Boşverin, ben hayatta hep bana bişeylerin çok görülmesine alışığımdır.Benim gibi hisseden insanların olduğunu bilmek, aslında uğraşırsam bu cehennemden çıkabileceğimi bilmek iyi geldi tabi.Hepsine ayrı ayrı teşekkür borçluyum.
Öyle düşünme. Niye alışasın? Alışma da zaten.
Herkes güzel yaşamayı hak ediyor.
Keşke imkanlar farklı olsa da çalışmak istediğinizde alacağınız maaşla rahat rahat kreşe de verebilseniz bebeğinizi.
Sanırım bu ülkede çocuğunuza bakacak bir yakınınız yoksa enaz 3-5 bin getirisi olan bir işe sahip olmak lazım ki bakıcı veya kreş imkanı sağlanabilsin.
Bazen çalışan/çalışmayan kadın konularında kavga çıkıyor :)
Evet çalışanın kadının ev hanımına göre 2 kat iş yükü var. Hem işte hem de evde yoruluyorlar.
Ama dışarı çıkmak,çalışmak insanı rehabilite eder. Hele de çalışmaya alışkın bireyler evde bütün gün çocukla duramaz. İçine kapanır,sıkılır.
Evcimen bir tip olmasaydım iki çocukla ben de kafayı yerdim evde.
Mesela eşim dün sabah 7 gibi çıktı. Gece 3 civarı eve geldi. Sabah 6:30 da tekrar gitti.
Korkunç bu bence. İnsanlık dışı. Ne zaman gelecek belli değil.
Şimdi ben bu adamdan ev süpürmesini bekleyemem ki.
Zaten şaftı kaymış.
Ama sizin durum farklı. O kadar ağır bir işi yokmuş. Size destek olmak zorunda.
Zamanı geldiğinde kamburunuzu sırtınızdan atın düzelme olmazsa.
Sabırlı olun. 1 yaşından sonra daha iyi olacak her şey. 2 yaşından sonra huysuz bir çocuk değilse daha da güzel olacak.
Benim küçük kızım 27 aylık sayılır. İnan ki son bir kaç aydır ne yediğimi anlıyorum.
Sofradan hep yarı aç yarı tok kalktım.
Dışarıda yemek olayı saçmasapandı zaten.
2-3 defadır keyif almaya başladım ondan da.
Sıcak yemek hayal olmuştu resmen.
Bebekle hayatınız düzene girecek,her şey daha güzel olacak.
Ama eş kişisi ile bilemem. O da size bağlı.