Merak etme canım yalnız değilsin.Bende sendenim.Bende oğluma hamileyken işten çıktım ve yaklaşık 3 yıldır evdeyim.Benim de doğru dürüst kimsem yok, annem yok, ablam çok uzakta oturuyor, istediğim zaman gidemiyorum.
Bi tek dayımın kızı var, bi kaç aydır, ona gidip geliyorum.Bir de binadan bir arkadaşım var, arada ona çıkıyorum.
Ama sosyal hayat dersen sıfır, korkuyorum artık yalnız bir yere gitmeye, kendimi aptal gibi hissediyorum. Çalışmak istiyorum , iş bakıyorum, iş yok. Çocuğu kreşe vermek istiyorum, ama hergün kötü bişey duyuyorum korkuyorum.
Kısacası bende patlamak üzereyim.Para da yok ki, biniyim taksiye, gidiyim bir alışveriş merkezine alışveriş yapıyım.
Onu da geçtim, markete gidip gönlümce her istediğimi alıyım.
Anlayacağın yalnız değilsin.