sorunumu biraz daha detayli anlatmak istedim.. simdi ben mukemmel degilim ama en azindan esimin benden istedigi seylerin hepsini olmasada bi cogunu yerine getiriyorum..
Onu uzdugum zaman ozur diliyorum ama onda hicbiri yok.. valla bi kez copu atsin diye elimi surmedim uc gun kapida bekledi cop e kapicimizda yokki atsin..
Zamana birakmak olmuyor, kavga etmekte care degil bebegim etkileniyor.. Yatak oda yasantimiz onun istekleri uzerinde gelisiyor cunku ona eksiklik yasatmak istemiyorum, sevmedigim yemekleri o seviyor diye pisirip guzel bi sofra hazirlayim mum yakiyorum o daha ben mutfakta birseyler yaparken yemis oluyor, o evdeyken misafirlikteysem diken ustundeyim hep cunku ne zaman neye kizacagini bilemiyorum...
Ona ufak hediyeler aliyorum kesin olumsuz bi yorum yapiyor..
Dogrusu ben ben olmaktan ciktim artik ve bu beni cok mutsuz ediyor... Annesimiyim esimiyim bilmiyorum...
Bakiyorum herkez kari koca biseyler yapiyor bense tek..
Biliyorum bu sorunu cok buyuk dertmis gibi anlatmak simariklik gibi oluyor belki ama benim icin buyuk sorun bu yasim 24, 3 yillik evliyim ama evliligim yillanmis evlilikler gibi...
Bu yuzden cok pismanlik duydugum oluyor sonra kendi kendimi yiyorum.. niye evlendimki ben neden cocuk yaptimki (allah uzun omur versin) diye basliyorum kendi kendime soylenmeye...mafoldumben