Evli ablalara özellikle sorum olacaktı...

depresyonnn

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Ağustos 2009
562
1
96
39
Diğer
Sizlerden bir kaç nasihat almak almak istiyorum.

Ben nişanlıyım ama zaman zaman evlilikletn korkuyorum, mutlu olurmuyum? sorusu sürekli kafamda. Nişanlım iyi biridir fakat bazen yaptıkları hoşuma gitmiyor o anda bırakmak geliyor içimden, ama hem ona muhabbet besliyorum hemde bitirince pişman olabileceğimi düşünüyorum. Ya zaman zaman gelgitler yaşıyorum işte... Ama hep dua ediyorum, Rabbim her zaman hayırlısını ver diyorum.

Asıl sormak istediğim evlilik öncesi böyle soruların kafaya takılması normalmidir?

Yani insan zaman zaman karamsarlığa düşebilirmi, şimdi ben nişanlım için bazı şeyleri feda edicem, bazen değermi diye soruyorum kendime. Yani bu aralar çok karamsarım sizce bu durum normalmidir?

Rabbime teslim olup bu yolda ilerlemelimiyim, yoksa şüphelendiğim noktaların üzerinde çokmu durmalıyım?
Yani evlenmek için beni mutlu edeceğine inanmış olmammı gerekiyor, "seni mutlu edicem" diyor ama buna inanmalımıyım...
 
feda edeceğin şeylere de bağlı aileni, okulunu, mesleğini feda etmede. gelgiteri tartışmaları bizde yaşadık bişekilde halloldu. evlendikten sonra kalmadı.
 
Okulum çoktan bitti ve çalışıyorum ama istediğim meslek değil tabi, yani evlenmesemde burada çalışmayı düşünmüyorum, şimdilik evlenene kadar idare etmeyi düşünüyorum. Ailemde de sorun yok, damatlarını seviyorlar, tek üzüldükleri nokta uzağa gidecek olmam (hemde baya uzağa) ama ona da annem kendini alıştırdı gibi.. Bu da benim için bir fedakarlık gibi geliyor bana...
 
öncelikle kaç senedir tanıyosunuz birbirinize hoşuna gitmeyen harketleri ne mesela....
evlilik gibisi yok sevdiğin insanla ömür boyu beraberlik yaşıcaksın varmı ötesi ..
mutlaka sıkıntılar olucaktır ama bunlarıda birlikte atlatıcaksınız onun için evlilikten korkma derim ben...

yinede emin olmadığın sürece evlenme halen aklında soru işaretleri varsa bunları nişanlınla konuşun ve çözmeye çalışın...

burda bende daha tecrübeli bayanlarında güzel nasihatları olacaktır hepsini ölç tart doğru kararı vermeye çalış..

hakkında hayırlısı....
 
'Kafanda hiç şüphe kalmasın onunla konuş bence sakın mutlu edicem diyip geçiştirmesine izin verme böyle böyle aklıma takılıyo de açıkça konuşmalısın kafada soru işaretleri varken onlardan kurtulmadan için rahat etmez'

Dedi annem ileteyim dedim çok ısrar etti..Hakkında hayırlısı cnm
 
Birbirimizi 1 senedir tanıyoruz, ama şu da varki evlenmeden insanın birbirini tanıyacağına inanmıyorum. Çünkü etrafımda birçok insan var 3 hafta görüşmeyle evleneni bilirim çok mutlular, ama 6 yıllık birlikteliği olna bir çift ayrılma aşamasında...
Hoşuma gitmeyen karakteri şu, işleri bazen çok yoğun oluyor ve 1 gün boyunca aramıyor beni, bende hep ikaz ederim "işi varsa ara" derim ama hep başa dönüyoruz, çünkü bu konuda çok rahat. Kızdığım zamanda haber verecektim ama sen önce davrandın diyor. Böyle acaba evlendiğimizde de akşam eve geç geleceği zaman haber verirmi? diye düşünüyorum.Ben uzağa gidicem ve orada iş bulmam zor gibi görünüyor, dolayısıyla evde olucam, acaba ilgisiz davranırsa ne yaparım, kime derdimi anlatırım diye düşünüyorum, Yanımdayken çok iyiyiz, sevdiğini de çok belli ediyor, her zaman söyler "ben seni aramadığım zaman sevmediğimi düşünme" diye. Ama ne bileyim...Bazen ihmal edildiğimi düşünüyorum.
 
Hep konuşuyorum hatta bazen artık üzerine çok gittiğimi düşünüyorum, çünkü o benden hiç şikayet etmiyor, ben hep şikayet ediyorum.
Geçen "benimle ilgili sorunun varmı" diye mail attım, hiç cvp vermedi. Bende çok kızdım neden cvp vermedin diye. Sonra diyoki "yok olmayan bişeyi nasıl söyleyeyim" e yok demesi çok mu zor...
 
Bir yakınımız aracılığıyla tanıştım, şuan aynı şehirlerde değiliz...
Sanırım evlenene kadar da aynı şehirde yaşamayacağız...
Son geldiğinde hayatımın en güzel günlerinden birini yaşattı diyebilirim, ben söylemeden çok istediğim bi yere götürdü ve yapmak istediklerimi yaptık.
Ama bu günlerde böyle hissediyorum, bide nişanlanacağımız zaman her istediğimi aldı fakat bir kelimesi hep aklımdadır.
"Benden maddi anlamda çok fazla bişey bekleme" demişti...Ben zaten maddi olarak onlara yük olmadımki zaten.
 
Hadi amaa, bir sürü evli abla var, hatta nişanlı olanlarda var, sizler ne düşünüyorsunuz.
Tüm erkeklermi böyledir?
Yani bu yaşadıklarım olası şeylermi?
Yoksa olağanüstümü, yani mutluluğuma engel olurmu?
 
Okulum çoktan bitti ve çalışıyorum ama istediğim meslek değil tabi, yani evlenmesemde burada çalışmayı düşünmüyorum, şimdilik evlenene kadar idare etmeyi düşünüyorum. Ailemde de sorun yok, damatlarını seviyorlar, tek üzüldükleri nokta uzağa gidecek olmam (hemde baya uzağa) ama ona da annem kendini alıştırdı gibi.. Bu da benim için bir fedakarlık gibi geliyor bana...
canım uzağa evlenen o kadar insan var ki...kız evladı yuvadan uçup gidiyor işte, bu böyle. ailesi de o şehirde mi? önemli olan ailesinin ve onun seni yalnız bulup ezmeye kalkışmaması. işi varken aramaması mailine cevap yazmaması problem değil. benim eşim de ara sıra yapardı bunu. hele ki ben çalışmayı bırakmıştım, bütün ilgim onun üstündeydi. o bi cevap yazmadığında aklıma bi ton soru işareti gelirdi. o zamanlar büyütürdüm ama şimdi çok saçma geliyor. büyüklerimiz nişan dönemini uzatmayın derler, çünkü şeytan evliliği hiç sevmez ve araya devamlı fitne sokar. bu dediklerin problem edilecek şeyler değil aslında, ama daha büyük sıkıntılarınız varsa bilemem. çözmeden evlenmek olmaz. evlilik nasip işi. melek gibi adamdır evlenince şeytana dönebilr, yada tam tersi. kimsenin iç yüzünü bilemeyiz.

 
erkekler kavun olsaydıda koklayıp alsaydık keşke kaydirigubbakcemile3 ama değil.. genelde hep derlerki erkekler de bizim için söler hatta.. köprüyü geçene kadar... şuan kahvekoliğin de dediği gibi şimdi melektir ama sonra şeytan olur yada tam tersi bunu bilemeyiz.. biraz şans.. bunu en iyi sen analiz edersin çünkü onun yanındasın konuşmalarından bakışlarından az çok keşfedebiliyosundur bazı şeyleri.. nişanlılık dönemi çok önemli.. çok aceleci olma ama nişanlılık dönemini de çok uzatma.. rabbim hakkında hayırlısı ne ise onu versin ..:Saruboceq:
 
mutluluk evlilikte her iki kişiye de bağlıdır...

siz şartlanıp sürekli kaygılı endişeli mutsuz olursanız eş adayınızda zamanla gerilip sabırsız insafsız davranabilir...
herşeyi akışına bırakın. hayatımızda evlilik kararı aldığımızda hep birşeylerden feragat etmişizdir. çok önemli bir karardır. hayatımızında bir bölümünde kalıcı değişiklikler yapar.
ben evlendiğimde hayatımda bir çok değişti... ki eşimle aramda epey fikir ayrılığı olmasına rağmen bir gün bile mutsuz olmadık. çünkü hep birbirimize saygı duyduk. ne o benim işime karıştı ne de ben onun işlerine...
evlilikler saygı hoşgörü ve aşkla sevgiyle pekiştiğinde güzeldir.
ben değil biz olduğunuzu aklınızdan hiçbir zaman çıkarmayın.
sinirlendiğinizde aklınıza sorular takıldığında konuşun. sabırla konuşun. biz eşimle tartışmalarımızı bile sarılarak yaparız. çok kızdığım kırıldığım bir konuyu tartışıcaksam boynuna sımsıkı sarılıp yüzüne bakmadan anlatırdım. evliliğin ilk ayları zordur... 6-7 aydan sonra yavaş yavaş oturur evlilikler.
mutluluğunuzun tadını çıkarın sürekli kaygılı kronik mutsuz bir eşi kimse istemez.
 
Evlilik öncesi herkesin aklında az çok korku olur?
Sorunlar varsa acaba daha büyür mü ya da başka sorun çıkar mı diye korkarsın, her şey yolunda gidiyorsa da bunda bir tuhaflık var, bir aksilik mi çıkacak diye düşünürsün..
İnsan bir şekilde kaygılanacak bir şey buluyor kendine.
Korkman ve tereddüt etmen elbette çok normal çünkü hiç bilmediğin bir hayata adım atacaksın. Bilinmeyenler de her zaman korku verir insana.
Anlattığın kadarıyla nişanlınla çok büyük problem yok aranızda.
Biz kadınlar hep daha çok ilgi bekleriz, bazı erkekler de bunu karşılayamaz.
Kişiliği öyledir, belki biraz vurdumduymazdır ya da telefonla konuşmayı sevmiyordur.
Nedenini bilemeyiz ama bu biraz öğretilebilecek bir şeydir.
Ona seni sık sık aradığında ne kadar mutlu olduğundan ve aramadığındaysa kendini kötü hissettiğinden bahset.
Umarım işe yarar. Yaramazsa da sanırım kabullenmekten başka yapacağın bir şey yok -ben buna katlanamam demiyorsan tabii-
İnşallah her şey istediğin gibi olur.
 
Çok teşekkür ederim birazda olsa rahatladım.
Evlilik gerçekten birazda şans işi, alnımıza yazılmışsa olacak başka çaremiz yok.
Ya nişanlımı çok seviyorum ama ara ara sıkılıyorum işte, gittiğim yerde çalışmamak onun iş yoğunluğundan dolayı benimle ilgilenememesi eminim zor olacak.
Bunu şimdiden biliyorum, o nedenle çok fazla hayal kırıklığı yaşamayacağım, kendime orada bazı uğraşlar bulmalıyım, yoksa çok zorlanırım.
Ne diyeyimki Allah yardımcım olsun, inşallah umduğumdan çok daha iyi geçer günlerim...
 
canım anlattıklarını okuyunca kendi durumumdan başka bişey düşünemedim ,bende nişanlıyım birlikteyken okadar iyiyiz ki,ama ayrı şehirlerde olduğumuz için malesef kısa süre birlikte olabiliyoruz,ve ayrıldığımızda sorunlar başlıyo,ben yapamıycak mıyım ? acaba bu yanlış bi karar mı,?? ben uzakta ailemden uzak napıcam??,evlenince herşeyin büyüsü kaçıcak mı? şimdi ilgili benimle ama evenince sıkılıcaz mı ? acaba doğru insan mı??? sorular sorular sorulaaaaarrr....aklım hiç boş durmuyo,düğünümde evden nasıl çıkıcağımı bile düşünüp ağlayabiliyorum resmen.ama sırf bu sebeplerden de bitirmeyi göze alamıyorum sonra,aynen bende karmakarışığım canım....yalnız değilsin.
 
bende katılabilir miyim size aynı sorun bendede var ve bu konuda heralde çok karamsarım ya da gerçekten ole ben mantıklı düşünemiorum demeye başlamıştım..senin konunu okuduktan sonra yalnız olmadığımı farkettim.. o kadar çok soru var ki aklımda keşke birisi çıksa gelse hepsinin cevabını verse diorum ama olmuo.. bende farklı bi şehire gidicem ve orda nişanlımın aileside olcak acaba tek başıma kalabilir miyim .. onlarla çok sorun yaşarmıyım die de düşünüorum hele ki burda biçok dert yananı görünce kafam daha çok karışıo..
 
nişanlılık döneminde kavga gürültü bitmiyor.
çok gelgitler yaşadık ama ayrılmayı düşünmedik.
ama ailemi bırakacağım için çok mutsuzdum.sanki aileme ihanet ediyomuşum gibi hisettim.
nişanlımada anlattım bu durumu ailemden ayrı yapamam bu nedenle evlenemeyeceğimi bile söyledim.
ama eşim herşeyime tamam dedi ve aileme çok yakın bi ev aldık orda oturuyoruz.
sende tüm sıkıntını paylaş.nelerden korktuğunu,neleri sevmediğini anlat ortak bir çözüm bulun.
nişanlıyken ne istiyorsan yaptır evliyken de yaparlar ama nişanlıyken çok daha kolay.
ayrıca sen bu adamı seviyomusun gerçekten onu da bi düşün
 
Ya seviyorum ama sanırım hatayı en başta yaptım.
Benimle birlikte heryerde yaşarmısın dedi bende evet dedim.
Bi yandan da başka şehirde olmak zorunda çünkü görevi gereği.
Benim bulunduğum yerde ikimizinde ailesi olmayacak, ama işi gereği yalnız kalacağım anları düşündükçe çok kötü oluyorum.
Ya onu da geçtim etrafımda hiç kimse bana destek olmuyor, herkes "yapamazsın, için sızlar, dayanamazsın, kafayı yersin, çok uzak gidip gelemezsin" gibi laflar ediyor.
Çook bunaldım evlenmeme yaklaşık 1 sene var ama bu sorularla nasıl devam edicem bilmiyorum, şu kabus biran önce bitsin istiyorum...
Sürekli ağlamaklıyım, agresifim, ben bişeylere sinirlenince annem çok kızıyor, üstüme geliyor boğuluyorum, bazen kurtulayım diyorum bazende dayanamıyorum.
Moralim o kadar bozukki dün gece çok ağladım, nişanlımada kıyamıyorum, çünkü gerçekten temiz kalpli biri, bizim sokakta çok kişi istedi beni ama hiçbirine ısınamadım, nişanlım yakınımda olsa kesinlikle bırakmak gibi bir düşüncem olmaz...
Çok kötüyüm çook...
 
Pardon ama siz nerede yaşayacaksınız, Afrika'da filan mı?
Evlenip ailesinden uzakta yaşamak zorunda kalacak tek kişi sen değilsin.
Neden bu kadar dert ettiğini anlayamadım.
Eşin işi nedeniyle günlerce eve mi gelemeyecek ki bu kadar dert ediyorsun?
Ben şu anda eşimin işi nedeniyle yurt dışındayım ve çok yakın görüştüğüm kimse yok.
Ama yaşıyorum ve mutluyum.
İnsanın alışamayacağı şey yok.
Bu kadar sıkıntı yapıp da üzme boş yere kendini.
Elbette insan ailesini özlüyor, en azından özel günlerde bir arada olmak istiyor ama bu dayanılmayacak bir durum değil.
Teknoloji devrinde yaşıyoruz, artık her yere uçak var.
Paran olduğu zaman yapabileceğin en uzak yolculuk bir gün sürer.
Nişanlılık dönemi güzeldir.
Böyle şeyleri düşünüp bu güzel dönemi kendine zehretme.
 
Back
X