Iyi akşamlar hanımlar
Yazın kardeşimle ilgili bir konu açmıştım(hakaret edip evden kovmuştu)
Özür dilemedi ama üzerinden uzun bir süre geçti. Bende uzatmamaya ama samimi olmamaya karar verdim. Yani çocuklar için yüzeysel gerekli konuşmalar...
Dün misafirim vardi ve annem bana kardesimi neden cagirmadigimi sordu. Bilmem aklima gelmedi dedim. Oda bana baska bi akrabamla gezmemi önüme koydu. Bende ona " anne o kisiyle bir yere bi kere gittik ayrica o zaman x beni evden kovdu ve sen hic bisey diyemedin. Napsaydim agzima ettin ama gelmi deseydim" dedim.
"Neden bana eziklik duygusunu hissettiriyorsunuz, su yasima geldim neden hep ailem ne der millet ne der annem ne dusunur" diye düşünmekten biktim. Sana bile agir konusuyor bana varligin rahatsiz edici diyor ama yinede ozur dilemedi..dilemesin bari en azindan ya agir konustum biraz deseydi oda yok...ben yine ya nazikce karsilik veriyorum ya duymazdan geliyorum, daha fazlasini beklemeyin bende bir insanim" dedim.
Annemde sanki normal kardes kavgasi olabilirmis havasiyla beni ikna etmeye calisinca"lafi dolandirma ben bekarkende hep onu dusundum nereye gitsem goturdum evlendim yine oyle ama o defalarca insanlar onunde beni aglatacak duruma getirdi .
ben mecbur degilim bu normal degil,davranislarinin sonucu ne olacak bilmeli sende normalmis gibi davranma" dedim.
Ve evet cidden kendimde bu eziklik duygusunu hissettim..hersey onlarin normlarina göre olmaliymis sanki..halbuki ailem kültürsuz medeniyetsiz insanlar degil ama bana bunu gayet iyi hissettiriyorlar daha dogrusu annem.
Kusura bakmayin biraz uzun oldu ama sakince kararli bir sekilde konustum...paylasma ihtiyaci duyuyorum neden bilmiyorum
Benzeri birşey yasadinizmi?nasil basa cikiyorsunuz?
Yazın kardeşimle ilgili bir konu açmıştım(hakaret edip evden kovmuştu)
Özür dilemedi ama üzerinden uzun bir süre geçti. Bende uzatmamaya ama samimi olmamaya karar verdim. Yani çocuklar için yüzeysel gerekli konuşmalar...
Dün misafirim vardi ve annem bana kardesimi neden cagirmadigimi sordu. Bilmem aklima gelmedi dedim. Oda bana baska bi akrabamla gezmemi önüme koydu. Bende ona " anne o kisiyle bir yere bi kere gittik ayrica o zaman x beni evden kovdu ve sen hic bisey diyemedin. Napsaydim agzima ettin ama gelmi deseydim" dedim.
"Neden bana eziklik duygusunu hissettiriyorsunuz, su yasima geldim neden hep ailem ne der millet ne der annem ne dusunur" diye düşünmekten biktim. Sana bile agir konusuyor bana varligin rahatsiz edici diyor ama yinede ozur dilemedi..dilemesin bari en azindan ya agir konustum biraz deseydi oda yok...ben yine ya nazikce karsilik veriyorum ya duymazdan geliyorum, daha fazlasini beklemeyin bende bir insanim" dedim.
Annemde sanki normal kardes kavgasi olabilirmis havasiyla beni ikna etmeye calisinca"lafi dolandirma ben bekarkende hep onu dusundum nereye gitsem goturdum evlendim yine oyle ama o defalarca insanlar onunde beni aglatacak duruma getirdi .
ben mecbur degilim bu normal degil,davranislarinin sonucu ne olacak bilmeli sende normalmis gibi davranma" dedim.
Ve evet cidden kendimde bu eziklik duygusunu hissettim..hersey onlarin normlarina göre olmaliymis sanki..halbuki ailem kültürsuz medeniyetsiz insanlar degil ama bana bunu gayet iyi hissettiriyorlar daha dogrusu annem.
Kusura bakmayin biraz uzun oldu ama sakince kararli bir sekilde konustum...paylasma ihtiyaci duyuyorum neden bilmiyorum
Benzeri birşey yasadinizmi?nasil basa cikiyorsunuz?
Son düzenleme:
