ufaktan dertlerimi açayım derken destan yazmışım hanımlar 
okuyana da teşekkür okumayana da , ben içimi döktüm işte , çare olunmasada geçmesede dertlerim belki hafiflerim..
21 yaşındayım 1 ay sonra düğünüm var ve beni inanılmaz bir şekilde evlilik stresi bastı.
yani nasıl yapacağım nasıl becereceğim bilmiyorum , o evi nasıl çekip çevireceğim ? nasıl ev hanımı olacağım ? nasıl sürekli yemek pişireceğim ben bilmiyorum ki ? yemek yapmayı şöyle böyle biliyorum ama bir evde yalnız başıma kalıp 3 öğün yemek pişirmedim ki hiç.. tecrübem olsun istedim aylar önce evdeyken mutfağa girip öğreneyim şu işi becerikli olayım istedim.. haa hayallere bakarsak ben evlenceğim zaman yemek pişirmesini iyice öğrenmiş olacaktım , o fazla 3 5 kilo gitmiş olacaktı , fit olacaktım , cilt problemlerimden kurtulmuş olacaktım. sırt çevrem de aşırı olmasa da sivilcelenme var mesela.. hatta benim heryerimde ufak çapta sivilcelenme var ! yüzüm sırtım kollar bacak kenarlarında bazen bikini bölgesinde .. böyle çok iltihaplı değiller ama alerji gibi sanki. hepsi gidecekti oysaki.
oysaki ne hayaller vardı daha başka gelinlik balayı vs.
7 8 ay önce kapandım , kendi isteğimle kapandım ama tabii asıl nişanlımın ben kapanınca çok sevineceğini anladığım için kapandım.. öyle zorlama baskı kesinlikle yok !!
ama benim asıl planım tesettür işini evlendikten bir süre sonra yapmaktı. yüzü gülsün diye erkene çektim diyelim. onun için yaptığım en büyük fedakarlıktı!
kapanınca depresyon depresyooooon.. hiiiiç alışamadım kendime , bir de be akıllım sen neden evlilik arefesinde kapanıyorsun ki ? evlen öyle kapan ! sen gelinliğini düğününü düğün fotoğraflarını balayını herrbişeyini açık olarak hayal etmişsin ! birde insanın en parlak en şıkıdım en şıkkıdı giyindiği zamanlar nişanlılık ve evliliğin ilk zamanlarıdır değil mi ? parıl parıl parlarsın böyle.. ahh ahh..
bende öyle olmadı , ben kapandım sonra hemen nişanımız oldu , o ara benim babamında nişanlımında nişan masrafları vs den bana kıyafet alacak durumları olmadı.. istesem alınırdı belki ama o masrafların içinde bencillik etmek istemedim. yeni kapanmışım giyecek bir tane birşeyim yok !
zamanla kimse önemsemedi bu durumu , bende ay bana kıyafet alın ay salkım sülküm geziniyorum ortalarda diyemedim gururumdan , zaten başörtüsünüde kendime hiiiiiç yakıştıramamıştım (hala yakıştırmıyorum)..açılmayı düşündüm oda olmadı , dalga geçer gibi hem onuda kabul ettirmedim kendime , yaptıysan tam yapacaksın !
yapamadım , ne kendimi sevdim ne tesettürü kabullendim , her dışarı çıkışım boynu bükük , sürekli nişanlımın beni artık beğenmediğini eskisi gibi bakmadığını hissediyorum , yaşlı göründüğümü hissediyorum.. dış görünüşe özgüven sıfır , kendimi insanlardan soyutlanmış hissediyorum ben nasıl biriydim ben neyi severdim ? hatta benim hayallerim neydi ?
alışverişte yapmadım , öyle aynı şeylerle gezip duruyorum , yeni kapanmış başörtü yapmasını beceremeyen (içindende yapmaya uğraşmak gelmeyen) , paspal paspal ergenler gibiyim , hem yaşlı gözüktüm hem ergen gibi. öyle bir karmaşa..
nişanlım ve ailem bana aylardır alışveriş yapalım deyip oraya buraya sürüklüyolar bense alışveriş nasıl yapılır unutmuşum , önceden 35264514525 kıyafet elleyip birtanesi alıp çıkan (öyle seçici , öyle özenli ) şimdi ben bön bön bakıyorum etrafa.. kzııyolar bana ama napıyım içimden gelmiyo.
açıkken güzel giyinirdim herkesten duyardım bana sorarlardı arkadaşlarım şuraya gideceğim ne giyiyim diye , dış görünüş benim içn çok mühimdi . hey gidi gençliğim , içim geçti resmen kendimi unuttum.. açılamamda bida sanırım cesaret mesaret yok.
hem bu kadar stress varrkennnn , o düğün günü kına gecesi ben ne yapacağım heycandan bayılırsam falan ? o evliliğimin ilk günleri nasıl geçecek , ilk gece korkusu , evi nasıl çekip çevircem , kendime nasıl geleceğim , özgüven nasıl geri gelecek , evliliğimin ilk zamanları keyifle değilde kendime gelme telaşiylemi geçecek , evlenince kaynana zırt pırt gelecek mi , o gıcık görümcem size kalmaya gelirim deyip gelip benim ömrümümü yiyecek , büyük misafir geldiğinde o evin hanımı gibi nasıl davranacağım , kaynanam herşeye burnunu sokar sağolsun klasik modelden kendisi durmadan evimin orasını burasını inceleyip şunuda şöyle yapsaydın deyip deli edecek mi , aman saygısızlık yapmayayım derken ömrümden ömür gidecek mi... sorular sorular sorumluluk sorumlulukkkkkkkk....
bu karmaşanın arasında tek emin olduğum şey kesinlikle sevdiceğimle hayatımı birleştirmek , kesinlikle onu istediğim..
bu arada maddi sıkıntılardanda bunalımdayım onu da ekleyim , en az masrafla ev döşemeye çalışıyoruz yani ben en azını istiyorum kendi açımdan , çünkü pekte önemli değil benim için saray döşesen ne fayda ben huzurlu olmadıktan sonra .. ama yine de sıkışıklık oluştu babamda da nişanlımda da .. onların çektiği sıkıntıyı görerek kendimi suçlu hissetmek , keşke daha az masraf yapsaydım diye düşünmekte dertlerimin arasında .
birde ben hep oluruna bakarken , kaynanamın benim bu halimden faydalanıp durmadan enn kötü ve ucuzlara atlaması !( bütün masrafları nişanlım karşılıyorken ve düğünden sonra bileziklerimi verip borçları kapatcak olmamıza rağmen)
yine ucuz olsun tamam , ama içime sinsin yahu , ya da hiç olmasın..
ama zaten bir masrafa karışmıyorsunuz niye hala basite almak ? herşeye bir fikir atmak..
zaten sıkılmışım eşyayla şunla bunla uğraşmaktan ..
zaten bu işler hiç bana göre değilmiş ya , ben keşke kaçsaydım , pat diye bi nikah ! iyi kötü bir ev .. girerdik içine yavaş yavaş her işimizi hallederdik , zaten yorulmuşum psikolojikmen(ilişkideki sorunlardan dolayı) ne gerek var bunca şeye ?
biz sadece aynı evde yaşamak bir olmak istemiştik
hayallerime gelince hiiiç böyle streslere atılmadan eğlenceli bir düğünle evlenip , güzel bir tatil yapıp , eşyaydı şuydu buydu uğraşmayıp keyfimize bakmak , beraber yaşamak.. (birde hayalimdeki gelinlik
)
bu kadar az tantana isteyip o kadar çok şeyde boğuldum ki..
mutsuz hissediyorum işte , kendimi sevdiğimi hissetmiyorum , nişanlıma yakışmıyorum gibi , özgüvenli sesi yüksek bir kızken , evlilik dönemimde böyle pasif ezik kalacağımı hiiiç düşünmezdim.
kalan tek hayalim o evde sevdiğim insanla uzuuun sorunlu ilişki sürecimi aşmış , her telaşeyi bitirmiş şekilde huzurlu olmak.. ama kaynana !
kızlar çok karmaşığım ben..
valla ben çok konuşmuşum
okumaya üşenenler için özet
"evleniyorum , sorumluluk alıyorum korkuyorum
kaynana ömrümüzü yer mi stresi
kapanmam ve özgüvenimi kaybedişim , hayallerimi terk edişim "
okuyana da teşekkür okumayana da , ben içimi döktüm işte , çare olunmasada geçmesede dertlerim belki hafiflerim..21 yaşındayım 1 ay sonra düğünüm var ve beni inanılmaz bir şekilde evlilik stresi bastı.
yani nasıl yapacağım nasıl becereceğim bilmiyorum , o evi nasıl çekip çevireceğim ? nasıl ev hanımı olacağım ? nasıl sürekli yemek pişireceğim ben bilmiyorum ki ? yemek yapmayı şöyle böyle biliyorum ama bir evde yalnız başıma kalıp 3 öğün yemek pişirmedim ki hiç.. tecrübem olsun istedim aylar önce evdeyken mutfağa girip öğreneyim şu işi becerikli olayım istedim.. haa hayallere bakarsak ben evlenceğim zaman yemek pişirmesini iyice öğrenmiş olacaktım , o fazla 3 5 kilo gitmiş olacaktı , fit olacaktım , cilt problemlerimden kurtulmuş olacaktım. sırt çevrem de aşırı olmasa da sivilcelenme var mesela.. hatta benim heryerimde ufak çapta sivilcelenme var ! yüzüm sırtım kollar bacak kenarlarında bazen bikini bölgesinde .. böyle çok iltihaplı değiller ama alerji gibi sanki. hepsi gidecekti oysaki.
oysaki ne hayaller vardı daha başka gelinlik balayı vs.
7 8 ay önce kapandım , kendi isteğimle kapandım ama tabii asıl nişanlımın ben kapanınca çok sevineceğini anladığım için kapandım.. öyle zorlama baskı kesinlikle yok !!
ama benim asıl planım tesettür işini evlendikten bir süre sonra yapmaktı. yüzü gülsün diye erkene çektim diyelim. onun için yaptığım en büyük fedakarlıktı!
kapanınca depresyon depresyooooon.. hiiiiç alışamadım kendime , bir de be akıllım sen neden evlilik arefesinde kapanıyorsun ki ? evlen öyle kapan ! sen gelinliğini düğününü düğün fotoğraflarını balayını herrbişeyini açık olarak hayal etmişsin ! birde insanın en parlak en şıkıdım en şıkkıdı giyindiği zamanlar nişanlılık ve evliliğin ilk zamanlarıdır değil mi ? parıl parıl parlarsın böyle.. ahh ahh..
bende öyle olmadı , ben kapandım sonra hemen nişanımız oldu , o ara benim babamında nişanlımında nişan masrafları vs den bana kıyafet alacak durumları olmadı.. istesem alınırdı belki ama o masrafların içinde bencillik etmek istemedim. yeni kapanmışım giyecek bir tane birşeyim yok !
zamanla kimse önemsemedi bu durumu , bende ay bana kıyafet alın ay salkım sülküm geziniyorum ortalarda diyemedim gururumdan , zaten başörtüsünüde kendime hiiiiiç yakıştıramamıştım (hala yakıştırmıyorum)..açılmayı düşündüm oda olmadı , dalga geçer gibi hem onuda kabul ettirmedim kendime , yaptıysan tam yapacaksın !
yapamadım , ne kendimi sevdim ne tesettürü kabullendim , her dışarı çıkışım boynu bükük , sürekli nişanlımın beni artık beğenmediğini eskisi gibi bakmadığını hissediyorum , yaşlı göründüğümü hissediyorum.. dış görünüşe özgüven sıfır , kendimi insanlardan soyutlanmış hissediyorum ben nasıl biriydim ben neyi severdim ? hatta benim hayallerim neydi ?
alışverişte yapmadım , öyle aynı şeylerle gezip duruyorum , yeni kapanmış başörtü yapmasını beceremeyen (içindende yapmaya uğraşmak gelmeyen) , paspal paspal ergenler gibiyim , hem yaşlı gözüktüm hem ergen gibi. öyle bir karmaşa..
nişanlım ve ailem bana aylardır alışveriş yapalım deyip oraya buraya sürüklüyolar bense alışveriş nasıl yapılır unutmuşum , önceden 35264514525 kıyafet elleyip birtanesi alıp çıkan (öyle seçici , öyle özenli ) şimdi ben bön bön bakıyorum etrafa.. kzııyolar bana ama napıyım içimden gelmiyo.
açıkken güzel giyinirdim herkesten duyardım bana sorarlardı arkadaşlarım şuraya gideceğim ne giyiyim diye , dış görünüş benim içn çok mühimdi . hey gidi gençliğim , içim geçti resmen kendimi unuttum.. açılamamda bida sanırım cesaret mesaret yok.
hem bu kadar stress varrkennnn , o düğün günü kına gecesi ben ne yapacağım heycandan bayılırsam falan ? o evliliğimin ilk günleri nasıl geçecek , ilk gece korkusu , evi nasıl çekip çevircem , kendime nasıl geleceğim , özgüven nasıl geri gelecek , evliliğimin ilk zamanları keyifle değilde kendime gelme telaşiylemi geçecek , evlenince kaynana zırt pırt gelecek mi , o gıcık görümcem size kalmaya gelirim deyip gelip benim ömrümümü yiyecek , büyük misafir geldiğinde o evin hanımı gibi nasıl davranacağım , kaynanam herşeye burnunu sokar sağolsun klasik modelden kendisi durmadan evimin orasını burasını inceleyip şunuda şöyle yapsaydın deyip deli edecek mi , aman saygısızlık yapmayayım derken ömrümden ömür gidecek mi... sorular sorular sorumluluk sorumlulukkkkkkkk....
bu karmaşanın arasında tek emin olduğum şey kesinlikle sevdiceğimle hayatımı birleştirmek , kesinlikle onu istediğim..
bu arada maddi sıkıntılardanda bunalımdayım onu da ekleyim , en az masrafla ev döşemeye çalışıyoruz yani ben en azını istiyorum kendi açımdan , çünkü pekte önemli değil benim için saray döşesen ne fayda ben huzurlu olmadıktan sonra .. ama yine de sıkışıklık oluştu babamda da nişanlımda da .. onların çektiği sıkıntıyı görerek kendimi suçlu hissetmek , keşke daha az masraf yapsaydım diye düşünmekte dertlerimin arasında .
birde ben hep oluruna bakarken , kaynanamın benim bu halimden faydalanıp durmadan enn kötü ve ucuzlara atlaması !( bütün masrafları nişanlım karşılıyorken ve düğünden sonra bileziklerimi verip borçları kapatcak olmamıza rağmen)
yine ucuz olsun tamam , ama içime sinsin yahu , ya da hiç olmasın..
ama zaten bir masrafa karışmıyorsunuz niye hala basite almak ? herşeye bir fikir atmak..
zaten sıkılmışım eşyayla şunla bunla uğraşmaktan ..
zaten bu işler hiç bana göre değilmiş ya , ben keşke kaçsaydım , pat diye bi nikah ! iyi kötü bir ev .. girerdik içine yavaş yavaş her işimizi hallederdik , zaten yorulmuşum psikolojikmen(ilişkideki sorunlardan dolayı) ne gerek var bunca şeye ?
biz sadece aynı evde yaşamak bir olmak istemiştik
hayallerime gelince hiiiç böyle streslere atılmadan eğlenceli bir düğünle evlenip , güzel bir tatil yapıp , eşyaydı şuydu buydu uğraşmayıp keyfimize bakmak , beraber yaşamak.. (birde hayalimdeki gelinlik
)bu kadar az tantana isteyip o kadar çok şeyde boğuldum ki..
mutsuz hissediyorum işte , kendimi sevdiğimi hissetmiyorum , nişanlıma yakışmıyorum gibi , özgüvenli sesi yüksek bir kızken , evlilik dönemimde böyle pasif ezik kalacağımı hiiiç düşünmezdim.
kalan tek hayalim o evde sevdiğim insanla uzuuun sorunlu ilişki sürecimi aşmış , her telaşeyi bitirmiş şekilde huzurlu olmak.. ama kaynana !
kızlar çok karmaşığım ben..
valla ben çok konuşmuşum
okumaya üşenenler için özet
"evleniyorum , sorumluluk alıyorum korkuyorum
kaynana ömrümüzü yer mi stresi
kapanmam ve özgüvenimi kaybedişim , hayallerimi terk edişim "
Son düzenleme:
Merak etme bunu da zamanla öğreneceksin. Sevgiler.. 
