- 10 Ocak 2016
- 17
- 0
- 86
- 43
- Konu Sahibi yapcak bise yok
-
- #1
iyi akşamlar.Benim hikayem biraaz uzun.olabildiğince kısa anlatıcam.
Benim 6 yıllık bir beraberliğim vardı.Ben memurum eşim lise mezunu.Yaşadığım yerde tanıştık ve birlikteliğimiz kısa sürede başladı.birlikte olduğumuz sürece ona çok güvendim ve sevdim.Etrafındaki kişiler tarafından ds çok sevilen biriydi.Fakat ailem istemedi.Hem eğitim düzeyi hem de iş konusunda tedirginlikleri vardı.Çok uzun süre uğraştık.Bir ara yıldım ve vazgeçtim ilişkimden.Fakat eşim çok zorladı inandırdı beni herşeyi aşacağımıza ve yeniden birlikte olduk.Bi şekilde ailem de hırla gürle de olsa kabullendi.Not:Bu arada eşim bu süreç içerisinde başka şehire gitti çalışmaya.Özel sektörde çalışıyor.Tam herşey güzel gidiyorken,işi yerindeyken ,nişanlanmışken bir anda herşey tersine döndü.Eşimin işinde bazı maddi pürüzler çıktı.ama öle böle değil.çok büyük meblalar ki ödeyene kadar canımız çıktı.Bu ödenmesi gereken paralar tam da düğün arifesinde olunca sinirler harap oldu.Kimse bişe anlamasın diye uğraşmaktan düğün heyecanı, isteği diye bişe kalmadı.Yaptım ettim bişeyler ama nası yaptım gelin bi de bana sorun.ikimizde çok yıprandık.yani bu bi yıl ömrümüzden ömür götürdü.Eşimin hatası değildi ama insanlara fazla güvenmek bize çok pahalıya mal oldu.Hem çok büyük paralar kaybettik hem de ruh sağlığımızı.Artık o eski kişi değil.evet bana kötü davranmıyor.Fakat o dönemlerde üzülmeyeyim diye bana soylemediği şeyler sonra öğrenince hayal kırıklığı yaşattı.Şimdi herşeyde evhamlanır oldum.Paranoya oldum.Şu an ki durum ayrı şehirlerdeyiz hala işi devam ettiği için.Ben onun bulunduğu şehre gidecektim.Çünkü bulunduğum yer artık üstüme üstüme geliyor.Huzurum kalmadı.Fakat şimdi de işinde bi sorun çıktı.Yani devam edip etmeyeceği belli değil.Geri dönmeyi düşünüyor.Ama ben kendimi çok hazırlamıştım gitmek için.Burda kalmak zulüm gibi geliyor.Ama onu da anlıyorum.çok çalışkan biridir.gecesini gündüzüne katar başarmak için.onun da elinden bişe gelmiyor biliyorum ama kabullenemiyorum.Bulunduğum yer çok küçük yapılcak hiç bi şe yok.Burda olursam yine mutsuz olucam gibi hissediyorum.Yani oraya gitsek işin olup olmayacağı belli değil.Sadece benim maaşımla ne kadar olur.Burda olsak onun işi hazır burda.Ama ben nefrett ediyorum bulunduğum yerden,insnalarından.Dışarı bile çıkmıyorum o kadar yani.Nası mutlu olurum ki:?
iyi akşamlar.Benim hikayem biraaz uzun.olabildiğince kısa anlatıcam.
Benim 6 yıllık bir beraberliğim vardı.Ben memurum eşim lise mezunu.Yaşadığım yerde tanıştık ve birlikteliğimiz kısa sürede başladı.birlikte olduğumuz sürece ona çok güvendim ve sevdim.Etrafındaki kişiler tarafından ds çok sevilen biriydi.Fakat ailem istemedi.Hem eğitim düzeyi hem de iş konusunda tedirginlikleri vardı.Çok uzun süre uğraştık.Bir ara yıldım ve vazgeçtim ilişkimden.Fakat eşim çok zorladı inandırdı beni herşeyi aşacağımıza ve yeniden birlikte olduk.Bi şekilde ailem de hırla gürle de olsa kabullendi.Not:Bu arada eşim bu süreç içerisinde başka şehire gitti çalışmaya.Özel sektörde çalışıyor.Tam herşey güzel gidiyorken,işi yerindeyken ,nişanlanmışken bir anda herşey tersine döndü.Eşimin işinde bazı maddi pürüzler çıktı.ama öle böle değil.çok büyük meblalar ki ödeyene kadar canımız çıktı.Bu ödenmesi gereken paralar tam da düğün arifesinde olunca sinirler harap oldu.Kimse bişe anlamasın diye uğraşmaktan düğün heyecanı, isteği diye bişe kalmadı.Yaptım ettim bişeyler ama nası yaptım gelin bi de bana sorun.ikimizde çok yıprandık.yani bu bi yıl ömrümüzden ömür götürdü.Eşimin hatası değildi ama insanlara fazla güvenmek bize çok pahalıya mal oldu.Hem çok büyük paralar kaybettik hem de ruh sağlığımızı.Artık o eski kişi değil.evet bana kötü davranmıyor.Fakat o dönemlerde üzülmeyeyim diye bana soylemediği şeyler sonra öğrenince hayal kırıklığı yaşattı.Şimdi herşeyde evhamlanır oldum.Paranoya oldum.Şu an ki durum ayrı şehirlerdeyiz hala işi devam ettiği için.Ben onun bulunduğu şehre gidecektim.Çünkü bulunduğum yer artık üstüme üstüme geliyor.Huzurum kalmadı.Fakat şimdi de işinde bi sorun çıktı.Yani devam edip etmeyeceği belli değil.Geri dönmeyi düşünüyor.Ama ben kendimi çok hazırlamıştım gitmek için.Burda kalmak zulüm gibi geliyor.Ama onu da anlıyorum.çok çalışkan biridir.gecesini gündüzüne katar başarmak için.onun da elinden bişe gelmiyor biliyorum ama kabullenemiyorum.Bulunduğum yer çok küçük yapılcak hiç bi şe yok.Burda olursam yine mutsuz olucam gibi hissediyorum.Yani oraya gitsek işin olup olmayacağı belli değil.Sadece benim maaşımla ne kadar olur.Burda olsak onun işi hazır burda.Ama ben nefrett ediyorum bulunduğum yerden,insnalarından.Dışarı bile çıkmıyorum o kadar yani.Nası mutlu olurum ki:?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?