- Konu Sahibi evliveyorgun
- #1
2,5 yıl bitti. Burada da yazdığım kavgalı gurultulu kusmeli ağlamalı 2,5 yıl. Ayrılığın eşiğine gelip de oradan dondüğümüz evliliğimde son durum şu: konuşmuyoruz.
Artık konuşmamak için kavga etmemize bile gerek yok. Nerde ise 1 aydır devam ediyor bu durum. Eve girdiğimiz andan itibaren sanki diğeri yok gibi davranıyoruz ikimizde. Zorunlu ekmek al, su eksik dışında nerde ise hiç konuşmuyoruz. Benim dayanamayıp gidip ona yaklaşma çabalarımda bitti. Çunku artık içimden gelmiyor. Onun için zaten çok bişey değişmiş değil. Hatta belki sürekli ısrarlarımdan kurtulduğu için mutlu.
Ama ben mutlu değilim. Bu sessizlık, bu gerginlik içimi kemiriyor. Resmen incitiyor bu hal beni. Yastığa başımı koyar koymaz gözyaşlarım akmaya başlıyor. Artık ona gostermiyorum bile ağladığımı, umursamıyor zaten.
Çok yoruldum.... Bitti diyecek cesareti bulamadığımızdan mı yoksa; sürdürebilecek kadar sevgimiz kalmadığından mı bilemem ama, çok çaresizim...
Artık konuşmamak için kavga etmemize bile gerek yok. Nerde ise 1 aydır devam ediyor bu durum. Eve girdiğimiz andan itibaren sanki diğeri yok gibi davranıyoruz ikimizde. Zorunlu ekmek al, su eksik dışında nerde ise hiç konuşmuyoruz. Benim dayanamayıp gidip ona yaklaşma çabalarımda bitti. Çunku artık içimden gelmiyor. Onun için zaten çok bişey değişmiş değil. Hatta belki sürekli ısrarlarımdan kurtulduğu için mutlu.
Ama ben mutlu değilim. Bu sessizlık, bu gerginlik içimi kemiriyor. Resmen incitiyor bu hal beni. Yastığa başımı koyar koymaz gözyaşlarım akmaya başlıyor. Artık ona gostermiyorum bile ağladığımı, umursamıyor zaten.
Çok yoruldum.... Bitti diyecek cesareti bulamadığımızdan mı yoksa; sürdürebilecek kadar sevgimiz kalmadığından mı bilemem ama, çok çaresizim...