bizim de dün 1. yıl dönümümüzdü... ben de 1 buçuk ay öncesinden bak şunu şunu yapmalısın diye konuşuyordum ama bir kulağından girip ötekinden çıkmış galiba :) ben ona fotoğraflarımız ve bebeğimizin ultrason fotoğrafını düzenledim ve çerçeveledim bir de mektup yazdım, sabah işe giderken de güzel bir kahvaltı tabağı hazırladım çerçeveyle mektubu da masaya koydum gittim yattım :)
eşim ise işten gelirken orkide almış (değişiklik yapmış hep gül nereye kadar) güzel notunu da yazmış içine.
sonra da çıktık yemek yedik sadece ama özel ayarlanmış bir yer değildi ve bizim düne dair bir fotoğrafımız bile yok
asıl sinirim de buna sanırım
sonrasında biraz dolandık eve geçmeden dedim berbat bir ilk yıl dönümü yaşattın bana sıfırsın şu anda tek artın çiçek o da yorgundum dedi gerçekten çok yorgundu aslında ama ben de kızdım bu gün ayarlanmayacaktı günler öncesinden ayarlayabilirdin ama sen önemsemedin beni diye...
bu aralar her şeye söyleniyorum gerçi hormonlardan mıdır nedir
ben 2. bir şans vererek affettim bizim nikah yıl dönümümüzdü haftaya da düğün :) onda telafi etmen şartıyla affediyorum dedim gerçi yine bir şey yapacağını sanmıyorum... çok üzerine gittim fazla kırdım onu üzüldüm fazla mı abarttım diye ama benim de kalbim kırıldı yani ben de geri adım atmamak için böyle bir yol seçtim
kıyamıyorum ki yine bugün öğlen geldi akşama nöbetçi öpücük yağmuruna tuttum adamı