Evlilik korkusu

Pelmeyin .!.:

asi bir yapım var, genelde ilişkilerimde çabuk pes ettim gittim ya da dik başlılığım yüzünden bitti.
ve sıkılgan da bir yapım var, bugün çok kıymetli dediğim şey ertesi gün beni boğabiliyor.
asilik de demeyeyim de biraz özgür ruhluyum ve bana karışılmasından pek haz etmiyorum. uzun zaman yalnızdım. yalnızken problem yoktu, başıma buyruk şekilde yaşayıp gidiyordum.
ama insan yalnız da olamıyor, duygusal boşluk başlayınca, hoşlanma ve akabinde ciddi bi ilişki içinde buldum kendimi. erkek arkadaşımı gerçekten seviyorum. ama son dönem laf evliliğe gelince bende gene tedirginlikler ve ruhumda huzursuzluklar başladı.
erkek arkadaşım daha şimdiden saç rengim olsun, giyimim olsun, sosyal yaşantım olsun, ben izin vermesem de karışmaya meyilli. evlenince bu durumun vahimleşmesinden korkuyorum.
bir de evlilik söz konusu olunca bir ailenin sorumluluğu ağır, sevgililikteki gibi bir anda çekip gidebilmek söz konusu değil, bunları düşününce evliliği düşündüğümde ruhum daralıyor.
bazen hiç evlenmeyeyim diyorum ama ileride yalnızlıktan da deli gibi korkuyorum, şu anki ailemi kaybetmeden yeni bir aile oluşturmak gerekiyor diye düşünüyorum ama sorumluluk ve kısıtlanma hissini düşününce de deli gibi korkuyor ve daralıyorum.
bu çelişik durumdan nasıl kurtulabilirim ne olur yardım edin
günlerdir bunları düşünmekten uykum kaçıyor

Genişletmek için tıkla...

cigdemel .!.:

bende de feci derecede huzursuz eden düşünceler var.. daha öncesinde düğüne iki gün kala ayrılmıştım ama bu korkulardan dolayı değildi farklı sebepler vardı. aradan iki buçuk yıl geçti şimdi bir erkek arkadaşım var o hemen bir şeyler olsun istiyor nişan söz falanda değil bugün evlensek evlenelim modunda..o çok uzun zamandır beklemekteydi beni hatta bu benim evlilik süreci mahkemeler falan biliyor her şeyi.. sevgisinden şüphem yok ama bu sevgi korkutuyor beni o kadar alışmışım ki rahat davranmaya, annem babamda yanlış bişey yapmayacağımı bildikleri için çok sorgu sual sık boğaz etmezler..bende her daim sorumluluğumu bildim onlara karşı hatta onlar laf etmeden ben dikkat ederim saatime gelip gittiğim yere..
ama erkek arkadaşımın genel olarak çok şüpheci bir düşünce yapısı var. bunun için psikologa gidecek. çünkü hayatı sana zindan etmek istemiyorum diyor. belki normaldir soruları hani kim var nerdesin ne yapıyosun öyle bir kaç saat konuşmayınca niye aramıyosun falan triplerine giriyor. kendi korkumdan ziyade onun bu şüphelerini gidermeye uğraşıyorum bana yardım et diyor, sabır göster diyor..
artık son nokta hayatım çözümü buldum aynı iş yerinde çalışacağız evleneceğiz aynı evde yaşayacağız böylelikle her şey çözülecek dedi:)) yok artık daha neler dedim:)
ben başkası olsa tahammül edemem bunu ona da söyledim çünkü benim yaşadıklarım zaten kolay değil bunu atlatmaya çalışmak ayrı bir olay, tekrar evlilik moduna girmek ayrı bir olay, birde karşındaki insanın düşüncelerini rahatlatmaya çalışmak ona güven vermeye çalışmak apayrı bir olay..
bir de önceki ilişkimde zaten o kadar çok fedakarlık yaptım, sevdim ve acısını yaşadım ki onun için artık dahada kimse için kılımı kıpırdatmam dedikçe yine ben fedakarlık yapıyorum diye düşünüyorum.sonra kendimi rahatlatmaya çalışıyorum illa ki fedakarlık yapılacak sabır her şey güzel olacak diye..ama önceki ilişkimde de korkuyordum şaka maka evlenecem ben aynı evin içinde napacaz sıkılır mıyız acaba ya mutlu olamazsak bide çocuk doğurdun mu tamam artık hayatım bitti falan diyodum ama sevgim ağır bastığı için çok rahatsız etmiyordu bu düşünceler. sonradan iş bozulunca bu korkuların üzerine düşmedim..
şimdi ne yapacam bilmiyorum başlarken nasıl olsa ayrılacaz diye başladım ama uzun zamandır da tanıyoruz birbirimizi hiç bir şey değilse bile dostluğunu kaybetmek istemiyorum..aklımdakiler beni nereye götürür bilmiyorum anne başladı zaten yaşın ilerliyor yoluna bakman lazım artık diye bende düşünüyorum aynı şekilde ama bu korkular ne yapacağız bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

evaris .!.:

Merhaba,

Seni cok iyi anlıyorum cunku benzer düşüncelere sahiptim.

Öncelikle başkalarının isteklerine göre hayatını zaten sekillendiremezsin. Eger evlilik kurumuna inanmıyorsan evliliğin sana katacagı birşey yok, sonucta sadakat tamamen içsel bir şey, seviyor ve seviliyor iseniz evlenmek zorunda değilsiniz, dolayısıyla evlenirsem yalnız kalırım korkunuz yersiz bir korku.

Kendimden örnek vereyim, bende çocuk sahibi olmak istemeyen biriyim, 18 yasımda da böyleydim 26 yasına giricem hala öyle düşünüyorum ama insanlar sürekli " aaaa meyvesiz agac mı olur, pişman olursun, cocuksuz aile mi olunur, madem cocuk dusunmuyorsun neden evlendin" şeklinde supersonik tepki veriyorlar. Eminim cocugum olsa ikinciyi yap derler o olsa da baska sey bulur karısırlar.

Önemli olan içinin rahat etmesi, annemin hiç evlenmemiş bir sürü arkadası var hayatlarını gözlemlediğimde anneme göre ne yalnız ne de zavallılar, aksine arkadasları cok, her zaman bir faaliyet içerisindeler. Ne bileyim istedigi zaman eve gelir, istedigi zaman yazlıga gider sonucta tek kişilik hayatın da kendine göre bir konforu var.

Genişletmek için tıkla...

_asmunikal_ .!.:

konunda kendimi buldum.. bende aynı şeyleri yaşıyorum şuan..
yorumları merakla okuyacagım..
geçen gün bn ailemi kardeşlerimi seviyorum belkide atanacagım evlenip napcam dedim kendi kendime..
onun hemen akşamı, erkek kardeşim evleneyimde huzura kavuşayım dedi(şakayla dedi) öyle alındımki.. öyle üzüldümkü..
anladımki insan herzaman genç olmuyor.. ben kardeşlerimle mutluyum ama kardeşlerim eşleriyle çocukların olacagı bir yuvada olmayıda hayal edebiliyorlar..

Genişletmek için tıkla...

Pelmeyin .!.:

seni o kadar iyi anlıyorum ki..
bir de evlilikten dönmek de iyice tetiklemiştir seni. önceki ilişkinde sorun neydi bilmiyorum ama ben de ne yazık ki problemli bi sonla biten bi ilişkiden sonra bu korkum hepten tavan yaptı.
sevebilmek kavramı sanki hayatımdan çıkmış gibi, şuanki ilişkimde de seviyor muyum yoksa tipi ve huyu tam istediğim gibi diye mi mantığıma çok uydugundan seviyorum mu sanıyorum bilmiyorum
ama şanslısın en azından uzun bi ilişkiye sahipsin, güven problemini aşmışsındır:)

Genişletmek için tıkla...

cigdemel .!.:

canım benim ona karşı güvensizliğim yok ki adamın soruları beni cinlendiriyo:))

Genişletmek için tıkla...

Pelmeyin .!.:

asi bir yapım var, genelde ilişkilerimde çabuk pes ettim gittim ya da dik başlılığım yüzünden bitti.
ve sıkılgan da bir yapım var, bugün çok kıymetli dediğim şey ertesi gün beni boğabiliyor.
asilik de demeyeyim de biraz özgür ruhluyum ve bana karışılmasından pek haz etmiyorum. uzun zaman yalnızdım. yalnızken problem yoktu, başıma buyruk şekilde yaşayıp gidiyordum.
ama insan yalnız da olamıyor, duygusal boşluk başlayınca, hoşlanma ve akabinde ciddi bi ilişki içinde buldum kendimi. erkek arkadaşımı gerçekten seviyorum. ama son dönem laf evliliğe gelince bende gene tedirginlikler ve ruhumda huzursuzluklar başladı.
erkek arkadaşım daha şimdiden saç rengim olsun, giyimim olsun, sosyal yaşantım olsun, ben izin vermesem de karışmaya meyilli. evlenince bu durumun vahimleşmesinden korkuyorum.
bir de evlilik söz konusu olunca bir ailenin sorumluluğu ağır, sevgililikteki gibi bir anda çekip gidebilmek söz konusu değil, bunları düşününce evliliği düşündüğümde ruhum daralıyor.
bazen hiç evlenmeyeyim diyorum ama ileride yalnızlıktan da deli gibi korkuyorum, şu anki ailemi kaybetmeden yeni bir aile oluşturmak gerekiyor diye düşünüyorum ama sorumluluk ve kısıtlanma hissini düşününce de deli gibi korkuyor ve daralıyorum.
bu çelişik durumdan nasıl kurtulabilirim ne olur yardım edin
günlerdir bunları düşünmekten uykum kaçıyor

Genişletmek için tıkla...

_asmunikal_ .!.:

konunda kendimi buldum.. bende aynı şeyleri yaşıyorum şuan..
yorumları merakla okuyacagım..
geçen gün bn ailemi kardeşlerimi seviyorum belkide atanacagım evlenip napcam dedim kendi kendime..
onun hemen akşamı, erkek kardeşim evleneyimde huzura kavuşayım dedi(şakayla dedi) öyle alındımki.. öyle üzüldümkü..
anladımki insan herzaman genç olmuyor.. ben kardeşlerimle mutluyum ama kardeşlerim eşleriyle çocukların olacagı bir yuvada olmayıda hayal edebiliyorlar..

Genişletmek için tıkla...

Pelmeyin .!.:

şuan benim durumum gibi:))
daha destur 1 ay ya oldu olmadı, saçma saçma sorular, saçın şu renk olsa daha hoş olurdu demeler böyle yaşam alanıma girilmiş gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

adilemir .!.:

canım benim herkesin ama herkesin bir eve mutlu bir yuvaya ihtiyacı var..büyürken kendi ailemizin yanıdır bu..ama eğer bir eş bulurda evlenirsen seninde çocukların olur ve mutlu bir evliliğin..kardeşlerinin de kendilerine bir yuva kurmaya ve hayal etmeye hakkı var..bu çok normal ...herkes imkanı varsa çekirdek ailesini kurmalı bence..kardeşler, anne baba biryere kadar..evlenince onlardan ayrılmayacaksın ki ..daha çok keneteleneceksin..senin çocukların olacak kadreşlerin de teyze ,dayı olacak..ve daha bir mutlu olacak herkes ..bundan emin ol..yaşadım ve gördüm canım..

Genişletmek için tıkla...

kahpekader .!.:

sankı sızın yazdıklarınızıda ben yazmıs gıbıyım ama ınsan zamanla alısıyor galıba degılmı?tabıkı ben evlenelı 3ay oldu sımdıkı alım olsa enaz 3yıl ertelerdım:)

Genişletmek için tıkla...

Pelmeyin .!.:

ben de tam olarak o sorumluluklardan ve hayatımı bana estiği gibi yaşayamamaktan korkuyorum:S
bi de bunun tam aksi korkum olarak da yalnızlık korkusu var
korkum tek olsa kaçarsın korkundan tam tersine sığınırsın ama tam tersinde de ayrı bi korku beni bekliyor:S gel de çık işin içinden

Genişletmek için tıkla...

sen en iyisimi korkularından sıyrıl, evliliğin zor, meşakkatli halinin de birlikte sarılarak uyumanın mutluluğunu da bi ömre sığdırmaya bak.
Evleneceğin kişiden eminsen sorun yapma, biz insanoğlu nankör değil midir zaten?
Neye sahipsek tam tersini isteriz her zaman.
Evlilik zor ama eşimin olmadığı bi hayat an itibariyle düşünemiyorum mesela ben.