• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Fikirlerinize ihtiyacım var.Karar vermek neden bu kadar zor...

zzeynep

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Mart 2012
97
3
46
İstanbul
Merhaba arkadaşlar.Ben 31 yaşındayım ailemle yaşıyorum,işsizim uzun süredir.Kader diyorum artık işsizliğime de eşsizliğime de.Ailem ve ben çok yalnız insanlarız,kimsemiz yok,zaten bu yüzden iş ve eş bulamadım.Annem babam çalışmışlar ama hiç sosyal çevreleri olmamış,benim bir tane bile arkadaşm yok,haa bir zamanlar vardı ama evlenince bitiyor her şey neyse o konulara girmek bile istemiyorum.Yabancı bir firmayla görüşüyorum bir kaç gündür, yalnız bulunduğum şehirde değil,üç saate yakın uzaklıkta,oraya taşınmam gerek ev kirasını şirket ödeyecek ve başlangıç için istediğim parayı da veriyorlar beni yurtdşına eğitime de gönderecekler yalnız büyük bir sorun var.Bu iş çok yalnız bir iş,gittim görüşmeye,yani bir binası var,yeni iş kuruyorlar Türkiye’de ve en fazla 10-15 kişi istihdam edecek.İş yeri o şehrin en lüks semtinde ama malum merkezden uzak bir yerde ve yalnız ,sessiz bir yer.Problem şu,benim orada tek başıma bir hayat kurmam gerekecek.Ama bundan çok korkuyorum,şu an bile o kadar yalnızlık çekiyorum ki,Allah a şükür ailem var yoksa ne olurdu ,bir tane bile arkadaşım yok,eş konusuna girmiyorum aday bile yok,olamaz zaten,kimseyi tanıyamıyorum,aracım yok,kısmet değil demek ki dedim o konu ile ilgili zaten ama yapayalnızlığa gömülerek başka bir şehirde bu yaştan sonra hayat kurmak hiç cazip gelmiyor bana.Hiç bir zaman paranın,kariyerin peşinden koşan bir insan olmadım,hep huzur önce aile dedim.Annem babam genç değil,onları bırakmak istemiyorum,benden başka kimseleri yok,ya kendim yuva kurup ayrılırım ya da annemin babamın yuvasında ölürüm diyorum.Yalnızlğa gömülmek ,daha da içe kapanmak istemiyorum orası yalnız bir yer,bunu hissettim oraya ilk adım attğımda.Yirmili yaşların başında olsam farklı olurdu belki,ama belli yaştan sonra bazı şeyleri düşünemeden adım atamayacağımı anladım.Annem babam biz de geliriz kalırız birkaç gün diyorlar ama bir kaç günle olmaz,şimdiden işten çıkıp yapayalnz bir evde saatleri geçirmek fikri bile üzüyor beni,büyük asla konuşmuyorum,yarın başıma ne gelecek, baki değiliz bu dünyada ama o zaman başka,şimdi ise çok zor geliyor ne yapacağm bilmiyorum.Siz olsanız ne yapardınız arkadaşlar?
 
gideceginiz sehrin merkezi bir yerinden ev tutsaniz?hem maasi da iyi diyorsunuz 2gune bir siz gidersiniz ailenizin yanina,onlar gelir arada.bence artik kendi ayaklarinizin ustunde durun ve ailenizde mutlu olur hem.bakarsiniz yeni is yerinizde,egitimlerinizde arkadaslariniz belki de esinizi bulursunuz kimbilir..bence kabul edin.
 
Anne baban emekliler mi calisiyorlar mi? Eger emeklilrse senle gelmeleri daha iyi olmaz mi? Kimsemiz yok demissin hem sen yalniz kalmamis olursun hem de onlar.

Galaxy Mini 2 cihazımdan Tapatalk 2 ile gönderildi
 
Merhaba arkadaşlar.Ben 31 yaşındayım ailemle yaşıyorum,işsizim uzun süredir.Kader diyorum artık işsizliğime de eşsizliğime de.Ailem ve ben çok yalnız insanlarız,kimsemiz yok,zaten bu yüzden iş ve eş bulamadım.Annem babam çalışmışlar ama hiç sosyal çevreleri olmamış,benim bir tane bile arkadaşm yok,haa bir zamanlar vardı ama evlenince bitiyor her şey neyse o konulara girmek bile istemiyorum.Yabancı bir firmayla görüşüyorum bir kaç gündür, yalnız bulunduğum şehirde değil,üç saate yakın uzaklıkta,oraya taşınmam gerek ev kirasını şirket ödeyecek ve başlangıç için istediğim parayı da veriyorlar beni yurtdşına eğitime de gönderecekler yalnız büyük bir sorun var.Bu iş çok yalnız bir iş,gittim görüşmeye,yani bir binası var,yeni iş kuruyorlar Türkiye’de ve en fazla 10-15 kişi istihdam edecek.İş yeri o şehrin en lüks semtinde ama malum merkezden uzak bir yerde ve yalnız ,sessiz bir yer.Problem şu,benim orada tek başıma bir hayat kurmam gerekecek.Ama bundan çok korkuyorum,şu an bile o kadar yalnızlık çekiyorum ki,Allah a şükür ailem var yoksa ne olurdu ,bir tane bile arkadaşım yok,eş konusuna girmiyorum aday bile yok,olamaz zaten,kimseyi tanıyamıyorum,aracım yok,kısmet değil demek ki dedim o konu ile ilgili zaten ama yapayalnızlığa gömülerek başka bir şehirde bu yaştan sonra hayat kurmak hiç cazip gelmiyor bana.Hiç bir zaman paranın,kariyerin peşinden koşan bir insan olmadım,hep huzur önce aile dedim.Annem babam genç değil,onları bırakmak istemiyorum,benden başka kimseleri yok,ya kendim yuva kurup ayrılırım ya da annemin babamın yuvasında ölürüm diyorum.Yalnızlğa gömülmek ,daha da içe kapanmak istemiyorum orası yalnız bir yer,bunu hissettim oraya ilk adım attğımda.Yirmili yaşların başında olsam farklı olurdu belki,ama belli yaştan sonra bazı şeyleri düşünemeden adım atamayacağımı anladım.Annem babam biz de geliriz kalırız birkaç gün diyorlar ama bir kaç günle olmaz,şimdiden işten çıkıp yapayalnz bir evde saatleri geçirmek fikri bile üzüyor beni,büyük asla konuşmuyorum,yarın başıma ne gelecek, baki değiliz bu dünyada ama o zaman başka,şimdi ise çok zor geliyor ne yapacağm bilmiyorum.Siz olsanız ne yapardınız arkadaşlar?



selam ,annemle babmın benden başka kimsesi yok diyorsun maden öyle beraber gidin bu bir fırsat olabilir sizin için ,belki iş ve sonrada eş gelecek arkasından umarım başarılı olursun sevgiyle kal
 
Böyle bir fırsatı kaçıracak kadar karamsar oluşunuza ben inanamıyorum. Her şartınızı kabul ediyorlar ve siz tereddüt ediyorsunuz. Ailemin benden başka kimsesi yok diyorsunuz. Bir işe başlayın ki ilerde onlara da yardımınız olsun. Cesaretinizi toplayın ve bu işi kabul edin. Başlayınca devamı da gelecek.
 
Çok ilginç..Yadırgamak değil de şaşırdım.Teyze,amca,dayı,hala yok mu?
Kuzenler? ya da 31 yaşına kadar hiç bir dost edinemedin mi?
aracı gerekmiyor ki biriyle tanışmak için,tahsil durumunuz nedir? ve ne zamandır işsizsiniz
 
31 yaşında değil de 18 yaşında gibisiniz. Artık kabuğunuzdan çıkma zamanı çoktan gelmiş. Anneye babaya bağımlılık iyi değil. Şu zamana kadar bir tane bile arkadaşınız olmaması çok şaşırtıcı. Bu kadarı normal değil. Kabuğunuzdan çıkın ve gerçek hayat görün diyorum. Kendi ayaklarınızın üstünde durmayı öğrenin.
 
bence biraz yalnızlığa sen itiyorsun kendini. sosyalleşmiyorsun. yapabileceğin o kadar çok şey varken hem de bekarken..
bir kere yeni bir iş yeni bir hayat, yeni bir nefes, bereket demektir.
fırsatları da iyiymiş.
madem bulunduğunuz yerde fazla akrabanız falan yoksa annenler de seninle gelsin. gelmemeleri için neden göremiyorum ben.
 
Bu harika bir firsat. Sakin sakin kacirma. Lutfen korkularini bir kenara birak. Kendine 6 ay vakit koy. 6 ayin sonunda hala bu kafadaysan ayrilirsin. Ama sakin kendini daha fazla kapatma. Hayatin ne getirecegi nasil bir cevre edinecegin hic belli olmaz.. sen yeter ki onunu kapama..
 
Bence bir dene biraz kendini zorla bir sene kadar. Baktın olmuyor bırakırsın işi geri dönersin. 10-15 kişi deme o kişilerle tanışırsın sonra onların arkadaşlarıyla tanışırsın çevren genişler yavaş yavaş. Seni durduran tek şey korkuların. Belki o işyerinde terfi edersin. Yeni kuruluyormuş birde işler büyüdükçe daha fazla çalışanı olur. Bu da daha çok insan demek. Senin kararın tabi. Kendini nasıl daha iyi hissedeceksen öyle yap. Bu senin için büyük bir fırsatta olabilir denemekten bir şey çıkmaz.
 
Sosyallesmek dedigin bikac kisiye bakar. Is yerinde bir kisi bile kafa dengin olsa yeter sana. Kaldi ki yurtdisina vs de gidecekmissin egitim amacli. Bu tur ortamlarda tanirsin insanlari asil. Ailen sik sik gelir seninle kalir. Evini ac duzenini kur isine gucune bak. Hayatina guzel bir hareket gelir. Haftasonlari bir kursa git mesela calisirken, orda birileriyle tanisirsin vs
 
Alistigin tekduze hayatindan kopmak zor geliyo anlasilan ama emin ol, bi arkadasin dedigi gibi sosyallesmek icin 1 arkadas yeter..

Zaten calistiktan sonra evine gittiginde yatacak yer arayacaksin. Ailenin gelecegi gunleri de tatil gunune ayarlarsin..
 
Anne babayı da götüremez misin oraya?
.3saatçikmiş.Çok değil.
Bu senin için bir fırsat.
Enazındna bir denemelsiin.
Belki orda açılırsın.
Belki taliplerin ,arkadaşların olur.
31 yaşındasın,bir daha ne zaman yapacaksın iş hayatını,yeni birhayat kurmaya?
 
evet bende arkadaşlara katılıyorum.
en mantıklısı anneni ve babanı kendinle götürmen ve bu fırsatı değerlendirmen.
yaşlı insanlar ve kimseler yok yanlarında.yalnız kalamazlar ya birşey olursa,yardım falan isterlerse ne olacak?
o yüzden yalnız bırakmamanız lazım.ev tutun işe başlayın ve ailenide yanına al güzel güzel yaşayın.
 
fırsat bi kere geliyor insan ın ayağına bazen..
Şansını değerlendir bence.. olmadı ailenide götür. .
 
Ben olsam kesin kabul eder, ise baslardim...
Birincisi kendi parani kazanacaksin, hem ailen hem de kendin icin harika bir sey bu...
Ikincisi isin dolayisiyla sosyal cevre edineceksin, kismetin nereden gelecegi belli mi olur?:34:
Ucuncusu, kusura bakmayin ama hala anne baba evi diyorsunuz, onlar kendilerine yeterler, sizinde artik bir birey olma zamaniniz gelmis geciyor bile, bence gec kalmayin...
Cunku maddi ozgurlugunuz oldugu zaman, onlarda gelir, sizde gidersiniz, sosyal cevrenizde olur, hayatin icinde olmak size daha da keyif verir...
Ise basladiktan sonra haftada bir iki aksaminizi ayirabileceginiz bir kursada yazilabilirsiniz, binlerce sosyal aktivite var, yeter ki siz yapmak isteyin...
Son olarak, emin olun aileniz siz ureten, kendi ayaklari uzerinde duran, kendi parasini kazanan, kendi sosyal ve is cevresine sahip bir insan olarak gorduklerinde daha da mutlu olurlar, yanlarinda olmak degil onlari ve kendinizi mutlu etmek onemli olan...
 
Sans ayaginiza gelmis..kacirmayin bence en azindan deneyin..yoksa aklinizda hep keske olarak kalicak bi durum..en azinda denedim olmadi dersiniz ama denemelisiniz..kimbilir belki aradiginiz ask bu isin ucundadir..denemesen bilinmez...

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Ben de olsam kesinlikle şansımı denerdim.
Sen annem, babam diye onları düşünüyorsun ama. Sana söylemezler.
Onlar da senin için endişe duyuyorlardır.
Biz yaşlanıyoruz Allah korusun bu dünyadan göçüp gitsek kızımız yalnız ne yapacak?
Hayırlı bir eş, iş edindiğini görseydik hayattayken diye düşünüyorlardır.

Bir git bakalım. Belli mi olur tüm kısmetlerin oradadır belki.. :34:
Ayrıca eğer yaşlıysa ailen, emekliyse.
Onları da al yanına.

 
Yalnızlıktan bu kadar şikayet edip fırsat tepmene şaşırdım.denemeden bilemezsin.denersen ne kaybedersin? En kötü şimdiki haline dönersin.belki de hayatın için Allah sana bir şans gönderdi. Mutlaka ama mutlaka gitmelisin.31 yaşındasın anne baba tamam ama ben seni biraz fazla bağlı değil bağımlı gördüm. Korktuğun için anne babanı bahane ediyorsun gibi geldi bana.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Back
X