Kime göre neye göre kisa sürüyor. orasida tartisilir. Cünkü ayrilan ciftlerin neye ne kadar dayandigini, sabrettigini disardan bakarak kimse bilemez.
Akil sagligi yerinde olan hickimse bosanmak icin evlenmez herhalde. o yüzden büyük umutlarla evlenen insanlarin bosanmalarini bir baskalarinin; ´hemende bosandi, bosaniyorlar yahu´ tarzi söylemlerini cok gereksiz ve yersiz buluyorum. hatta bu tür yaklasimlar kisiler üzerinde mahalle baskisi bile yaratabiliyor.
Yillarca mutsuz olup sirf elalem ne der, coluk cocuga ne olur, korkular ve nasil olacaklarin hesabini düsünmekden yillarca bitmesi gereken evlilikler uzayip duruyor...
Bunun ne anlami var ? Insanlar yürümeyen evlilikleri bitirmemekle, belki de yeniden mutlu olma sanslarini ellerinin tersiyle itiyorlardi?
Eskiden kadinin ekonomik özgürlügü yoktu, aileler de destek vermeyince bir de cocuk varsa katlanmak zorunda kaliyorlardi. binlerce evlilik sirf mecburiyetten devam ediyordu hala da öyle devam eden birsürü evlilikler var. artik zaman ve kadina sunulan imkanlar degisince, kadinin kendine olan güveni yerine gelince, yasadigi mutsuzluga son vermek istemesini ve kendine yeni bir hayat kurma cabasini anlayabiliyorum...
Evet evlilik kutsaldir. Fakat o ´kutsalin´ici; aile ici siddetle, aldatmalarla, psikolojik basiklarla, saygisizliklarla bosaltila bosaltila geriye pek bisey kalmadi malesef...
Mutsuz evliliklerde sabrederek mutlu olmayi basarabilenlere sözüm yok. ama ya olamayanlara devam edin , sabredin , dayanin demenin manasi ne?