü... Şaka gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

Eger cidden cok zorlaniyorsaniz gidebilirsiniz...
Hem kolay atlatirsiniz, yeni hayata alisma surecini...
Bunlar o kadar guzel heyecanlar ki, bunlari baska seylere takilip kacirmanizdan korkuyorum...

sanki kendim yazmışım gibi okudum.
gerçekten bende sizin gibi düşünüyorum.keşke anneye babaya bu kadar bağlanmasak.işte böyle şeylerde sorunlar başkaldırıyor.ayrılmak istemiyoruz yanlarından.bizsiz ne yaparlar diye her gece düşünmekten deliriyorum resmen.evet evlendikten sonrada gelip gidicez onlar gelecekler yanımıza ama eskiyle yeni aynı olmuyor işte.şimdilerde hep yanyanayız her gün onlarla berbaberiz ama evlendikten sonra bunlar mümkün olmayacak.her dakika her saat yanında olmayacaklar.düşündükce çok bunalıyorum çok.allah onları bizim başımızdan eksik etmesin.hep yanımızda arkamızda olsunlar.amin.

size malesef yardımcı olamadım aksine içinizi şişirdim.çünkü aynı problemler bende de var.kendim atlata bilseydim sizede teselli verirdim.

ailenden ayrılmak elbette zor,mühim olan sevdiceğinle musmutlu olman