Diğer konularınıza da baktım, malesef ben sadece eşim evde olmayınca girebiliyorum. Yazdıklarımı görse kesin kıyameti koparır o yüzden nasıl dertleşiriz bilmiyorum. Malesef yanımda ne annem var ne babam ne bir arkadaşım o yüzden bende buraya girip yazıyorum.
Senle yaşlarımızda aşağı yukarı aynı, ve ben de 3 senelik evliyim. Yurtdışında doğup büyüdüm doğuya gelin geldim eşimin mesleğinden dolayı türkiyede yaşamaya karar verdik. Ama daha ilk günden pişman oldun. Alışma süreci tanıma süreci derken 3 yıldır 2 günde bir haftada bir kavgalarımız oldu. Eşimin kıskançlığı yüzünden facebookum falan ne varsa kapattım kavga çıkıyor diye. Şimdi yapayalnızım. Hafta sonları kendi annesigile gidiyoruz sadece tek sosyalleşmemiz bu. Annesiylede anlaşamıyorum, kadın beni kendisi gibi yapmaya çalışıyor herşeye karışıyor kiloma giyinmeme laf ediyor. Eşim kızsada huyundan vazgeçmiyor... Anlatacak o kadar çok şey var ki hatırlamak bile istemiyorum.
Katlan diyorum kendi kendime geçecek diyorum geçmiyor yine abuk subuk şeyler yüzünden kavga çıkıyor.
En son kendi yaptıkları bir yemeğin nasıl yapıldığını unuttum diye kavga ettik. Zorlanıyorum yemekleri farklı. Ancak iki defa yapmışızdır, bizim usullere aklım gidiyor. Bir türlü öğrenemedin diye bağırıp çağırdı ağlattı beni ayrı yattık. Evlenmeden önce ben yemek yapmayı bilmiyorum deyince evi bok götürsün yeterki yanımda ol diyordu. Benim eşimde sürekli anneme laf atar çünkü annem onla evlenmeme karşı geldi. Bende onun annesinden soğudum. Kafamı duvarlara vuruyorum "keşke evlenmeseydim" keşke uğraşmasaydım. Ben uğraşmasam zaten ayrılıp gidecektik. Sanırım şansımı çok zorladım