bundan 3 yıl önce benim görüp begenmemle bu eve tasındık.zamanla cevreyi tanımaya calısıyordum ki o cıktı karsıma.onu ilk gördüğüm an işte bu dedim.üstelik karsı komsumuzdu.benim odam onların salonuna bakıyor.ilk baslarda ben ona bakıyordum o benim farkımda degildi.daha sonraları onunda ilgilendiğini gördüm.yaz oldugu için herkes saat 3e 4e kadar balkonda oturuyordu.o salonda perdeyi acıp bana bakıyordu bu bakısmalar 1 yıl sürdü.ben davranıslarından cesaret almıstım ve acılmak istiyordum.onunla dısarda karsılasaıyorduk onun için tlf numaramı ona bir sekilde vermem gerekiyordu.bir gece numaramı yazıp arabasının aynasına yapıstırdım.sabaha kadar onun bekledim.tepkisini merak ediyordum.sabah her zamanki gibi evden cıktı aynada notu görünce soka girdi direk bizim eve baktı.sonra gitti.beni 3 ay aramadı sonra bir gece slm yazmıs.msjlastıktan sonra neden daha önce aramadın dedim o da senin olduguna emin olmam gerekiyordu dedi.biz bununla sürekli telde msnde falan görüşüyorduk beni calıstıgı bankadan arıyordu.bu cok hosuma gidiyordu.1-2 kez görüştük.ailesi ortak komsumuza bizim hakkımızda sorular sormus.ben mutluluktn ucuyordum ciddi düşünüyor diye.daha sonra yas farkı sorun oldu ailesi tepki gösterdi.ben tanıstıgımızda okuyordum o ise banka müdürü.bunu sorun yaptılar.arada statü farkı varmıs.olmadı.günlerce evden cıkmadım.cok üzüldüm.gecen gün komsumuz o evleniyor dedi yıkıldım resmen ben unuttugumu sanıyordum ama yanılmısım.hemen aradım dogru mu söyledikleri evleniyormussun dedim.evet dogru ama sadece ailem istediği için dedi.onu görmemek için evden uzaklasıyorum.ama her gördüğümde unutmadıgımı ve de unutamayacagımı anlıyorum.tek istegim evlendiği kişi onu mutlu etsin ama ailesini bir gün bile sevip saymasın.mutlu etmesin.onu hala cok seviyorum ama elimden birsey gelmiyor.