Merhaba arkadaşlar,zor günlerimde bana destek olduğunuz için çok teşekkür ederim.Dün sabah bilgisayarında gördüklerimden sonra artık bu ilişkinin yürümeyeceğini düşünüp evden ayrılmak istedim.Anneme haber verdim.Annem olaya el attı ve onu aramış,bir güzel fırçalamış.Evden ayrılıyor,gitmeden yetiş istiyorsan demiş.Ben valizimi hazırlamıştım o gelene kadar.İşten izin alıp geldi,konuşalım dedi.Bir süre bağırıp çağırdık evin içinde,kızdığımız şeyleri tartıştık öylece.Özür dilemek istemedi,kendine göre sebeplerini sıraladı.Ben de aynı şekilde.Onca günün öfkesinden herhalde bağırıp çağırarak hakkımı savundum hep ve çok kararlı durdum karşısında.Zamanla sessizleştik,ne yapacağımızı bilmiyorduk,sürekli birbirimize sorduk: -Ee ne yapacağız şimdi?.Anlaşılan ikimiz de istemiyorduk,"boşanalım" diyemiyorduk. Sessizleştikten sonra onun da kendine göre haklı sebepleri olduğunu gördüm.Tabi bu benim haklı sebeplerimi değiştirmiyor.Mesela ilk gün yanıma geldiğinde ona git başımdan demiştim öfkeyle bu benim hatamdı.O an sinirli olduğum için fark etmemiştim ama sarılıp öpmeye çalışmıştı aslında.Sonrasında da o kırıldığı için gelmemiş.Ben onun yanına gittiğimde ise telafi konuşması değil suçlayıcı konuşma yapmışım bu da onu kırmış.Benim içime boşalmasını hata kabul ediyor ama buna benim zorladığımı düşünüyor.Çünkü evlenmeden önce de sonrasında da hep çocuk istiyordu ve ben hep benim istediğim zamanda olmasını istiyordum. Sevdiğim kadından çocuğum olsun istiyorum,başkasından değil, dedi.Bir de iş yeri baskısı var tabi,insanlar bir sorun mu var,sizin niye çocuğunuz olmuyor falan diyorlarmış.Önemli olanın bizim kararımız olduğunu söyledim,o da kararı bizim değil de sadece benim verdiğimi söyledi.Şuan yine çocuk istiyor vazgeçmeyecek,ben isteyene kadar benim korunmam konusunda anlaştık.Şu dışarı çıkmamı istememe konusunda çok direndim bu kez,çıkacağım dedim inatla ve kabul etmek zorunda kaldı.Bu kavgadan sonra herkes kendinden fedakarlıklarda bulundu yani.Bilgisayar mevzusunu ise söyledim,yüzüne vurdum.Ne yazık ki ilişkiye giremiyoruz,başka şeylerin de kendini mutlu etmediğini,zarar verdiğini,ihtiyaçlarını karşılamak için vs pornoya baktığını söyledi.Ben de aynı şeyin benim için de geçerli olduğunu,o halde benim de bakmam gerektiğini söyledim.Bakmamak konusunda anlaştık.Kızların profiline bakmak konusunda da çok yüklendim,bağırdım.İşte ortak arkadaş,memleketindenmiş,tanıdık mı diye bakmış.Fırçaladım,ben yoldan geçerken başımı eğik yürüyorsam,kimseye ne nette ne reelde bakmıyorsam sen de bakmayacaksın dedim.O konuda da hemfikir olduk.Bir de bir daha böyle küslük yaşamak yerine öfkemiz geçene kadar bir şey olmamış gibi,öfkemiz geçtikten sonra konuşmayı kararlaştırdık. İkimiz de verdiğimiz sözleri tutmamıştık ve güven eksikliği yaşadık.O çocuk yapma konusunda sözünü tutmadı ben ailelere söyleme konusunda. Gerçi annemin yaptığına üzülmüş,saygısızlık yapmamış susmuş ona ama içine oturmuş.Benim annem sana yapsa ne derdin, dedi.Ben de aramız iyi olsa sana söz söyletmezdim,ama o durumda benim için her şey bitmişti dedim.Cinsellik yaşayamamak ve borçların bizi bu noktaya getirdiğini fark ettim.Kaynanam para göndermiş o kızı yemeğe çıkar,gönlünü al falan demiş.Dün yemeğe çıktık,yürüdük biraz.Gece geldiğimizde eğlenceli videolar falan izledik.Sonra da sarılarak uyuduk.Sabah sarılması güzeldi.Yanağımdan ısırmalarını bile özlemişim
O da çok özlemiş,çocuk gibi evin içinde şimdi,ikimiz de anladık değerimizi.Kahvaltı yaptık beraber,onu işe gönderdim güzelce.Şimdi ben de vajinismus için terapiye gideceğim kızlar,dua edin şu beladan da kurtulayım.. Çok teşekkür ederim..
