asi bir yapım var, genelde ilişkilerimde çabuk pes ettim gittim ya da dik başlılığım yüzünden bitti.
ve sıkılgan da bir yapım var, bugün çok kıymetli dediğim şey ertesi gün beni boğabiliyor.
asilik de demeyeyim de biraz özgür ruhluyum ve bana karışılmasından pek haz etmiyorum. uzun zaman yalnızdım. yalnızken problem yoktu, başıma buyruk şekilde yaşayıp gidiyordum.
ama insan yalnız da olamıyor, duygusal boşluk başlayınca, hoşlanma ve akabinde ciddi bi ilişki içinde buldum kendimi. erkek arkadaşımı gerçekten seviyorum. ama son dönem laf evliliğe gelince bende gene tedirginlikler ve ruhumda huzursuzluklar başladı.
erkek arkadaşım daha şimdiden saç rengim olsun, giyimim olsun, sosyal yaşantım olsun, ben izin vermesem de karışmaya meyilli. evlenince bu durumun vahimleşmesinden korkuyorum.
bir de evlilik söz konusu olunca bir ailenin sorumluluğu ağır, sevgililikteki gibi bir anda çekip gidebilmek söz konusu değil, bunları düşününce evliliği düşündüğümde ruhum daralıyor.
bazen hiç evlenmeyeyim diyorum ama ileride yalnızlıktan da deli gibi korkuyorum, şu anki ailemi kaybetmeden yeni bir aile oluşturmak gerekiyor diye düşünüyorum ama sorumluluk ve kısıtlanma hissini düşününce de deli gibi korkuyor ve daralıyorum.
bu çelişik durumdan nasıl kurtulabilirim ne olur yardım edin
günlerdir bunları düşünmekten uykum kaçıyor
ve sıkılgan da bir yapım var, bugün çok kıymetli dediğim şey ertesi gün beni boğabiliyor.
asilik de demeyeyim de biraz özgür ruhluyum ve bana karışılmasından pek haz etmiyorum. uzun zaman yalnızdım. yalnızken problem yoktu, başıma buyruk şekilde yaşayıp gidiyordum.
ama insan yalnız da olamıyor, duygusal boşluk başlayınca, hoşlanma ve akabinde ciddi bi ilişki içinde buldum kendimi. erkek arkadaşımı gerçekten seviyorum. ama son dönem laf evliliğe gelince bende gene tedirginlikler ve ruhumda huzursuzluklar başladı.
erkek arkadaşım daha şimdiden saç rengim olsun, giyimim olsun, sosyal yaşantım olsun, ben izin vermesem de karışmaya meyilli. evlenince bu durumun vahimleşmesinden korkuyorum.
bir de evlilik söz konusu olunca bir ailenin sorumluluğu ağır, sevgililikteki gibi bir anda çekip gidebilmek söz konusu değil, bunları düşününce evliliği düşündüğümde ruhum daralıyor.
bazen hiç evlenmeyeyim diyorum ama ileride yalnızlıktan da deli gibi korkuyorum, şu anki ailemi kaybetmeden yeni bir aile oluşturmak gerekiyor diye düşünüyorum ama sorumluluk ve kısıtlanma hissini düşününce de deli gibi korkuyor ve daralıyorum.
bu çelişik durumdan nasıl kurtulabilirim ne olur yardım edin
günlerdir bunları düşünmekten uykum kaçıyor
ailesinden vs korkuyorum karışırlar mı rahat edebilir miyim vs vs ama yaşamadan da bilemem . tek bildiğim insan sevince güzel geliyo herşey gözüne kulağına :) yalnızlık zor , çift olmak bazen yalnızlıktan da zor okuyorum buradaki arkadaşların dertlerini ama ne bileyim herkes mutsuz olacak diye de bi kaide yok . Allaha emanet kalbimiz mutluluğumuz huzurumuz :)
