Evliligin ilk zamanlari icin tavsiye

Toplu halde cevap vereceğim kuzucuklar, yazan ve fikir beyan eden herkese teşekkürler :)
Beklentilere deginilmis, acik konusmak gerekirse, su durumda nisanlilikta olduğundan daha düşkün bana, Allah nazarlardan saklasın. İlgisi sevgisi cinselligi gayet istedigim gibi, hatta beklentilerimin üstünde, ama cicim aylarindayiz, o yüzden bunlar normalidir diye düşünüyorum.
Asil anormal olan benim nadir de olsa fevri davranislarim. Bunlari da simdiye kadar hep anlayışla karşıladı. Misal iki kere sesimi yükseltmiştim ona karsi (araba kullanırken, malligima verin) o bi kere bile sesini yükseltmedi bana karsi.
Biraz düşündüm de, sanirim benim bu dengesiz hallerimin iki sebebi var, başlıyorum:

1. Bekarligim cok rahat gecti, gezmeme tozmama hic karisan olmadi. Bende kendi kafasina göre takilan biriydim hep, kendi kararlarını kendi veren falan gayet hür gayet bagimsizca. Eşimde yıllardır kendi işini kendisi görmüş, baskın bir karakter. Ee haliyle iki cambaz bir ipte olmuyor. Sanırım burda tökezliyorum bazen, çoğunlukla ortayi bulsakta.

2. Buda apayri bir konu. Ayri bir konu olma potansiyeli var kesinlikle sjjj. Annem. Sagolsun canim anam sanki tek kizi benmisim gibi (2 kizi daha var ve yakinindalar) evlenmeden önce ve evlendikten sonra "ben sensiz naparim, cok özledim, doyamadim sana" deyip duruyor. Ve ben fark etmesem de bu beni vicdanen cok rahatsiz ediyor. Genel itibariyla aramiz cok iyidir, arkadas gibiyizdir. Ama sadece benimle değil, tüm kizlariyla böyle. Fakat bana sanki evden kaçmisim, ailemi terk etmisim gibi muamele yapıyor. Anne öyle deme dedim mi de aman sende sakadan anlamıyorsun oluyor. Öyle iste kizlar. Annem bu huyundan vaz geçmeyecek biliyorum çünki ne zaman bir aday belirse, evlenme olasiligim artsa böyle konuşur dururdu. Sanirim bu durum beni esime karsi hircinlastiriyor olabilir. Ay cok sacma dimi? Evet, cok sacma.
 
İki açıdan değerlendirebilirim meseleyi.

Birincisi kadınlar ne kadar güçlü olursa zamanla erkekler nasılsa halleder, nasılsa alınmaz vs gibi yaklaşıp umursamamaya başlıyorlar.

İkincisi ise bir tarafın daha az sevmesinden kaynaklanıyor. Muhtemelen bu ilişkide daha az seven sizsiniz. Bazı şeylere tahammül gücünüz daha az oluyor. O da sizi elinden kaçırmamak adına saha fazla pohpohluyor.
 
Selaaam kızlar, bugünde beni sinir eden bir konuyla karsinizdayim. Uyumlu, sicakkanli biriyim, cevresiyle iyi anlasan, anlasamadiklariyla da mesafesini sınırını koruyan. Kavga gürültüden uzak durmaya, meseleleri konuşmakla halletmeye çalışılan birisi. Amma övdün sende kendini der gibisiniz, maksadim o değil. Güçlü olan yanlarim eşim karsisinda cok sık olmasa bazen zayıf kalabiliyor ve ben buna hiç ama hiç anlam veremiyorum :KK43: Trip atan, nazlanan biri değilim fakat ona karsi bazen öyle olabiliyor ortada pek sebep yokken. Yeni evliyiz, sevgililikte de nisanlilik döneminde de cok uyumlu bir cifttik, kavgalarımız pek olmazdi haliyle bende trip falan atmadim. Bunu o da ben de fark ettik ve bu beni cok rahatsiz ediyor. Kizim kendine gel, neyin tribi bu diye kendimi uyarirken buluyorum. Ha alışma süreci, olabilir mi? Bilmiyorum. Bunun aynısını yasayaniniz oldu mu evliliğin ilk dönemlerinde? Olduysa nasıl çözdünüz?
Tavsiyem, eş ailesi ile tatlı bur mesafe de ol ve hayır demeyi öğren, sınırları koru..
 
Back
X