Evlilik hakkında olumsuz düşüncelerim var

herhangibiri .!.:

merhabalar öncelikle

konu başlığında da yazdığı gibi evlilik hakkında olumsuz düşüncelerim var. benim annem babamdan şiddet görüyordu hep ben korku ile büyüdüm. hiç mutlu olduğumuzu hatırlamıyorum ailecek. kendimi bildim bileli sürekli kavga gürültü annem ve babam intihara kadar sürüklenmişlerdi. bir birlerine bıçak çekmeler sandalye tabure fırlatmalar falan. ben böyle büyüdüm ve her evliliğin böyle olacağı düşüncesini atamıyorum aklımdan. 2 ay öncesine kadar evliliği hiç düşünmüyordum bile taa ki 1 ay önce çok seveceğim biri ile tanışıncaya kadar. kendisi çok iyi bir insan onu aşırı derecede seviyorum ama her evlilik deyişinde tüylerim diken diken oluyor. istemeye geleceğiz, nişanlanırız 2 seneye evleniriz vs vs diyor ama ben sevinemiyorum bile... o da bunu fark etti tabi sürekli kızıyor hatta bi ara sen benimle gönül mü eğlendiriyorsun demişti böyle bir durumda olan ve evlenen ablalarım varsa yardımınızı bekliyorum bu korkudan nasıl kurtulabilirim lütfen yardımcı olun

Genişletmek için tıkla...

herhangibiri .!.:

merhabalar öncelikle

konu başlığında da yazdığı gibi evlilik hakkında olumsuz düşüncelerim var. benim annem babamdan şiddet görüyordu hep ben korku ile büyüdüm. hiç mutlu olduğumuzu hatırlamıyorum ailecek. kendimi bildim bileli sürekli kavga gürültü annem ve babam intihara kadar sürüklenmişlerdi. bir birlerine bıçak çekmeler sandalye tabure fırlatmalar falan. ben böyle büyüdüm ve her evliliğin böyle olacağı düşüncesini atamıyorum aklımdan. 2 ay öncesine kadar evliliği hiç düşünmüyordum bile taa ki 1 ay önce çok seveceğim biri ile tanışıncaya kadar. kendisi çok iyi bir insan onu aşırı derecede seviyorum ama her evlilik deyişinde tüylerim diken diken oluyor. istemeye geleceğiz, nişanlanırız 2 seneye evleniriz vs vs diyor ama ben sevinemiyorum bile... o da bunu fark etti tabi sürekli kızıyor hatta bi ara sen benimle gönül mü eğlendiriyorsun demişti böyle bir durumda olan ve evlenen ablalarım varsa yardımınızı bekliyorum bu korkudan nasıl kurtulabilirim lütfen yardımcı olun

Genişletmek için tıkla...

aprilgirl .!.:

Merhaba canım..Öncelikle ailenin yaşadığı bu olaylar çok üzücü..Ben senin aksine çok mutlu bir aile ortamı içerisinde büyüdüm ailemin durumu allaha şükür iyiydi her isteğimiz hemen alınırdı abimle bizim(tabi buna rağmen şımartmamak için bekletirlerdi iyiki de oyle yapmışlar:)Annemle babamı hiç kavga ederken görmedim mesela ben.Ama buna rağmen tamamıyla evlilikten korkan biriydim evlilik bana çok uzak bi düşünceydi hatta kendimi evliyken düşündüğümde tüylerim ürperiyordu inan.Tek derdim meslek sahibi olup kariyer yapmak ve çok iyi yerlere gelmekti ki öyle de oldu..Şimdi 27 yaşındayım ve evleneli 3 yıl kadar oluyor.Evlendiğim için hiç pişman olmadım önemli olan doğru insanı bulmak ve doğru zamanda olmak,buna gerçekten hazır olmak..Senin için her şeyin hayırlı olmasını diliyorum canım..(Biraz uzun oldu ama )

Genişletmek için tıkla...

denizbhrm .!.:

Merhaba canım öncelikle seni çok iyi anlıyorum ben de aynı ortamda büyüdüm şiddet kavga küfür bir evlilikte olmaması gereken ne varsa ailemin evliliğinde vardı bu arada sevgilinin böyle üstüne gelmesine çok ama çok kızdım bir daha istemeye geleceğiz 2 seneye evleniriz falan dedi mi ''Bırak da biraz zamanlamayı ben de düşüneyim'' diye tersle,ağırlığını koymazsan aileninki gibi evliliğin olur.
Sana şiddetle bir psikiyatriste görünmeni öneriyorum başka türlü için rahat ve mutlu evlenemezsin ben psikoloğa gittiğim halde evliliğin eşiğinden döndüm bana deli gibi aşık adamı terkettim inan bu iş doktor yardımsız olmaz.Evlilik deyince aklıma kaynana baskılı umursamaz kocalı bir senaryo geliyor.Bana özelden yazmanı isterim hatta..
Yaşın kaç bu arada?

Genişletmek için tıkla...

herhangibiri .!.:

merhabalar öncelikle

konu başlığında da yazdığı gibi evlilik hakkında olumsuz düşüncelerim var. benim annem babamdan şiddet görüyordu hep ben korku ile büyüdüm. hiç mutlu olduğumuzu hatırlamıyorum ailecek. kendimi bildim bileli sürekli kavga gürültü annem ve babam intihara kadar sürüklenmişlerdi. bir birlerine bıçak çekmeler sandalye tabure fırlatmalar falan. ben böyle büyüdüm ve her evliliğin böyle olacağı düşüncesini atamıyorum aklımdan. 2 ay öncesine kadar evliliği hiç düşünmüyordum bile taa ki 1 ay önce çok seveceğim biri ile tanışıncaya kadar. kendisi çok iyi bir insan onu aşırı derecede seviyorum ama her evlilik deyişinde tüylerim diken diken oluyor. istemeye geleceğiz, nişanlanırız 2 seneye evleniriz vs vs diyor ama ben sevinemiyorum bile... o da bunu fark etti tabi sürekli kızıyor hatta bi ara sen benimle gönül mü eğlendiriyorsun demişti böyle bir durumda olan ve evlenen ablalarım varsa yardımınızı bekliyorum bu korkudan nasıl kurtulabilirim lütfen yardımcı olun

Genişletmek için tıkla...

herhangibiri .!.:

çok teşekkür ederim doğru insan olduğuna inanıyorum onu çok seviyorum :)


üstüme gelmesinin sebebi durumları bilmiyor olması. evlilikten korktuğumu bilmiyor her genç kız gibi benim de evlenmek için can atacağımı düşünüyor. çok duygusal birisi aslında :) önerileriniz için çok teşekkürler yaşım henüz 20 evliliğin eşiğinden dönecek kadar korkmuyorum sadece endişeleniyorum

Genişletmek için tıkla...

aprilgirl .!.:

Canım 20 yaşındasın daha ama hemen evlenmeyi düşünmüyorsunuz değil mi erkek arkadaşınla?

Genişletmek için tıkla...

mormelodi .!.:

Baban ve annenin evlilikleri sorunlu geçmiş olabilir unutma karşındaki baban değil bambaşka biri, onu iyice tanımaya bak. çok iyi biri de olabilir kötü biri de sen bunun hesabını yapacaksın. o yüzden evlilikten korkma. ha evlilikte de sorumluluklar var ve sorunlu dönemler var. sen bu yaşadığınız sıkıntıları bir ders gibi al karşına. ona göre o hayatı da gördüm de geç. kendi hayatın farklı bir yol. bu yol senin. o yüzden iyi olacak bir iş ise hiç bozma moralini.

Genişletmek için tıkla...

herhangibiri .!.:

merhabalar öncelikle

konu başlığında da yazdığı gibi evlilik hakkında olumsuz düşüncelerim var. benim annem babamdan şiddet görüyordu hep ben korku ile büyüdüm. hiç mutlu olduğumuzu hatırlamıyorum ailecek. kendimi bildim bileli sürekli kavga gürültü annem ve babam intihara kadar sürüklenmişlerdi. bir birlerine bıçak çekmeler sandalye tabure fırlatmalar falan. ben böyle büyüdüm ve her evliliğin böyle olacağı düşüncesini atamıyorum aklımdan. 2 ay öncesine kadar evliliği hiç düşünmüyordum bile taa ki 1 ay önce çok seveceğim biri ile tanışıncaya kadar. kendisi çok iyi bir insan onu aşırı derecede seviyorum ama her evlilik deyişinde tüylerim diken diken oluyor. istemeye geleceğiz, nişanlanırız 2 seneye evleniriz vs vs diyor ama ben sevinemiyorum bile... o da bunu fark etti tabi sürekli kızıyor hatta bi ara sen benimle gönül mü eğlendiriyorsun demişti böyle bir durumda olan ve evlenen ablalarım varsa yardımınızı bekliyorum bu korkudan nasıl kurtulabilirim lütfen yardımcı olun

Genişletmek için tıkla...

Yildirimgo .!.:

Merhabalar,
Evleneli 11 ay oldu, evlenmeden önce de 7 yıldır bir geçmişimiz varı eşimle. Öncelikle, düğün ve nişan zamanlarımızda hazırlıklardan, kimseyi yakından tanıma fırsatım olmamıştı, nişan ve düğün tarih aralığı kısaydı. Kendi ve eşimin ailesiyle farklı şehirde oturuoz ancak onlara 1 saat araba mesafesindeyiz. Düğün dernek geçti, ziyaretler ve aile misafir ağırlamaları başladı. Başlangıçta, daha sık biz ziyarete gidiyorduk eşimle hem ailemi hem de eşimin ailesini zaten yakın yerlerde oturuyorlar. Sonra biz davet ettik, bir gün toplaşıp yaklaşık 16 kişi 5 çocuk geleceklerini söylediler, bu da bir sıkntı değildi benim için.. Misafir ağırlamayı severim. Eşimin ailesi gelmeden önceki akşam, ben harıl harıl her yemekten ve tatlıdan 2 tepsi şeklinde yapıyordum, eltim aradı, Sorulur mu bilmem ama, ben tatlı yaptım getireyim mi, dedi, ben de abla ben bir sürü çeşit yaptım, kalırsa biz iki kişiyiz, sürüklenir, siz afiyetle yiyin ellerinize sağlık dedim.. Sonra kapattık falan ertesi gün surat beş karış şekilde, hoşgeldiniz diyorum bakmadı bile, ben de başka bir şey oldu 2 çocuğu var vesaire, hiç aklımın ucundan geçmemişti.. Benim söylememe bozulmuş, hatta kayınvalidemle altlı üstlü oturyorlar ortalığı kaldırmış yarın gelmicem diye,... Bu bir başlangıçtı..

Bir sonraki kayınvalide ziyaretinde yemek hazırlancaktı, bardakları götürüyodum, eltim beni durdurdu, onlar pistir yıkayalım öyle sofraya koyalım dedi. Ben de yıkadım götürdüm. Hiç te başka birinin evinde kusur bulmak hiç aklımdan geçmez.. Sadece o dedi diye yaptım ve bingooo kayınvalideme, bizi beğenmio pis buluyor diye söylermiş hep, (evliliğimizin ilk zamanları bunlar). Sonraları, eltim bana kayınvalidemi şikayet edip, ya da kayın validem eltimi şikayet ederek şeklinde bir dizi ziyaretten sonra, bunları öğrendim,, Ben sanırım çok safmışım, ya da insanlar çok ikiyüzlü,, Bunları bana söyleyen de Eşim, bana eltime ve kayınvalideme karşı dikkatli olmamı söylerdi, meğersem, gerçekmiş..

Ayrıca eşim bir gün tatil planımzdan bahsederken, bir anda eltim biz de aynısını yaparız ne var ki demiş ben yoktum o ortamda eşimden duyduğum kadarıyla..

Böyle böyle bu zamana kadar aslında pek takmadığım bir sürü şey oldu, ancak gerçekten hiç görüşmek istemiyorum, çünkü nasıl davranacağımı bilmiyorum görüşmemek elimde değil, eşimin ailesini ziyarete gitttiğimizde kayınvalidemlerle altlı üstlü oturduklarından mecburen görüşmek zorunda kalıyor insan, ve sürekli iğne üstünde gibiyim,, zaten hem eşimin hem de benim bir açığını bulup, onlardan malzeme çıkarmaya çalışıyor hem de herkesin içinde, eşim bile nasıl davranması gerektiğini bilmezken ben ne yapabilirim??..

Genişletmek için tıkla...