Piskolojim alt üst oldu o kadar huzursuzum ki yardımınıza fikirlerinize çok fazla ihtiyacım var.
25 yaşındayım. Üniversite mezunuyum 2 yıldır kpss çalışıyorum başarılı olamıyorum. İş arıyorum olmuyor. Bu yaşıma kadar sevdiğim, sevildiğim her şey güzel olan bi ilişkim olmadı(çok fazla ilişkim oldu) ama hiç birinde dengeyi kuramadım benim çok sevdiğim kişiler üzdü amacı başka oldu, beni çok sevenlerde ben hep bi kusur buldum her ne kadar kendimi zorlasamda sevemedim.
Yaşadığım kültür de 25 yaş artık evliliğin zamanının geldiğini düşündükleri bi yaş. Piskolojik baskıyı tahmin edebiliyorsunuz.
Yaklaşık 6 ay kadar önce sosyal hesaptan birisi ile tanıştım. İşte dedim yıllardır ben bunu beklemişim her anlamıyla istediğim şeyler onda var. Zor bi karekteri rahat olamıyorum bi erkeğin ilgisizliği güvensiz birisi olması vs bunlara sabırlı olamam ama bu kişi hiç öyle değildi. Benimle tanıştığı günden itibaren asla bi yalan bi açık görmedim her şeye çok özen gösterdi sadakati ilgisi saygısı sevgisi muhabeti çok güzeldi akıllı nerde ne konuşacağını bilen biriisiydi ayaklarım yerden kesildi resmen taaki ilk karşı karşıya gelene kadar kafamda oluşturduğum o profili karşımda göremedim.
Çekingen, sesiz, özgüvensiz, bakımsız denebilecek kadar özensiz giyimli, oturuşu, duruşu, bakışı vs hiç bir şey beni çekmedi etkilenmedim çok üzüldüm o gün içim burkuldu yanındayken. Ama uzakta da olunca kafam allak bullak oldu bi türlü tam anlamıyla çözemiyordum onu. Ayda bir görüştük 6 ay boyunca tereddütlerle geçirdim ilk aylar telefondan çok iyi anlaştığımız güzel muhabet ettiğimiz için hoşlanıyordum mutluydum ama onunla her görüşmemde bi şey eksildi çünkü çok bakımsız geldi yanıma ben gösterişli sayılabilecek birisiyim önemlidir böyle ayrıntılar benim için ter kokusundan tutun özensiz eskimiş kalitesiz giyinmeler bi Cafe ye girince kasılarak oturmalar ve sessiz duruşlar vs böyle böyle kafamdaki karizması yok oldu.
Bu zaman aralığında sabır gösterdim ufak ufak değiştirdim onu kırmamaya özen göstererek daha güzel giyinebileceğini ima ettim giyimi tarzı vs değişti gayet iyi oldu son buluşmada tanıyamadım hatta parfüm, kıyafet vs beğendiğim şeyleri hediye ettim. (parası yok değil polis ve ailesiyle yaşıyor)
Gelelim meseleye ben bu insanla çok mutlu oldum aslında başlarda ruhen kafa yapısı olarak ruh ikizimi bulduğumu düşündüm (ya da ben kafamda o profile soktum onu) bilemiyorum.
Karekteri bu devrin erkeklerine oranla çok iyi bu kadar zamanda anlayamazsın diyeceksiniz yeterince tecrübem oldu ve onu da çok denedim ama hiç çizgisini bozmadı benimle evlenmek istiyo(dediğim gibi çok iyi anlaşıyoruz çünkü oda bunun farkında)
Ama ben artık başlardaki gibi değilim içim içime sığmıyor modum yok
böyle yürümesi duruşu rahatsız ediyor ne yapayım sizce?? Evlilik için anlaşmak çok daha önemli mi? Yoksa hep böyle heyecan dolu olmam mı gerekli??
Birde olumlu yönleri belirteyim, çok sadık, asla yalan söylemez (şimdiye kadar görmedim) bana yaklaşımı niyeti tam da istediğim gibi (ciddi çünkü belirsiz ilişkiler yaşayamıyorum) benimle evlenmek için her türlü fedakarlığa hazır ve katlanıyorda, efendi, ağzı bozuk değil. olayları, yönetebilen akıllı mantıklı biriisi. Sorun olduğunda anlatıyor ve dinliyor yapıcı. Aile yapımız kültürümüz aynı. Hayattan beklentilerimiz aynı evinde eşiyle ailesiyle mutlu olmayı isteyen bundan zevk alan bi karekter.
Sonuç olarak ben bu insanla anlaşıyorum, mutlu olmam için emek veriyor, yakınlaştığımızda ki bunu özellikle yaptım nasıl hissedicem diye içimin almaması gibi bi şey olmadı gayet arzuladım sorun olmadı.
Evlilik nasıl bi şey bilmiyorum gençlik heveslerine kapılıp heyecan aşk diye cahilce kararlar almaktan korkuyorum nolur bana bi şeyler diyin bi akıl fikir verin.
Teşekkür ederim şimdiden.
25 yaşındayım. Üniversite mezunuyum 2 yıldır kpss çalışıyorum başarılı olamıyorum. İş arıyorum olmuyor. Bu yaşıma kadar sevdiğim, sevildiğim her şey güzel olan bi ilişkim olmadı(çok fazla ilişkim oldu) ama hiç birinde dengeyi kuramadım benim çok sevdiğim kişiler üzdü amacı başka oldu, beni çok sevenlerde ben hep bi kusur buldum her ne kadar kendimi zorlasamda sevemedim.
Yaşadığım kültür de 25 yaş artık evliliğin zamanının geldiğini düşündükleri bi yaş. Piskolojik baskıyı tahmin edebiliyorsunuz.
Yaklaşık 6 ay kadar önce sosyal hesaptan birisi ile tanıştım. İşte dedim yıllardır ben bunu beklemişim her anlamıyla istediğim şeyler onda var. Zor bi karekteri rahat olamıyorum bi erkeğin ilgisizliği güvensiz birisi olması vs bunlara sabırlı olamam ama bu kişi hiç öyle değildi. Benimle tanıştığı günden itibaren asla bi yalan bi açık görmedim her şeye çok özen gösterdi sadakati ilgisi saygısı sevgisi muhabeti çok güzeldi akıllı nerde ne konuşacağını bilen biriisiydi ayaklarım yerden kesildi resmen taaki ilk karşı karşıya gelene kadar kafamda oluşturduğum o profili karşımda göremedim.
Çekingen, sesiz, özgüvensiz, bakımsız denebilecek kadar özensiz giyimli, oturuşu, duruşu, bakışı vs hiç bir şey beni çekmedi etkilenmedim çok üzüldüm o gün içim burkuldu yanındayken. Ama uzakta da olunca kafam allak bullak oldu bi türlü tam anlamıyla çözemiyordum onu. Ayda bir görüştük 6 ay boyunca tereddütlerle geçirdim ilk aylar telefondan çok iyi anlaştığımız güzel muhabet ettiğimiz için hoşlanıyordum mutluydum ama onunla her görüşmemde bi şey eksildi çünkü çok bakımsız geldi yanıma ben gösterişli sayılabilecek birisiyim önemlidir böyle ayrıntılar benim için ter kokusundan tutun özensiz eskimiş kalitesiz giyinmeler bi Cafe ye girince kasılarak oturmalar ve sessiz duruşlar vs böyle böyle kafamdaki karizması yok oldu.
Bu zaman aralığında sabır gösterdim ufak ufak değiştirdim onu kırmamaya özen göstererek daha güzel giyinebileceğini ima ettim giyimi tarzı vs değişti gayet iyi oldu son buluşmada tanıyamadım hatta parfüm, kıyafet vs beğendiğim şeyleri hediye ettim. (parası yok değil polis ve ailesiyle yaşıyor)
Gelelim meseleye ben bu insanla çok mutlu oldum aslında başlarda ruhen kafa yapısı olarak ruh ikizimi bulduğumu düşündüm (ya da ben kafamda o profile soktum onu) bilemiyorum.
Karekteri bu devrin erkeklerine oranla çok iyi bu kadar zamanda anlayamazsın diyeceksiniz yeterince tecrübem oldu ve onu da çok denedim ama hiç çizgisini bozmadı benimle evlenmek istiyo(dediğim gibi çok iyi anlaşıyoruz çünkü oda bunun farkında)
Ama ben artık başlardaki gibi değilim içim içime sığmıyor modum yok
böyle yürümesi duruşu rahatsız ediyor ne yapayım sizce?? Evlilik için anlaşmak çok daha önemli mi? Yoksa hep böyle heyecan dolu olmam mı gerekli?? Birde olumlu yönleri belirteyim, çok sadık, asla yalan söylemez (şimdiye kadar görmedim) bana yaklaşımı niyeti tam da istediğim gibi (ciddi çünkü belirsiz ilişkiler yaşayamıyorum) benimle evlenmek için her türlü fedakarlığa hazır ve katlanıyorda, efendi, ağzı bozuk değil. olayları, yönetebilen akıllı mantıklı biriisi. Sorun olduğunda anlatıyor ve dinliyor yapıcı. Aile yapımız kültürümüz aynı. Hayattan beklentilerimiz aynı evinde eşiyle ailesiyle mutlu olmayı isteyen bundan zevk alan bi karekter.
Sonuç olarak ben bu insanla anlaşıyorum, mutlu olmam için emek veriyor, yakınlaştığımızda ki bunu özellikle yaptım nasıl hissedicem diye içimin almaması gibi bi şey olmadı gayet arzuladım sorun olmadı.
Evlilik nasıl bi şey bilmiyorum gençlik heveslerine kapılıp heyecan aşk diye cahilce kararlar almaktan korkuyorum nolur bana bi şeyler diyin bi akıl fikir verin.
Teşekkür ederim şimdiden.
bende mükemmeli beklemiyorum ama beni tatmin edici bi özellik istiyorum içime sinsin istiyorum aslında çirkin biriisi değil zaten tam anlamıyla beğenmediğim birisi gelse bunu bilirim olmaz derim ama bu insanda eksiklikler var. 
