Merhaba hanımlar.3 aylık bir oğlum var.memleketim ve yaşadığımız yerler farklı.5 saatlik mesafede çok da uzak değil aslında.
Dogumumu memleketimde ailelerimizin olduğu yerde yaptım.doktorumda memleketimdeydi cunku.40 ı çıkana kadar annem de kaldım.sonra evime geçtim.kolik bir oğlum olduğu için tek yapamadım.kimsem yok.tekrar ailemin yanına geldim.15 gün kalıp evime döndüm.bu sefer oğlum bronşit oldu ve tekrar gelmek zorunda kaldim.haftaua inşallah tekrar gidicem evime.cok özledim evimi duzenimi.
Asıl konuya gelecek olursak.bu dönemde eşimle çok çok ayrı kaldık.hafta sonlari gelip gitti ama arkadaş gibiyiz.ben sanki soğudum eşimden.nedenini bilmiyorum...cok iyidir evine düşkündür çok şükür ama içimde anlamını bilmediğim bir soğukluk var...
Evli gibi hissetmiyorum kendimi.sanki sadece çocuğumla kendim varmışım bu hayatta.esimi insan olarak seviyorum.seviyorum da aşık mıyım bilmiyorum.eski heyecanımız kalmadı.ona baktığımda eskisi gibi çarpmıyor kalbim heyecanlanmiyorum. Ki biz sadece 1 yıllık evliyiz

neden böyle hissediyorum.boyle hissetdikçe kendimsen de nefret ediyorum.kendimi suçluyorum.bu duygularımı ona açmalı miyim ? Mutsuzluğumu paylaşmalı miyim.? Eski bizi özlediğimi şöylemeli miyim?
Lütfen yargılamadan yazın.bana destek olun...
Teşekkür ederim okuduğunuz için...