Ne kadar acimasiz, anlayissiz ve gaddar toplumuz biz?
Hayat´da gelisenler bazen kisinin diledigi, istedigi sekilde gelismedigini bilmiyormuyuz?
Haliyle bu sekilde gelismesini
Y
yagmurdansonrahira
istemedi.
Ama insanin, kadinin ruh hali hayat faktörlerinde önemi olmuyor mu?
Sevgi, ruh hali, mutluluk, hayat nesesi hic mi sayilmiyor?
Y
yagmurdansonrahira
seni cok iyi anliyorum kardesim.
Lakin buna benzer durumu bende yasiyorum. Cogumuz belki anlayissizlikla karsilayacaktir ve de infazini yapmak isteyeceklerdir. insanlik duygularini hice sayarak,. yasanilanlari görmeyerek.
17 yasinda cahil bir genc kiz olarak, babamin evinden ailemden cektigim zorluklar karsisinda evlendim. Ama bu evlilik, yagmurdan kacarken doluya yakalanmak gibi oldu. 17 sene evlilikten 2 cocugum oldu. Bu evlilik icinde kadin olarak birakin, insan olarak varligim sayilmiyordu. Annesinin agziyla yasayan cok otoriter ve kiskanc bir esim var. Dayak, tecavüz, bunlar standart dumunda gelmis, evde adeta bir hizmetciden öte, bir köleydim. Evli olmus oldugum adam, benden onun düsüncelerini kafasindan okumami bekliyordu.
son 6 sene icinde 3 defa ayrilma noktasina geldik. Hatta evlerimizi bile ayirdim. Bu zaman icinde hayatimda katti sürekli baska bir erkek ilisikisi istemiyordum. Erkeklerden adeta nefret ediyordum.
Fakat ailelerin, cevrenin baskilari, cocuklarimin manevi durumu, beni bu evliligi devam ettirmeye mecbur birakti, fakat evli oldugum adami kafamda öldürmüstüm.
6 Sene icinde de 2 defa kendi canima kiyma derecesine gelmis, 1 defa da uygulamistim, ama basaramadim.
Ayrilmaya kesin kararim vardi, fakat cocuklarin biraz daha büyümelerini beklemek istiyordum.
Bundan 2 sene önce benden oldukca yasli (16 yil yas farkimiz var) bir bey ile tanistim. Kiz kardesimin calistigi bankada söz sahibi bir bey. is geregince birkac defa görüsmelerimiz oldu. Daha sonra neden-nasil oldugunu anlamadan o adama kendimi cok yakin hissetmeye basladim. Zaman zaman telefonlasiyorduk, ara sira disarida bulusuyorduk. Ve onu tanidikca asik olmustum.
Ona acildigimda, evliligimdeki mutsuzlugumu anlattigimda bana vermis tavsiye, ayrilmami degil, beklentilerimi degistirmem gerektigi yönündeydi. Yagmurdan kacarken tekrar doluya yakalanbilecegimi uyariyordu.
Zaman zaman beni bunalimdan, kötü yola basvurmamdan kurtardi.
Cok agir, saygili be dikkatli tavirlari, konusmalari, görüsleri, tutumlari, evet, asik olmustum.
Kendimi onun yaninda artik 1 kadin olarak hissediyordum. Hayatimda ilk defa kadinlik ruhumu kesfediyordum. Kendime olan özgüvenim gittikce artiyordu onun sayesinde.
Belki aranizda bunu anlamayanlar olabilir. Hayatlari normal kavrami ile gectiginden, böyle zorlu bir hayat yasamadiklarindan anlamalari zor olabilir.
4-5 ay böyle konusmalardan sonra duygusal konumlara yönlendik. Bana karsi bos olmadigini sezdim. Cok dikkatli konusuyordu, yalnis bir sey söylemekten cekindigini cok iyi hissedebiliyordum. Fakat karsilikli olarak duygularimizi paylastiktan sonra görüsmeleri kesti. Bu sartlar altinda uygun olmadigini belirterek. Yas tutar hale düsmüstüm.
2 hafta onsuzluga dayanabildim. Artik bu zor evliligimin dayanabilmem, hatta hayat neseme bir anlam veren onun oldugunu anladim. Kafamdan bir türlü cikaramiyordum. Ve tekrar aradim. Ne kadar kendisi aramizdaki bu duygusal baglantinin zorlulugunu dile getirse bile, onunla olan baglantimi devam ettirmeye raziydim.
1 sene boyunca hemen hemen hergün telefonla, ayda 1-2 defa disarida görüsüyorduk. Aramizda yatak iliskisi daha olmamisti. Ama sanki artik sürekli benim yanimdaymis gibi duygular besliyordum. Kadinlik hislerim sürekli yeni formlar aliyordu. Aklimdan cikaramiyordum. Ve de özgüvenim gittikce artiyordu, kendimi artik evdeki sorunlarta karsi müdafa etmeye baslamistim. Tabiiki bu durum evdeki zorluklari, tartismalari, kavgalari artirmisti. Ama her defasinda daima eger o olsaydi, böyle zor sartlar olmazdi diye kendimi öyle düsüncelerle teselli etmeye baslamistim.
Evliydi, ama bosanma asamasindaydi. Zorlu bir bosanma davasiydi. Birkikte calistigi kiz kardesim bile, onun esine "cadi" diye hitap ediyordu.
Bir yandan benimde bosanma davasi acmam icin cocuklarimin 3-4 sene daha büyümesini bekleme arzum, öte yandan bir an önce onunla beraber olma istegimin arasinda savasiyordum.
Onunla cok mutluydum. Yaninda kendimi cok rahat hissediyordum. Kadinlik duygularimin yani sira bir de cocuk arzusu yükselmeye baslamisti. Ondan olan bir parcayi kollarimin arasinda bilmek istiyordum. Onun olmadigi anlarda, her cocuga baktigimda onu görmek istiyordum.
Her eve girdigimde artik evli oldugum adama degil, ona ihanet ediyormus duygulari sarmaya basladi.
Ve hamile kaldim. Bile bile onun haberi olmadan ondan hamile kaldim. Hamileligim 4. üncü ayinda ona hamile oldugumu bildirdim. Hemen iliskiyi kesmek istedi, lakin cocugun babasi onun olamayacagi ihtimali, ve de bu sartlar altinda ona karsi duygularimdan süphe ediyordu. Haliyle benim evlilik esnasinda onun cocugunu dünyaya getirmem onun icin cok iyi bir sevindirici haber degildi ve de bu sartlari da uygun bulmuyorsu kesinlikle.
Ama ben istedim! Hayatimdaki boslugu tamamlayan bir adamdan, bana karsi oldukca saygili olan, düsüncelerimi ve beynimi dolduran bu adamdan.
Bebegim dogdugunda süphesi giderildi. Öz babasina cok benziyor.
Bebegim simdi 1 yasinda ve cok mutluyum. Bagrima sevgilimin sevgisiyle basiyorum.
Kendisi bu ara bosandi. Resmi nikahli adamdan olan en kücük cocugum 1 sene sonra 16 yasina girecek ve o zaman bosanma davasi acacagim. Ve de sabirsizlikla o ani bekliyorum.
Siz kinamaya devam edin.
Elimden gelse 1 cocuk daha yapmak istiyorum. Sevgiliminden. Ama sevdigim adam su an buna razi degil. Bosanmadan sonraya teselli ediyor.
Sabirsizlikla bu 1 seneyi bekliyorum.
1 Sene sonra resmi nikahli oldugum adama 19-20 sene bir kadini insan yerine bile koymadan, köle gibi davranmanin nelere yol acabilecegini, 1 kadina nasil davranilmasi gerektigini gösterecegim.
Bu 3 sene icinde sevdigim adam bana öyle bir özgüven kazandirki, bosanma davasinda sevdigim adamin acacak oldugu babalik tespiti davasinda, onun o zaman gecirecek oldugu ruhu bunalimlari, bana bir sekilde, hala vermis oldugu cok zorlu bir hayata teselli oluyor!
Ama olsun, siz kinamaya, ahlak dersi vermeye devam edin.
ayrıca siz böyle şeyler yapıyorsunuz diye neden başka insanları zan altında bırakıyorsunuz. Sürekli hayatınızın diğer kadınlara göre zor olduğunu söyleyip durmuşsunuz nereden biliyorsunuz herkesin mükemmel şartlara sahip olduğunu hiç derdi olmadığını. Bazı şeyler dünyada sınavımız oluyor ve siz bu sınavdan kalmışsınız bence sucu kendinizde arayın başkasında değil.